Madaling araw na nang naisipang tumigil ni Luther na gamitin ang katawan ko. Tanghali na nang magising ako at sobrang sakit ng katawan ko. Ni hindi ko magawang tumayo at nakahubad pa rin ako ngayon sa tabi niya habang siya ay tulog na tulog pa rin.
Kumikirot sa sakit ang aking pinakamamahal na parte ng katawan. Pakiramdam ko na divirginize ako sa tindi bumayo ng bwisit na Luther na 'to. Palagay ko nga ay magkakapasa pa ako dahil sa higpit niyang kumapit at humawak. Para akong binugbog! Mukhang nasobrahan yata ako kagabi. Sobra rin siya kung manggigil.
Sinubukan kong tumayo pero napainda ako sa sakit ng balakang ko. Bwisit talaga! Tinignan ko ang mga hita ko sa ilalim ng kumot at shet! Tama nga ako! I have bruises! Sinilip ko rin ang bewang ko at may mga pasa rin ako roon. Grabe 'to. Pasa na nagmula sa sarap.
Dahan dahan akong tumayo atsaka ako dumiretso ng CR. I took a warm shower and I looked at my body in the mirror. I have lots of lovebites on ny chest. Buti na lamang at wala sa leeg. Wala akong itatago. Mas lalo ko ring nakita ngayon ang mga pasa ko sa katawan. Gusto kong matawa dahil meron din ako sa may pwetan. Susmaryosep talaga oo! Halimaw siya!
When I finished taking a shower naabutan ko siyang gising na at may kausap sa cellphone. Baka si Leinah?
"Yeah, we'll go. Ligo lang ako. She's done taking a shower."
Pinatuyo ko na lamang ang buhok ko at nagayos. Naglagay din ako ng make up at napatingin ako sa salamin nang lapitan ako ni Luther at yakapin.
"Clingy yern?" I said and put an eyeliner on my eyes.
"Ikakasal daw sila Leinah bukas."
"Ay weh?!" Gulat na sigaw ko at halos lumampas pa ang eyeliner sa mata ko. "Agad agad?!"
"Parents daw niya."
"Ay shete. So wala na siyang takas?"
"Probably. But I think it's for the best."
"Palagay mo? Pero hindi pa siya naghi-heal."
"They have a son."
"Reason ba 'yon para magpakasal sila?" Tanong ko. "Kasi alam mo 'yun, marami namang iba riyan na kahit 'di magsama sinusuportahan pa rin naman nila ang mga anak nila."
Kasi paano kung nagsama sila ulit pero in the end mas lalo lang sila nagkalabuan? Knowing Leinah, she's still hurt. Hindi pa siya nakaka move on sa mga nangyari sakanila ni Raine kahit naman sinasabi niyang naka move on na siya.
"Leinah loves Kuya Raine. Ganon din naman si Kuya. Besides, para kay Dwayne din naman 'to. The kid deserves it. To have them both."
"Sabagay may point ka. E kung mahal naman nila ang isa't isa, atsaka para na rin talaga sa bata no."
"Yeah."
Pagkatapos naming maligo at mag ayos ay dumiretso kami kina Leinah. At ang gaga, ikakasal na nga talaga. Tinulungan namin siyang bumili ng dress sa mall, at halata sakaniya na hindi siya okay. Nagbigay na lang kami ng opinyon at advice sakaniya para kahit papaano ay maging okay naman siya.
"Ngumiti ka naman mare. Jusko kasal mo na bukas pero stress na stress ka." Sabi ko sakaniya habang nandirito kami sa kwarto niya at inaayos ang mga gagamitin naming make up for tomorrow. Ako ang mag aayos sakaniya.
"Hindi ako stress."
"E anong tawag diyan? Tumingin ka nga sa salamin."
"Kaya ko ba, Rae? Kung ako ikaw, papakasalan mo ba siya?"
Umupo naman ako habang nag iisip. Kung ako nga ba ang nasa sitwasyon niya, magpapakasal ako?
"Siguro?" Hindi siguradong sagot ko. "Mahirap magbigay ng sagot e. Pero oo? Siguro oo."
