Possessive Love (COMPLETED)

Chapter twenty four

SAMANTHA

"What did you say?" baka kase nabingi ako o namali ng dinig.

"L-love..." naluluhang tumingin sa akin si Nicole. Nakayakap pa rin siya sa bewang ko at ayaw akong pakawalan. "A-ano kasi...."

"All along you remember?"

Nakayukong tumango siya, napapikit ako sa labis na frustration. Masaya ako, oo. Pero ang akala ko dahil iyon nakakaalala na siya ngayon!

What the hell?

"S-sam... I'm s-sorry..." naiiyak na sabi niya, hatak ang laylayan ng damit ko.

Naiinis ako, pero hindi ko magawang magalit kay Nicole. "Why?" gusto kong malaman kung bakit niya iyon nagawa. "You know how much I always wanted you to remember me. Why did you do it, love?" napasiring ako na bahagya siyang ngumiti ng palihim! "Is it funny? You found that funny?!" naiinis na sabi ko, napipikon sa reaksyon niya.

Siya na nga tong pinagmukha akong tanga at parang tuwang tuwa pa. Pilit kong inaalis ang kamay niya sa akin sa labis na inis.

"Sam naman eh! S-sorry na... And hindi kita pinagtatawanan! K-kinikilig ako okay?"

Shock na tiningnan ko siya, nagugulat sa sinsabi niyang 'kinikilig' siya! Saang banda ang nakakakilig doon?!

Damn. Mauubusan ata ako ng dugo sa babae na 'to!

"Love, this is not funny. I am trying to understand you and your reasons. Tss. Malapit na akong mainis but I am still trying to be reasonable here." pinipilit ko talaga na intindihin siya ngayon.

"H-hindi ko naman intensyon ang magsinungaling nung una. I just made the accident an excuse para makalimot sa lahat ng sakit sa mga nangyari sa atin. Sa relasyon natin." she sighed and hold me at my waist, tiningala niya ako. "I was hurt really bad ng makita ko k-kayo ng babae mo na naghahalikan---..."

"Tss. Hindi ko siya babae. At hindi kami naghahalikan, okay."

"Naghahalikan kayo! I saw it! Idedeny mo pa."

"Tss. Hindi nga. Hinalikan niya ako. HI. NA. LI. KAN. Hindi ko yun gusto. I got off guard, love. At yun ang inabutan mo. That's why I run after you. But your blinded by your emotion."

"So kasalanan ko? Tch. Ikaw kaya makakita na may kahalikan akong iba anong gagawin?"

"Don't you fucking dare, love." sinamaan ko siya ng tingin agad, pero inirapan niya lang ako.

"Ginawa mo yun kase ano? Wala na tayo nun, ganun ba?!" tinaasan ko siya ng kilay sa mga sinasabi niya.

"Nawawala tayo sa topic, love. Wag mong ilihis. Why did you pretend about that fucking amnesia?"

"Yun nga kase! I want you out of my life. S-sobra akong nasaktan dahil mas naniwala ka sa kanila k-kesa sa akin. P-para bang hindi mo ko kilala. W-we're together for almost two years, Sam. T-tapos... t-tapos you judge me that easy." natahimik ako ng yumuko siya at humikbi. "A-ang sakit-sakit Sam.... I felt like my whole damn world is crushing. W-wala akong hiniling sa b-buhay ko kundi ang maiahon sa hirap ang pamilya ko. P-pero... P-pero nang dumating ka sa buhay ko, ikaw na ang naging mundo ko. I... I d-don't even know how to start again at k-kung gusto ko pa bang ma-mabuhay..."

Hindi ko kinaya ang huling sinabi niya. Mahigpit ko siyang niyakap. Sising sisi sa lahat ng ginawa ko. I know I've been unfair to her. Hindi ko mahahanapan ng tamang rason ang mga ginawa ko sa kanya dahil kinain ako ng galit at selos agad. I didm't even mind listening and asking for her explanation.

"I'm sorry, love... I'm really soryy..." I hug her tight, doon ko binubuhos lahat ng pagsisisi sa mga nagawa ko. Ngayon ko siya naiintindihan kung bakit niya nagawa iyon. "I'm sorry..."

Kumalas siya sa akin at matipid na ngumiti saka pinunasan ang luhang kumawala sa mata ko. "O-okay na... napatawad na kita Sam. H-hindi ako magtitiis at magtatagal sa poder mo kung hindi pa kita napapatawad." she clung into my neck and give me a kiss. "Mahal na mahal kita Sam. Please, wag na nating uulitin iyon. Idaan natin lahat sa usap, kahit pa gaano kasakit iyon. Kahit gaano pa kalala. Walang lihiman."

Napangiti ako sa sinabi niya saka tumango. We both are at fault for what we have been experience. What matter is, we are still together.

"I love you, Nicole. So fucking much."  I kiss her, I want her to feel how much I love her.

Kumalas siya sa akin at nakangusong nagreklamo. "Why Nicole now?"

"Eh?"

"You always calling me 'love' ah."

Natawa ako sa pinagkakaganun niya. Akala ko naman kung ano.

"You are my Nicole. My love. What's the difference?"

"Tch. Kaya nga ako kinikilig kase you always calling me love. Whether your mad, happy, sad---..."

"And horny."

"Sam!"

"What?" natatawang sabi ko. Hinatak ko siya palapit sa kin. I can't really get enoigh off her. "So, your my girlfriend now. Again."

"Bakit sinagot ba kita?" natatawang tukso niya.

Tinaasan ko siya ng kilay saka binulungan. "Want me to remind you?"

"Sira ulo." tinulak niya ako sa balikat, pulang pula ang mukha. "K-kumain na nga tayo!"

"Anyway, hindi mo ba matandaan sinong nagbigay ng last shot sayo?" tanong ko kay Nicole habang kumakain kami.

"It's blurry. Tinamaan ako kagabi. But all my shots are given by Niki. Imposible naman si Niki yun di ba?"

"Y-yeah. I will go to that bar and check their cctv. Paano pala kung hindi ako dumating at ikaw ang nakainom non?" sa isip ko pa lang, kumukulo na ang dugo ko sa galit. "That's why from now on, you stay here. If you want to go out, I will be with you."

"Pero Sam---..."

"No more buts, love. Wag nating pagtalunan ito. I didn't allow you last night and yet you go with them. Tss."

"Hindi ko naman alam na may mga ganung mangyayari, besides, sina Niki ang kasama ko. Sira lang talaga ang ulo ng gumawa niyon---..."

"And you could've been raped! Tch. Paano kung hindi ako dumating? I know Niki is with you and still, look what happen?" I held her hand and kiss it. "I will definitely loose if something bad happen to you, love. Makakapatay ako."

"B-baliw!" inirapan niya lang ako, hindi ko alam kung natakot ba siya sa sinabi ko. "Ikaw, wala ka bang sasabihin sa akin?"

"Ano namang sasabihin ko?" balik tanong ko sa kanya.

"A-about your Mom."

Natigilan ako sa sinabi niya. Nicole is looking at me intently. Nandun ang awa, sakit at pagmamahal. "How did you know?" I had a fucking idea but I still want to confirm.

She sighed and held my hand. "Love, I love you so much. You know that, right? Pero kailangan ka rin ng magulang mo. And I will fully understand them."

"Tss. Did Dad talk to you? Kailan at bakit hindi ko alam?"

"Listen to---...."

"No, love. You listen to me. Kahit na anong mangyari, I will not and never leave by your side. We'll not talking about this again. I will deal with Dad. Stop worrying about it." pinal na sabi ko. She just sighed and just let me be.

I will not leave Nicole until I find out what is really going on around us. There is something I need to know. At wag silang magpapahuli sa akin. Dahil makikita nila kung paano ako magalit. I will not be a Reàl for nothing.