🦋|3.0

679 35 67
                                    

.

|Bir hafta sonra

Civciv:Beni istemiyor musun?

Civciv:Bir haftadır otele uğruyorum yoksun

Civciv:Kafeye de çalışmak için gelmiyorsun.

Civciv:Nereden mi biliyorum? Kafede çalışıyorum. O gün iş için görüşmek istediğinde ben lavaboya gitmemiştim. Ben de o yerde çalışan olmak için konuşuyordum yerin sahibiyle. Senin için yaptım, benden herhangibit maddi destek almayacağından emin olmama rağmen. Gururlu kelebek seni.

Civciv:Bu gün annem aradı

Civciv:Şaşkınım çünkü beni yıllardır merak etmeyen, nasılsın diye sormayan ama aynı evin içinde yaşadığım annem arayıp neredesin diye sordu.

Civciv:Üzülsem mi sevinsem mi bilemiyorum.

Civciv:Hayıe anlamıyorum amk

Civciv:Mesajlarım da geliyor sana. Hatta bu sabah çevrimiçiydin gördüm. Ama görüldü dahi atmadın bana.

Civciv:Beni hayatında istemiyorsan söyle, kaçma. Kaçan insanlardan nefret ederim.

Civciv:Ama senden bir türlü nefret edemiyorum, olmaz çünkü çok aşığım.                                 (Silindi)

Civciv:Bir hafta daha bekleyeceğim eğer cevap vermezsen İstanbul'a dönmek için bilet alacağım.

Civciv:Seni seviyorum.                                   (Silindi)

Civciv:Ananısikeyim ya.

Çevrim dışı*

.

Önümde durmuş yüzüme ne diyeceğimi beklercesine bakan Bade'nin gözlerine bakıyordum.

"Sadece tepki vereceksin Esen."

"Veremiyorum artık." derken elimde ki su bardağını normal bir şey yapar gibi yere bıraktım. Kırılan porselen bardağın her bir parçası zeminde etrafa dağılırken hâlâ tepkisiz bir şekilde Bade'nin yüzüne bakmaktaydım.

"Tiksiniyorum." dedim.

"Bana yalan konuşup bir şeyler saklayanlardan tiksiniyorum."

"Bir şey saklamadım ki?"

"Bade, bir haftadır gönlümü almaya çalıştıktan sonra bana neler anlattığının farkında mısın?"

"Anlatsam da inanmayacaktın. Ki daha önce anlattım..."

"Hafıza kaybı demek. Mükemmel. Seni nasıl unutmadım?"

"Bilmiyorum, hastahaneye gittiğimiz de bile bilincin yerindeydi. Cidden hiç birini hatırlamıyorsun değil mi?"

Hiç bir şey aklımda değildi, zihnim boştu...

"En son ne zaman atak geçirdim?" diye sordum.

"Okuldan atıldım demiştin bana hani. O hafta sonu geçirdin son atağını. Aslında okuldan atılmadın, ben annemle senin kaydını aldık."

"Peki ya teyzen?"

"Teyzem? Annen."

"Değil."

"Kadının bir suçu yok, Esen."

"Benim ne suçum var peki? Ne suçum vardı da sinir krizleri ya da hafıza kayıpları yaşayacak duruma düştüm? Ne suçum vardı da o kadın beni her gün öldürürcesine dövüyordu, Bade!?"

"Bir suçun yok Esen! Yıllardır elim armut toplamıyor. Babamla beraber elimizden gelen her şeyi yaptık. Olmuyor. Olmadı, lanet olsun ki seni ordan çıkaramadım. Şuan her yerde seni arıyor o kadın polislerle. Devlet bile ya, devlet bile o kadının yanında durman gerektiğini söylüyor saçma sapan yazıları kanıt gösterip. Kaç kere polise gittik, yok. Kanıt yok diyor. Ulan amınakoduklarım bu kızın vücudu morluk dolu, bir sürü hastahane raporu var. Nesi kanıt değil bunların? Yok işte, yok! Olmadı. Kardeşimi ben de o cehennemde bırakmak istemedim."

"Bırakıp gittin sende o kadın gibi! Evden kaçıp mezarların arasında dolaşırken, o mezar taşının yanında ağlarken... Hiç düşünemedim. Meğersem tabutu bile boşmuş. Bir hiç uğruna ağlamışım." diye bağırırken ayağa kalktım. Gözlerim dolmuştu ama ağlamamak için direniyordum.

"O kadın dediğin annen. Ben neler yaşadığını anlatamam. O konuşacak seninle."

"Bak hâlâ yanımda değil hâlâ konuşmuyor!"

"Sözümü kesme. Bak ben de bırakmadım. Günlerdir dediğim gibi, yanında dursam bir şeyler karıştırdığımı düşünücektin. Kavga edecektin ve yine atak geçiricektin. Ben de istemedim seni öyle otel odasında bırakmayı ama mecburdum. Hastahanenle olsun kalacak yerlerinle olsun ilgileniyordum. O kadın evimize gelmii annemi tehdit falan etmiş. Bıçak çekmiş? Siktiğimin polisi bu sefer göz altına aldı, onca zamandır karakola gidip geliyordum. Manisadaydım zaten. Sevgilimle yaşadığım falan da yok, uydurmaydı o. Biz ayrıldık."

Olduğum yerde durup tahta zemine bakarken, Bade kollarımdan tutup beni kendine doğru çekti. "Gel camlara basacaksın şimdi." diyip odanın öbür ucundaki koltuğa kadar çekiştirdi.

Oturduğumda önüme çöktü. Ellerimi tuttu ve yüzüme bakmaya çalıştı. Ben gözlerimi kaçırıyordum.

"Yanındayım demeleri sahte olmayan biriyim ben, Esen. Sadece hatırlayamadıkların fazla ağır güzel kızım..."

🐣🦋

*-*

Her an final yapabilirim falan?

Her an final yapabilirim falan?

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Kıskanmawk

Feyzasenaglıyon-

Civcivim |TextingHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin