Kızıl Kuş

İtiraf

Bazı hayatların bir kaç sayfası eksikti. Bilinenin bir kısmı anlatılıyor en tehlikeli sırlar bir hazineymişcesine korunuyordu. Boşlukları dolduranlar hikayeyi okuyanlar oluyordu.

İnsan inanmak istemediği gerçekleri beyninin yalanlayan kısmına devrediyordu. Sonucu ise kaousun başlangıcıydı.

Şuan histeri krizi yaşarken hem gülüyor hem ağlıyordum. Ben kimdim? Ben yoktum. Ben hiç bir zaman var olmamıştım.

Ellerimdeki kan vücudumdan eksilen bir kaç damla kötü kandan ibaretti. Tırnaklarımın arasına kalan artıklar kanıtlarıydı.

Sayısız yolculuğa çıkmış gibiydim. Ama hiç birinde ben,ben değildim.

-

Gözümü ilk defa uğurlu olduğunu düşündüğüm bir güne açtığımda düşüncelerimle gidişat aynı olmamıştı. Sinem gelmişti. Ama bana yaklaşmıyordu. Benden can düşmanıyım gibi kaçıyor,yaklaştığım her anda ağzına yakışmayacak sözcükler kullanıyordu.

Annemin yanında olmasını ne kadar isterdim.

Ah annem.

Eran onun gelmeyeceğini söylediğinde ona hemen inanmıştım.

Çünkü bazen kuvvetli bir duygu inancınızı çıkarlarınıza göre arttırıyordu.

Bazen bu kadar savunmasız ve kırılgan olmak beni üzüyordu. Neden güçlü olamıyordum.  Ufacık bir olayda gözlerim buğulanıyor,sıcacık göz yaşlarım gözlerimden süzülüyordu. Fazla masum olmam?

Hayır o kadar da masum değildim.

Eran'ı duygularım ve bedenimle aldatıyordum. İnsan kendisine hep nazik ve şevkatli davranan birine bunu nasıl yapardı bilmiyordum sadece iç güdülerimle bu sapağa girmiştim ve çıkışı bilmiyordum.

-

Tozlu eksik bir defter

kaleminin kırılan ucuna yetmemiş
sessizliğin kırılgan anılarını

saklamaya söz vermiş

her bir harf

sözcük

birleşerek anlamlı bir esareti

dile getirmiş

bir daire
bir kareye sığınmış

ufak bir toz bulutu

yağmurun ardına saklanmış
yapraklar seyirci

toprak seyirci

-

Çalıların ardına saklanmış köstebeklerin ardından koşuyordu küçük kız. Küçük pençeleri sevimli şeyleri gördükçe kıvrılıyordu. Hafif esinti kızıl saçlarını dalgalandırıyor,soluk yanaklarının pembeleşmesini sağlıyordu.

Tombul bacaklarıyla koştuğa yere gelip oluk oluk toprakları pençeleriyle kazarken eline geçiyor sevimli yaratıklardan biri.

Önce gülüyor,eğleniyor. Kucağına alıyor,seviyor,seviyor.

Yuvasına,evine döndüğünde ona şarkılar fısıldıyor. Çok iyi arkadaş olacaklarını vaad ediyor. Oysa yaratık küçük kız konuştukça huzursuzlanıyor.