kod adı: karıştırılmış

18.BÖLÜM

Aradan iki hafta geçmiş ve her şey düzene girmişti babamgil soruşturma başlatmıştı avukatlar ve hakimler için tekrardan başka kişiler tarafından dosya incelenmiş ve biz haklı çıkmıştık e bir zahmet neyse soruşturmaya başka kişiler görevlendirilmiş iki gün öncede duruşma yapılmıştı amca bozuntuları ve onların çirkef eşleri tutuklu yargılanmıştı ama kızlar için bir şey yoktu sadece su bir süreliğine tutuklu kalıcaktı diğerleri ise gözetim altında olucaklardı bu karar hepimizin hoşuna gitmişti ama en çok Araf ve asrın abimin onları dövmesi hepimizi mutlu etmişti yüzleri yamulmuş bir şekilde adliyeye girmişlerdi şahane bir görüntüydü

Şimdi hep beraber oturmuş pasta yiyiyorduk diğer kek faciamızdan sonra tekrardan denemiştik ve bu sefer sohbet etmeyip tüm dikkatimizi fırına vermiştik ve tadam mükemmel bir pasta

"Yine yanıcak diye çok korktum"

Babamın söylenmesiyle annem babama tek kaşını kaldırmış bir şekilde baktı

"Pardon beyefendi neyden korktunuz tam olarak"

Annemin konuşması beni güldürmüştü açıkla şimdi babacım

"Ya malzemeler ziyan olmasından ötürü şey etmiştim ama ellerine sağlık hayatım çok güzel olmuş parmaklarımı yedim ben biliyorum zaten benim karımın eli lezzetlidir"

Bi dakika ya bende yardım ettim

"Baba bende yardım ettim tüm malzemeleri ben karıştırdım annem sadece fırına koydu"

Babam bana şimdi ne dicem dermiş cesine bakmış ve gülümseyerek

"Anasının kızı be"

Demişti ardından hızlı hızlı pastayı yiyip gelip anlımızdan öpmüştü sırayla kerem ve karanı öpmüş tam Yiğit abimi öpücekken

"Seni niye öpüyorum ben seni Anan öpsün sen onu daha çok seviyorsun"

Anlamaz gözlerle bakmıştım yiğit abime

"Küçükken annemi kıskanırmışım babamdan korkuyorum diyerek gider yanlarında yatarmışım sonra babam işe gitmeden önce beni öper iş bende silip 'Ben seni sevmiyorum annem beni öpsün' diyip annemim yanına gidermişim onun tribi hala"

Yiğit abimin anne sevgisi çocukluktan geliyor anlaşılan

" Asla yanımdan ayrılmazdı halada öylede bir keresinde bi parti düzenlenmişti arkadaşım sadece ben gidicektim inat etti gelicek diye bende götürdüm ama götürmez olaydım ayağıma yapıştı bırakmıyor ben nereye o oraya bir süre sonra ayağıma oturdu yerimden hareket edemedim "

Hepimiz gülerken yiğit abim somurtuyordu

" Ama orada o çocuk vardı "

" O çocuk kim "

Hepsi yiğit abime bakmıştı yiğit abim Araf abime kafasını sallamış ve Araf abim anlatmaya başlamıştı

" Yiğit doğduğu zaman hep benim yanımdaydı bizim o zamanlar yan binada bir aile oturuyordu ve yiğitten üç yaş büyük bir oğulları vardı Yiğit'i hiç sevmezdi oda benim yüzümdendi ben Yiğitin üzerine titrerdim yanından ayırmaz hatta birlikte yatardık neyse Bi gün okula gittiğimde bu çocuk yanına gelmiş ve dışarıdaki küçük kulubeye kitlemiş yiğitte korkusundan sesini çıkaramamış ben geldim okuldan yiğit yok anneme gilde bilmiyor biz üç gün Yiğit'i aradık o zaman buyunca çocuk gidip korkutmuş onu sesler falan çıkarmış annem buldu onu am a olan düşkünlüğü biraz oradan geliyor ilk o bulunca beni kurtardı diyerek anneme yöneldi tabi bana küstü sen beni bulamadın diyip duruyordu "

Ne garip çocuklar var ya

" Senin çocukluğun nasıldı kızım "

" Ben küçükken hep düşermişim ve bazen saçma şeyler yaparmışım "