kod adı: karıştırılmış

21.BÖLÜM

Gece bir kaç kere uyanmış ama Araf abim beni geri yatırmıştı sabah namazında Araf abim namaz kılmaya gideceğimi söylemiş ve beni arabada bırakarak gitmişti kalbim ağrımıyordu artık bir süre sonra kerem yanıma gelmiş ve arka koltukta beni omzuna yatırarak uyumamı sağlamıştı

Sabah kalktığımda hastane yatağında yatıyordum ve biri bana sarılmıştı kafamı kaldırdığımda Karan olduğunu gördüm aniden ayağa kalkıp ona bakmaya başladım

"İyimisin? Kendimi nasıl hissediyorsun? Kalbin hala ağrıyormu?"

"Kayra iyiyim ben normal böyle şeyler sadece ilacımı bulamadım bulamayınca nefesim iyice daraldı o kadar canım bile acımadı"

"Yalan söylüyorsun ben her şeyi hissettim kalbin ağrıdı biliyorum"

Bir süre bana bakmış sonra beni tekrardan yatağa uzatmış ve göğsüme yatmıştı saçlarıyla oynamaya başlamıştım bende sert gözüken saçları yumuşacıktı kokusu burnuma dolarken gülümsedim ellerim yanaklarını buldu ama elime gelen ıslaklıkla kaşlarımı çattım o ağlıyormu?

"Karan sen-"

"Sadece biraz böyle kalalım olurmu?"

Ellerim tekrardan saçlarını buldu göz yaşlarını artık tenimde hissediyordum gözlerimi kapattım sıkıca ruhum çekiliyormuş gibi hissetmem normalmi?...

Karan içini dökmüş bende onun sessiz hıçkırıklarını dinlemiştim bir süre sonra sadece burun çekişleri kalmıştı bir anda kerem içeri girmiş ve bize bakmıştı gülen yüzü Karanda solmuştu kapıyı kapatıp yavaş adımlarla yanımıza geldi karanın yanındaki boş yere oturup onu izlemeye başladı gözlerini bana çevirdi ve gülümsedi

"Karan iyimisin"

Karan keremin sorusuna kafa sallamıştı kerem karanın saçlarını karıştırmış ve gülümsemişti Karan kalkıp elleriyle göz yaşlarını sildi ve bana gülümseyerek baktı

"Ayy ağlamaktan nefret ediyorum hep burnum akıyor"

Dedi gülerek kerem onun kafasına vurmuştu evet işte buydu birlikte ağladık birlikte güleceğiz bende uzandığım yerden doğrulup sırtımı yatağın başlığına yasladım

"Eeee gençler akşama parti var prensim kim olucak?"

"BEN"

İçeri giren yiğit abimle adete ödüm bokuma karışmıştı bunlar bizimi dinliyordu lan

"Ha ha ha yiğit çekil abicim tabiki ben olucam"

Asrın abim yiğit abime tehditkar bakışlarını göndermişti

"Daha yeni namaz kıldım bana küfür ve şiddet kullandırtmayın ben olucam"

Araf abim gayet sakin bir şekilde gitmiş ve elindeki namazlığı odada bulunan dolabın içene yerleştirmişti bu ailedeki en imanlı kişi Araf abim tabi şuan ona inat koşan yiğit ve asrın abimin kulaklarından tutup kafalarını birbirlerine tokuşturarak küfür etmeseydi en sonunda ilk pes eden kişi asrın abim olmuştu ama yiğit abim Araf abimin elinden kurtulup açık camın yanına gitmiş

"Abi dinle beni eğer kayranın prensi olmama izin vermezsen atlarım"

"Atla"

Araf abim tabiii yiğit abimin böyle bir şey yapmayacağını biliyordu ama yiğit abim Araf abimi ciddiye almış ve sanki bunu beklemiyormuş gibi kalbimi tutmuştu sonra bana dönmüş

"Kayra prensesim kimi istiyorsun söyle"

"Iıımm aslında bakarsanız bence bir prense ihtiyacım yok evet evet yok hem niye olsun ki puff prensmiş ıyy hiç sevmem ben şaka yapmıştım hıhı şaka"