Ben Baba Olamam / NaruSasu

"Artık insanların düşündüklerini umursamıyorum."

Kolumda bir kıpırtı hissettiğimde aldırmadan uyumaya devam ettim. Kıpırtı gittikçe artarken mırıldandım "Uslu durun Bay Uchiha."

Sasuke'nin kıkırdaması kulağıma ulaştığında gülümsedim. "Harika kokuyorsun." Kolunu koluma biraz daha sıkı sararken konuştu "Hep böyle kalmak istiyorum.... Hiçbir şeyi düşünmeden sadece sana sarılmak gerçekten huzur veriyormuş. Bunu daha önce yapmalıydım."

Gülümsedim ve dudaklarımı gür saçlarının içine bastırıp fısıldadım "Agu makinesi uyuyor mu?"

Kıkırdadı ve kafasını koluma yaslayarak konuştu "Evet. Hemen yanımızda."

Sasuke'nin bacaklarına sarılmıştı ve içini çekerek uyuyordu. Benim sevgilime sarıldığını göz ardı edersek çok ama çok tatlıydı. Sarı kıvırcık saçları alnına yapışmış, kıvrıldığı için bir balığı andıran tombik dudakları eline dayadığı yanağı yüzünden iyice büzülmüştü. Sahte bir şekilde kaşlarımı çatıp sinirle nefes alıp verirken fısıldadım "Babasına ihanet eden küçük hain. Uyumamdan yararlanıp seni elde etmeye çalışıyor."

Sasuke kıkırdadı ve gözlerime baktı. Ciddi olup olmadığımı sorguluyordu. Onu gerçekten isteyip istemediğimi. Kalbimi okuyabilse bunu sorgulamasına gerek bile kalmazdı. Gülümsedim ve saçlarıyla alnının birleştiği noktaya küçük öpücüğümü bırakarak mırıldandım "içinde şüphe kalmasını istemiyorum Sasuke. Çünkü gerçekten sen bana verilebilecek en değerli hediyelerden birisin. Sen ve bu küçük adam." Yanakları kızarırken gülümsedi.

Konuşmama devam ederek ona sıkıca sarıldım "İtirat etmeliyim ki hâlâ korkuyorum. Boruto'ya layık bir baba olamamaktan, seni üzmekten... Ama bilmelisin ki, elimden gelenin en iyisi yapacağım." Kollarını yavaşça enseme dolayıp beni sıcak vücuduna biraz daha yasladığında kapının zili ikimizi de durdurdu.

Derin bir nefes aldım ve dudağına çok küçük bir öpücük kondurup fısıldadım "Sen burada bekle. Muhtemelen şeker isteyen birkaç çocuktur. Bugün cadılar bayramı ve siz küçük cadı biraz gülümsemelisiniz."

Gülümsedi ve kafasını yavaşça sallayıp yatağa Boruto'nun yanına gömüldü. Yanına dönüp onlara sıkıca sarılmak istesem bile kapı daha da israrla çalınmaya başlamıştı. Cadılar bayramından gerçekten nefret ediyordum. Merdivenleri neredeyse koşarak indim ve kapıyı bir saniye bile beklemeden açtım. Hinata elindeki poşeti sallarken gülümseyerek bağırdı "Mutlu cadılar bayram!"

Kapıdaki deli gibi şeker isteyen küçük bir çocuk olsa ne olurdu?

"Sabahın köründe seni evime sürükleyen ne Hinata?" Biraz kırılmış gibi gözükse de hemen kendine gelip heyecanla gülümsemeye devam etti. Yanıma yavaşça yaklaşıp elindeki poşeti masaya bırakarak mırıldandı "Sana havuçlu kek getirip kahve yapmaya geldim. Bugün güzel bir gün ve kek ile kahve harika gidiyor biliyorsun."

Gülümsedi ve kahve makinesine doğru ilerlerken fısıldadı "Kahve?"

Bileğine sertçe yapışıp hafif vücudunu duvara yaslarken sinirden sertçe sıktığım dişlerimin arasından konuştum "Lafı çevirmeyi bırak ve ne söyleyeceksen söyle Hinata."

"Gerçekten seninle güzel bir kahvaltı etmek istedim o kadar."

"Kahvaltı edecek havamda değilim. Bu yüzden güzel bir kahvaltı için başka birine git.'

Gözlerinin dolmaya başladığını görebiliyordum ama derin bir nefes alıp dik durmaya devam etti. Umursamadan kahve makinesine doğru ilerleyip fısıldadı "Bir kahve açılmanı sağlayacaktır. Şekerli mi yoksa..."

Kahve makinesinin kapatma tuşuna kırarcasına bastığımda korkarak susmuştu.

Kulağına yavaşça eğildim ve zehir kadar keskin çıkan sesimle mırıldandım "Kahve istemiyorum. Kahvaltı etmek istemiyorum. Havuçlu kek istemiyorum. Daha fazla cadılar bayramı zirvalığı istemiyorum. Lütfen Hinata. Yalnızca git olur mu?"