Ozan'la sahilden ayrıldık. Beni evime bıraktı. Kimseye bir şey demeden odama girdim. Kapıyı kilitledim. Yatağımda kendimi ufacık yaptım. Battaniyeyi üzerime full örttüm. Utanıyordum.. Hakan'la aynı şirkette yer aldığıma. Utanıyordum.. Onun bana ufaktan bile olsa değen ellerinden. Utanıyordum.. Onunla iletişime geçtiğim için. Utanıyordum.. Ozan'ı dinlemediğim için. Utanıyordum.. Elif'in bu zamana kadar yaşadığı şeyleri anlayamadığım için. Utanıyordum.. Elif'i o şerefsizden kurtaramayıp, üstüne gidip o adamla tanıştığım için.. Utanıyordum. Utanıyorum. Bu iğrenç bir şeydi. İğrenç.. Aklıma o gece sadece Elif'in çaresizliği, savunmasızlığı geldi. İçim acıyordu. Çok.. İyi ki diyordum. İyi ki Ozan vardı. Belki de o olmasaydı şu an Elif'in yerine ben olacaktım. Haberlerde sürekli görüyordum bu iğrençlikleri. Sayardım söverdim. Ben olsam o pisliğin benim saç telime dokunmasına bile izin vermeden gebertirdim onu derdim hep. Fakat sanırım öyle değilmiş. Bizzat yakınımın yaşaması onunla aynı durumu paylaşmama empati kurmama sebep oldu. Ve o adamla yanyana gelmiştim. O adam bana dokunmuştu! O.. O bir tacizciydi! Onun yeri dışarda elini kolunu sallayarak dolaşmak olmamalıydı. O bir pisliğin tekiydi..! Yatağımdan kalkıp çantamdan telefonumu aldım. Rehbere girip Elif'i aradım. İkinci çalışta açtı. "Alo Elif.." "Esra Abla? Bu saatte neden aradın?" "Yarın oturup konuşalım diyorum. Bugün gördüklerinden de sonra.. Biliyorsun artık Ozan'la beraberiz. Seninde bilmeye hakkın var.." Sesim titriyordu. Asıl amacım Ozan ve kendimi anlatmak değil sadece ona sıkı sıkı sarılıp yanında olduğumu hissettirmekteydi. Buna ihtiyacı var mıydı bilmiyordum ama yanında olduğumu bilmesini istiyordum sadece. "Aaa süper olur! Zaten seninle ilk tanıştığımızda bana söz vermiştim kütüphanede. Unuttum sanma! Yarın kaçta?" dedi. En azından hala mutlu.. "10?" dedim. "Aaa Esra Abla okul bile daha geç başlıyor." Güldüm. "3?" dedim. "Süper! Yarın görüşürüz." "Görüşürüz canım."
1 gün sonra.. Hazırlanarak Elif'in beni beklediği yere gittim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Elif'le buluşmuştuk. Bana olan her şeyi anlatmıştı. Onun öz ablası olmasamda kocaman sarılıp acılarını örtmeye çalıştım. Bir kaç saat sadece bu konuyu konuştuk. Sonra biraz açılması için onu kafelere hatta yoğun isteklerim üzerine lunaparka götürdüm. Yetişkinler için aşırı eğlenceli şeyler vardı. Bir gün Ozan'ı buraya getirmeliydim. Bizi havalara uçuran şeylere bindik. O kadar çığlık atmıştık ki sesimiz kısılmıştı. Ama dibine kadar eğlenmiştik. Güzel bir gündü.
Saat akşama gelince Elif'le ayrıldık. Bende evime gittim. Bu zamana kadar hiç çalışmamazlık yapmadığım için boş durmaktan aşırı sıkılıyordum. Ozan'ı aradım. İkinci çalışta açtı. "Sevgilim?" dedim. "Canım.." "Ne yapıyorsun?" "Oturuyorum.." "Sevgilim, ben diyorum ki.. Artık şirkette işe başlasam mı?" "Olur hayatım bende onun için konuşacaktım seninle. Bu aralar o kadar yoğunum ki. Yurtdışına falan çıkmam gerekiyor. Neyseki sen uluslararası ilişkiler bitirmişsin." dedi. "Hmm evet.. Ne zaman gidiyoruz?" "Önce senin şu kayıt işlemlerini başlatayım ben. İki güne yola çıkarız." "Nereye peki?" "İtalya.." İtalya lafını duyduğum gibi sevinçten çığlıklar atmıştım. Üniversitenin başlarında Erasmus'a girmiştim. O zaman İtalya'ya gitmiştik. Hayatımda ilk defa yurtdışın çıkmıştım, ve bir an o günler aklıma geldi.. Aslında üniversitenin başları eğlenmek için değil, okumak, başarılı olmak için gitmemiştim. Ozan'ı unutmak için. Onu aklımdan bir saniye de olsa çıkarmak için. Gözyaşlarımı sildim. Bir şey belli etmeden Ozan'a geri döndüm. "O zaman bunu kutlayalım." dedim. "Nasıl yani?" "Seni bir yere götüreceğim. Beni bekle." dedim. Cevabını beklemeden dolabımın başına geçtim ve hazırlanmaya başladım. Onu ilk güzel bir yemek yemeğe götürecektim. Sonra sahile.. Sonra da lunaparka. Heyecanla bir kaç bir şey beğendim. Koyu yeşil renginde bir elbise giydim. Siyah ayakkabı ve çantayla kombinledim. Saçlarımı yukardan sıkı bir topuz yaptım. Uzun ve kalın bir eyeliner ve kırmızı bir ruj ile bitirdim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Evden taksi tutup çıktım. Bugün aklını başından alacağım Ozan Korfalı..
İnternet ile olan sıkıntımız bitti. Artık düzenli bölüm atmayı düşünüyorum. Sizi seviyorum 💕❤️
