YAVRUM | Texting

3

Efsa ATEŞ

Siyah deri eldivenlerimi elime geçirip deri montumun fermuarını çektim. Motorun ön kısmına koyduğum kaskımı alıp başıma geçirdim. Hafa bulutlu ve çok soğuktu ama gideceğim yer için bir engel değildi. Yaklaşık yarım saat önce Efken'e geleceği yerin adresinin konumunu attıktan sonra hazırlıklarımı ayarladım. Onun korumayla gelmiceğini bilsem de babasının gizlice onun peşine taktığı korumaların onu takip edeceğini biliyorum. Adamlar çok iyi olsada yinede kafa tutacaklar kişi ben olunca yapacakları bir şey yok. Motorun demir kısmını ayağımla geriye itip gazı kökledim. Kısa bir süre olduğum yerde gaza bastım. Yükselen siyah duman gri bulutlara katılmak adına yükselirken gaza basıp olduğum yerden uzaklaştım.

Yakın zaman içinde yağan yağmur yüzünden yol hala biraz nemli olsa da hızımı azaltmadan devam ettim. Yol boyu onu göreceğim için heyecanlı olsamda bir okadar tedirgindim. Beni görmek istediğini biliyorum ama bu henüz gerçekleşmesi mümkün olacak bir şey değil. Bunun Çin ikimizin yol alacağı uzun bir zaman dilimi var. Ağaçlık alana girmemle patika yolu takip ederek devam ettim. Nemli zemin biraz sıkıntı oluşturmada benim için şu an için önem arz edecek bir durum değildi. İçinden geçtiğim çamur birikintisi ikiye ayrılırken yolun sonuna gelmiştim. Beni bekleyen arkadaşlarımı ilerde beni beklerken görünce gaza biraz daha basıp toprak arazide beni bekleyen arkadaşlarımın yanına varmamla küçük bir dirift şovu sunarak durdum.

Motorun görültülü sesini kesmek adına anahtarları iki kere çevirip kaskımı başımdan çıkarıp önümde dizilen arkadaşlarıma baktım. Üç kız arkadaşıma benim gibi giğinmelerini istemiştim. Atalay ve Alperen'den istiyemiceğim için oldukları gibi giyinerek karşımda beş harika insan duruyordu. Kızlar istediğim gibi kaslarını çıkartmadan bana doğrudan bakarken, Alperen elinde tuttuğu kaskı hafifçe sallayıp bana alışkın olduğum selamı verirken başımla karşılık verdim.

Tepkinli bir ifadeyle Atalay'ın olduğu yöne döndüm. Sert bir ifadeyle arkamda kalan yola bakıyordu. Bir kaç dakikaya Efken gelecekti ve bu durum onu hiç memnun etmiyordu. Aslında bu durum hepsinin sinirlerini bozsada hiç biri karşımda durmadı. Daima olduğu gibi yine benimle birlikte savaşmaya hazır beş tehlike sokak serserisi olarak görülen arkadaşlarımın desteğiyle bu tehlikeli oyunu sürdüre-biliyorum.

"O şerefsiz buraya gelerek büyük bir hata yapıyor, onu benden koruyamazsın." Atalay'ın sesiyle kızların hepsi o yöne dönerken düz bir ifadeyle Atalay'ın duvar gibi sert ifadesine baktım. Bana bakmak yerine arkamda kalan yola bakıyordu. Bu durum en çok onun öfkelenmesine neden oluyordu.

"Bunu konuşmuştuk dostum." dedi Alperen doğrudan Atalay'a bakarak. "Doğrudan saldırırsak biz kaybederiz. Anla artık." derken sesine yansıyan bıkkınlık bulutlara haps olmak için yükselmişti.

"Onu yanımıza almayalım dedim size." Sinem'in baygın çıkan sesi kasktan dolayı boğuk çıkmıştı. Göremesemde kaşarı çatık bir şekilde Atalay'a baktığını anlamak çok zor olmamıştı. "Bana bırakın diyorum, onu halletmem sadece bir kaç dakikamı alır."

"Çok güzel senin ailen bu olaya dahil olursa herkesin beklediği üçüncü dünya savaşını gölgede bırakacak savaşı başlatmış olucaksın."

"Peri'ye katılıyorum Atalay, bu her şeyin çok daha kötü bir hal almasına neden olur." dedi Gül.

"Umrumda olduğunu mu sanıyorsun?"

"Bir şeyler ne zaman senin için önemli oldu ki? "

"Sinem!"

"Ne var be doğru söylüyorum."

"Var bunu sen göremiyorsun."

"Sikti..."

"Yeter çocuklar!" dedim bağırarak. Sesim oldukça yorgun yükselmişti ama şu an bunun için yapacağım bir şey yoktu. Hepsi programlaşmış gibi aynı anda bana doğru döndü. Kızların ifadesi kasktan dolayı seçilmiyordu ama Atalay ve Alperen çatık kaşlarıyla bana bakıyorlardı. Yüz ifadelerinde beliren soru işaretlerini net bir şekilde görsem de şu an için verecek bir cevabım yoktu. "Buraya gelme amacınızı unutmayın. Bugün hazır değiliz. Bitirmek istiyorum ama elimden bundan fazla bir şey gelmiyor, sana uymuyorsa çek git Atalay. Beni yoruyorsun." dedim düz bir sesle.