•Yeni Hayatım?• Tamamlandı

|3.9|

Susadım amk!

Oflayarak kalktım ve terliklerimi giydim.

"Bir yere çarpmasak bari."

Mırıldanmam ile kafamı sert bir şeye çarpmam bir oldu.

"Ananı sikiyim!"

Kafamı tutarak çarptığımı yere yaslandım ve yere çöktüm.

Bu öküz Baran hala uyuyor!

Her ne kadar Baran görmese de göz devirdim. Kalıtım ve mutfağa gittim. Bir bardak su alıp içtim. Aklıma Mehmet beyin gelmesi ile Mehmet beyin odasına koştum. Kapıyı açıp içeri girdim ve ateşine baktım.

Sorun yok adam ölmüyor.

Mehmet beyin odasından çıkıp kendi odama gittim. Yatağa girip Baran'a sarıldım ve kendimi uykuya teslim ettim.

/////////////////////////////

"Beren?"

..............

"Güzelim kalk artık."

Gözümü açıp beni uyandıran kişiye baktım ve gülümsedim.

"Güzelin miyim gerçekteen?"

Arda gür bir kahkaha attı ve burnumu öptü. Doğrulup Arda'ya baktım.

"Uyandım tamam."

Arda yanıma gelip anlımı öptü.

"Hadi kahvaltıya."

"Tamam bebeğim. Üstümü değiştirip geliyorum."

Arda beni onayladı ve gitti. Bende yataktan kalkıp duş aldım ve üstümü değiştirdim. Aşağıya indiğimde Arda'yı bulamadım. Mutfağa baktığımda bir kızı öptüğünü gördüm.

"Arda!?"

Arda durup bana baktı. Beni takmadan kıza geri döndü. Arda'nın yanına gidip onu kızdan uzaklaştırdım.

"Pislik herif! Nası yaparsın bunu bana!"

Arda beni susturdu.

"Yeter! Kendini bu kızla kıyaslamak için kırk ekmek fırın yemen gerekiyor! Şimdi siktir git burdan!"

Ağlayarak mutfaktan çıktım.

Ege! Ege beni kesin dinler! Yardımcı olur!

Hızla Ege'nin evine gittim. Ege'nin evine varınca kapıyı sertçe çaldım. Ege kapıyı açınca ona sarıldım. Salona geçince ona herşeyi anlattım. Ege sinirle kalkıp bana yaklaştı.

"Sen aptalsın Balım! Aptal! Birde yüzsüz gibi onları ayırdın mı!? İnanmıyorum sana! Siktir git şu evden!"

Ben Ege'ye şok içinde bakarken Ege beni kolumdan tutup dışarı attı.

Bir banka oturup ağlamaya başladığımda Melis ve Masal yanıma geldi. Melis beni kolumdan tutup kaldırdı. Masal ise tokat attı. Ben şok içinde onlara bakarken Melis kolumu bıraktı ve karşıma geçti.

"Anlamıyorsun Beren! Sen tam bir aptalsın! Kimse seni sevmiyor! Anla şunu artık! Senin yerinde olsam çoktan intihar etmiştim ben!"

Melis ve Masal bana son bir kez iğrenerek baktıktan sonra gittiler.

Beynimin içinde sadece tek bir söz yankılanıyordu.

"....Senin yerinde olsam çoktan intihar etmiştim ben!"

Düşüncelerim ile uçurumun kenarına gelmiştim. Uçuruma bakıp gülümsedim.

O sırada bir ses duydum.

"Beren!"

Ne oluyor?

"Beren kalk artık bebeğim! Hadi!"

Başıma giren ağrı ile olduğum yere çöktüm..

////////////////////////////

Gözlerimi hızla açıp doğruldum. Nefes nefeseydim. Gözlerimden yaşlar akıyordu.

Biri ağzıma astım spereyimi koyup sıkınca nefesim düzene girdi. İçeridekilere bakmadan Baran'ın kucağına atladım ve ağlamaya başladım.

"Shh. Geçicek bebeğim. Sakin ol."

"Baran ben aptal birimiyim?"

Baran duraksadı.

"N-ne alaka güzelim?"

"Kimse beni sevmiyor. Nefret ediyorlar. Arda beni o yüzden aldattı. Ege o yüzden bana sinirlendi. Melis ve Masal ile o yüzden boktan bir sebep için kava ettik. O yüzden Onur ve Yiğit buna ses çıkarmadı."

Durdum ve Baran'ın suratına baktım.

"Ben ölsem daha mutlu olursunuz değil mi?"

///////////////////////////////

Biraz hava almak için dışarı çıkmıştım. Gördüğüm rüyadan beri durgundum.

Ya doğruysa?

Tek düşüncem buydu. Ya doğruysa.

Karşıya geçerken birden fren sesi duydum ve yuvarlandım. Hiçbir şey hissetmezken göz kapaklarıma çöken ağrı ile gözlerimi kapattım...

////////////////////////////

AMK KAFAYI YİYCEM!

KİTABI BİTİRİCEM DERKEN KİTABI DAHA ÇOK ÇIKMAZA SOKUYORUM!

Ağlcm..............