Crossroads [SC SERIES #1]

Kabanata 2: Ang Kanyang Alipin

[Nhelandrie's POV]

I grimaced as I stared at her and she also stared back but without any emotions. I couldn't possibly think what she thought about me.

"How could I possibly know that she's really the Vice President?" Tanong ko sa kanila na may panghamong mukha.

"We're the Student Council Officers also known as the Rulekeepers of the School. We preserve the rules fair and square. Klare Villegas will be your Master starting today which means wherever she goes, you'll be there, accompanying and serving her." Sa totoo lang, nakakatakot ang lalaking obvious na rich-kid.

"Sino ba President dito?"

"Ako." Just what I thought nung sumagot siya.

"She's the Secretary and he's the Student Council's Accountant or so we called Treasurer. "

Si Kuneho pala ay ang Secretary tas si Superman ang Accountant.

"Rulekeepers huh? Does it mean that none of you ever broke a single rule?"

"Not a single one." Napangisi ako sa sagot ni Superman. I pity them for having such a boring life.

Dahan-dahan akong sumulyap sa Robot at nanlaki ang mata ko nung parang may biglang pumiga sa dibdib ko nung sa akin lamang siya nakatitig.

She's so familiar. Her eyes, her skin, everything about her looks familiar to me.

.

"What do you mean na sa bahay niya rin ako titira?!..." Napadaing ako nung bigla na lang akong sinipa ni Superman sa tiyan. Sinamaan ko siya ng tingin pero parang nanghahamon na tingin ang sinukli niya sa akin.

"It's obvious that you're not listening to what we said earlier. Wherever Klare goes, you'll stay with her."

"Talaga ba? Well, my parents won't allow this..."

Bigla akong napatahimik at napalunok nung lumapit sa akin ang Vice President na nagngangalang Klare Villegas. May pinakita siyang papel sa akin. Parang sasabog yung ulo ko sa haba ng sulat na hindi ko naman naiintindihan.

"During the enrollment, your parents signed this agreement saying that the school has the only and only rights to punish the student base on the corresponding rule they broke." Hindi na lang ako nakaimik dahil parang siya yung tipo ng tao na hinding-hindi nagkakamali sa ano mang impormasyon ang lumalabas sa kanyang bibig.

.

"I am Nhelandrie Aguilar. I came from San Louis High School. I'm eighteen."

"Thank you, Mr. Aguilar. Kindly go back to your seat." Tumango ako bago tahimik na umupo sa upuan ko.

Anong klaseng eskwelahan ba ang napili ng parents ko? Ang classroom, tahimik na tahimik na parang aakalain mo na hindi na humihinga ang mga estudyante.

Nagsimula na sa introduction ang lecturer namin. I hate to admit but the students here are amazing and they keep leaving me speechless. Kung may tanong sila sa lecturer, they raised their hand and spoke with confidence. They don't look hesitate at hindi talaga sila nag-iingay or kahit nagbubulong man lang.

It's amusing but heck no... i'm not going to be like them too. Iba ako sa kanila, I can't handle na umupo ng maayos, tumahimik at makinig sa lecturer sa buong isang oras. I started to keep tapping my feet on the floor when I can't think of anything to do.

None of the students seemed to mind me but our lecturer keeps giving me glances. I know he's irritated but I can't help it and i'm not going to apologize.

This sucks! Narinig ko ang pagkaputol ng chalk kasabay nun ay ang paghampas ko sa armchair bago nagsimulang ipikit ang mga mata ko.

Iminulat ko nang kaunti ang mata ko at nakita ang lecturer namin na panay buntong-hininga. Ba't ayaw niya akong pagalitan? Does it mean na ang Headmaster lang at ang Student Council ang may karapatang magparusa ng mga estudyante?

.

Napataas ang kilay ko sa pagtataka nung bigla na lang nagsiyuku-an ang mga estudyante habang papalabas ng room.

Kaya pala... nandito ang Student Council. 'Di na ako magtataka kung ako pinuntirya nila rito sa Section E.

"Sinundo niyo talaga ako ah. Don't worry, 'di naman ako tatakas..." Napatikom ang bibig ko nung magtama ang paningin namin ni Klare.

Bwisit, hindi ako natatakot sa kanya noh? Naano lang... na ahmm, basta ewan!

"Keep your mouth shut. We don't want other students to copy your bad attitude," ani Rich-kid bago ako binigyan ng malamig na tingin.

"Fine," bulong ko.

Nagsimula na silang maglakad at nakasunod lang ako sa kanila. It's surprising na hindi na nag-abala pa si Superman para hawakan ako.

"Where are we going now?" Tanong ko nung mapadpad kami sa parking lot.

"Sa bahay niyo. We would like to give you the opportunity to say goodbye to your parents and pack your clothes."

"Pack my clothes? Ilang araw ba akong magiging slave?"

"One month." Naka-monotone na sagot ni Klare sa akin.

"One Month? Are you fucking kidding me?!"

"Do I look like i'm kidding?" Bigla kong naramdaman ang panginginig ng tuhod ko nung biglang inilapit ni Klare ang kanyang mukha sa akin. Her words are frightening but her eyes shows completely blank.

Nung hindi na ako sumagot pa ay unti-unti na siyang lumayo sa akin at tumalikod na.

I can't believe i'll be her slave!

.

Napanganga ako sa naabutan ko sa bahay. Lahat ng damit ko ay nakaempake na sa labas. Tiningnan ko ang mukha ng parents ko at napabuntong-hininga nung makitang nakangiti ang mga ito sa akin.

"Mom, Dad... anak niyo ba talaga ako?" Ewan ko pero ngayon lang ako naiiyak dahil sa kagagawan ng parents ko.

"Nhelandrie, this is for your own good. You'll understand us one day."

Biglang may huminto na itim at malaking sasakyan sa bahay namin at nagsilabasan dito ang mga lalaking nakakulay itim na suit. Nagsitulungan silang buhatin ang mga gamit ko para ipasok sa sasakyan.

Matuwid na nakatayo ang Student Council Officers habang hinihintay ako. Nagulat ako nung bigla na lang akong niyakap ni Mom.

"I'll call you and visit you from time to time. Don't worry," bulong nito.

I just sighed in defeat and took one last glance at my parents before frowning when I saw the joy in their faces. They do really love me huh? I just walked inside the car without erasing the frown on my face.

VOTE PLEASE!