Başlangıç

12 6 0
                                    

17.gün
Saat kaç bilmiyorum. Neden buradayım bilmiyorum. Beni kimin buraya getirdiğini bilmiyorum. Parmak uçlarım soğuktan kıvrılmış,tozlu betonun üzerinde oturmaktan kir tutmuş. Saatin tik taklarını düşünmeye çalışıyorum ama odada saat yok. Burası neresi bilmiyorum. Annem nerede?Eran nerede?Çisem nerede?Gri zemin ürpermeme yol açıyor,odada ki yatak bembeyaz çarşaflarla kaplanmış,beyaz,beyaz,beyaz.. Üstümdeki elbise de beyaz.. Beyazı sevmiyorum. Beni korkutuyor. Çok aydınlık. Çisem geleceğini söyledi,bir süre burada kalmam gerektiğini söyledi. Ağlıyordu,o kadar çok ağlıyordu ki. Gözleri kırmızıya bürünmüş,şişlikler aralık bakmasını sağlıyordu. Yanında Eran vardı onun elini tutuyor, sarılıyordu. Ne ara bu kadar yakın olmuşlardı? Kulağına her şeyin iyi olacağını söylüyordu.İyi olacaksın diyordu.Bana beyaz bir defter ile beyaz bir kalem verdiler. Yanında da kalemtraş verdiler ama açtığımda nereye boşaltacağım bilmiyorum. Düşüncelerim karmakarışık. Bir adam var. O da beyaz bir önlük giyiyor. Adı Kerim.Bana çok iyi davranıyor.
18.gün
Pencereden bakınca odamın aksine yeşillerle kaplı bir bahçeyle karşılaşıyorum ama oldukça yüksekteyim,gökyüzü bana daha yakın. Hiç ses yok? Hala ses seda yok?Bugün Kerim yanıma geldi. Sürekli gülümsüyor,dişleri çok güzel. Annemin tel takmam için söyledikleri aklıma geliyor,keşke dinleseydim. Annem niye gelmiyor bilmiyorum.Onu çok özledim.Ertesi gün Eran yanında Çisem'le geldi. Çisem'le yan yana uzanıp buradan çıktığımda neler yapacağımızı konuştuk. Üniversiteyi kazanmış. Ben sınava girememiştim,tekrardan girip bir sene geç başlayacağım. Eran ve Çisem gitmeden önce Eran beni öpüp sarıldı. Kahverendi gözleri hiç görmediğim bir ifadeye ev sahipliği yapmıştı. Gözlerinde beliren yansımamı görünce aklıma ayna geldi.Ona ayna istediğimi söyledim. Kerim'e söyleyeceğini söyleyip gittiler. Hava kararınca kapının açılma sesi ve onun ardından beliren ayak sesleriyle yatakta yan dönüp gelen kişiye baktım. Gelen ne Kerim,ne Eran ne de Çisemdi.Kim olduğunu bilmiyordum. Yatağım ucuna oturup yanağımı elinin tersiyle okşadı."Kimsin"diye sordum. Deniz. Kıvırcık saçları alnına düşmüş gözlerinin etrafını çevreliyor,gülerken gözleri kısılıyor,elleri çok büyük parmaklarım avuçlarının arasında kayboluyor. Ondan çok hoşlanıyorum. Gözleride adı gibi deniz. Baktıkça merceğinde kayboluyorsun. Boğulmam an meselesi.Yine de Eran var. Onu seviyorum. Annem hala gelmedi. Onu çok özledim.

Kızıl KuşHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin