Piece Of Stark | T.S.

38

Uyarı: 2 bölüm aynı anda attım, okumadıysanız önce 37'yi okuyun.

Bu bölüm kitaptaki en uzun bölüm. 2500 kelime ve umarım emeğimin karşılığını alabilirim. 60K okunma için çok teşekkürler bu arada 🧿🧿🧿 yorum yapmayı unutmayın

Bölüm neredeyse Theodore'un hayat hikayesi...

-Theodore Maxwell Stark kimdir-

"En baştan başlamak gerekirse ben ailesi olmayan bir adamdım. Her şeyi olan ve hiçbir şeyi olmayan biriydim. Bunun üzücü bir şey olduğunu zannetme, bu benim yaşam tarzımdı. Sonrasında bir şeyler değişti.."

Tony biraz duraksadı. Annesinin ölümünü hatırlamasıyla durgunlaşmıştı.

"Herkesin aileye ihtiyacı vardır." dedi kesin bir yargıyla. "Theodore doğduğunda yalnızca yirmi üç yaşındaydım ve o tüm hayatımı değiştirmişti."

Wren hiç bölmeden hikayeye devam etmesini bekliyordu.

"Theodore'un bir annesi yok. O taşıyıcı anne ile dünyaya geldi. Onun tek ebeveyni olmak kendi kararımdı. Bu zor bir karardı ama tek istediğim küçük oğlumu kucağıma alabilmekti."

.
.
<>

"Erkek Bebek, Stark 000023"

Tony'nin dokuz saat beklediği doğumhanenin kapısında, kucağına bırakılan bebeğin bileğindeki bantta yazan şey buydu.

Kollarında tuttuğu bebek, onun oğluydu ve hayranlıkla onu seyrediyordu.

"Merhaba Maxwell." dedi yorgun sesiyle. "Merhaba oğlum."

Tony daha sonradan çocuğun ismini Theodore olarak değiştireceğini bilmediği için ona Maxwell diyordu.

Yaşadığı duygu yoğunluğu gözlerinin dolmasına sebep olmuştu. Uzun süredir, ilk kez mutluluktan ağlıyordu. Açık mavi battaniyeye özensizce sarılan bebeğin yumuk gözleri, zayıf göğsü, pembe ayakları ve açlığından olacak, acı acı ağlaması, Tony'e sebepsiz bir hüzün vermişti. Onu doğuran kadın birkaç gün içinde hayatlarından çıkacak, bebek yeni evine gidecek ve babasının yalnızlığını paylaşacaktı.

Tony bunları düşünürken bebek, ufak parmaklarıyla adamın işaret parmağını sardı. Bir bebekten beklenmeyen bir güç ile sanki onun tek ebeveyni olduğundan haberi varmış gibi babasını sıkıca tuttu.

"Burdayım oğlum, burdayım."

<>

"O akıllı bir çocuktu, yetiştirmesi kolaydı, benimle iş birliği yapıyordu. İki yaşındayken bile sanki her şeyi anlıyormuş gibi bir hali vardı."

<>

"Theodore, İngiliz anahtarını verir misin?"

İki yaşındaki çocuk, laboratuvarın zemininden kalktı ve doğruca köşedeki alet kutusuna doğru ilerledi.

Bir süre baktıktan sonra içinden bir tanesini seçti ve alıp babasına götürdü.