My not so Ordinary Stalker(BxB)

Fever

Unti-unti nagising ang kamalayan,at first thing nakita ang isang malabong image.

Gumagalaw at papalapit ito sa aking mukha.

Nanlaki ang mata ko,at agad na napa iwas.

"Hey...hey!it's me., don't you recognize me?"

Dahil sa sinabi ng boses,natigilan ako.
Sa pagkapanick

"Di-Diriko??"

"Yes"

"A--anong ginagawa mo dito?paano ka napunta dito"naligaw din ba siya tulad ko.

"Nawala ka ,kaya hinanap kita"

Hinanap niya ako...I don't know what to say..

"Pero paano mo ako nakita?"

"I followed your leaving trace."

What?! ganon siya kagaling... nagsalubong ang kilay sa nabuo sa utak kong idea..

Hindi kaya detective siya,at founder ng school ang outside image niya sa public,
Para maitago ang kanyang tunay na pagkatao.
Well,pwede mangyari yun.Kasi ganon sa mga movie eh.

Narinig kong tumikhim siya,at nararamdaman ko ang mainit na humawak sa magkabilang pisngi ko.

"Huwag mo akong titigan masyado,kahit ang tulad ko,nakakaramdam  din ng pagkahiya"

"Huh?"agad kong sagot na naguluhan pa.

Wait,tinitingnan ko siya.?Ang labo ng tingin ko until now,sa kanya pala ako nakaharap.

"Umm,Diriko...Hindi ko intention na tingnan ka,ang totoo sobrang labo ang lahat ngayon sa paningin ko."

Itinaas niya ang baba ko at mukhang hinarap niya sa kanya.

Tanging pigura lamang niya ang aking nakikita

Siguro kong malinaw mata ko ngayon,mahihiya ako ng malupit.
At sasabog sa hiya.

But wait,bakit nga ba ang labo ng mata ko ngayon.

"What happened to your eyes...."mahinang sabi niya.

"I..I don't know.."sabi ko ,kahit naman ako mababahala.
Alam kong bago ako makaidlip,malinaw ang paningin ko.

Naramdaman ko ang pagbitaw niya mukha ko.

At sunod ko nalang naramdaman ay may bumuhat saakin,sa gulat at takot kong mahulog , mahigpit akong humawak sa una kong nahawakan.

"Hold on tight"

"Wait?what are you doing??"tanong ko

"We're going home"

"W-wait!,my things,dont leave it there."

Narinig ko ang pangbuntong hininga niya at ilang minutes,may nilagay siya sa kamay ko.
Agad ko iyong hinawakan ng mahigpit,ang bag ko pala.

"Saan ang phone ko,nandito na ba?"

"Yes,its inside."

"Thank you"iyon nalang nasabi ko.

Naramdaman ko ang pagsisimula na niyang maglakad.
Napataklob nalang ako ng mata ng masilaw ako sa liwanag..

Pero tulad ng kanina,malabo parin ang lahat..

"Saglit,paano tayo makakababa,kung buhat mo ako."tanong ko agad ng maalala ko ang daan namin.

"Don't worry,may iba pang daanan."

"Okay."

Naging tahimik ang aming,oras na lumipas,wala din naman kasi akong gustong sabihin sa kanya..