"Noah Pov"
Para akong bata ngayon na nakatungo.
Kaharap ko si Diriko na nakaupo at hindi maipinta ang mukha
At alam ko naman ang reason,pero ayaw ko lang unahan.
Simula ng dumating siya ay tahimik lang siya.
Shesss lang talaga,sa sobrang pag mamadali kasi namin kanina ay hindi ko na napansin na kanilang sasakyan pala ang makakasabay namin.
Kaya alam na niya
Tumikhim ako
"Umh...kumain ka na ba?"tanong ko
Ang awkward,parang ano ang bigat ng hangin sa lugar na ito.Hirap huminga sa kaba.
Kahit naman ganon siya,alam kong na disappoint siya at hindi ko yon gusto.
"Hindi pa"tugon niya
Hindi ko alam kong matutuwa ba ako o hindi sa pag sagot niya
Nakakaba parin kasi..
Kong tahimik siya at hindi iimik,parang masama na .
At kong sumagot naman siya ,para namang mas nakaka kaba pa lalo,hay..ano ba yan?!
"Ipag hahanda kita"sabi ko at akmang lalabas na ng silid pinigilan niya ako.
"Bago ka maghanda, ipaliwanag mo muna ang ginawa niyo"
Umurong ang dila ko
"A--ano yon?ano !ah!ibig kong sabihin Anong ipapaliwanag ko?"sabay iwas ng tingin
"Ikaw ang magsabi"siya
Sa gilid ng mata ko,Nakita ko siyang naka cross arm na nag hihintay sa sasabihin ko.
Oh please,..bakit hindi nalang Kasi kalimutan niya tapos after 2 year maalala niya .
"Nag hihintay ako."dagdag pa niya
"Kumain ka muna,tapos usap tayo"
Ako na ang humila sa kanya patayo upang pumunta sa kitchen.
Nakisama naman siya kaya agad naman na nakarating kami .
Binitawan ko na siya para mag handa,sa mga oras na ito nag papahinga na ang aming mga kasamahan na taga luto.At ayaw ko naman na makaistorbo pa
"Sorry kong umalis kami ng walang paalam"pag sisimula ko habang nag luluto
Sa ganitong way nakakaya kong magsalita kasi may dahilan ako para hindi siya harapin
Tahimik lamang siya na nakaupo
At alam kong nakikinig naman siya
"Ang totoo niya,gusto ko naman sabihin eh at magpaalam.Kaya lang nasa trabaho ka at alam kong busy ka,ayaw ko namang abalahin ka pa,at inaamin ko na nabobored na ako sa pack house kaya nagawa ko yon"
Narinig ko ang pagbuntong hininga niya
"Walang importante sakin bukod sa inyo ni Niriko.Kahit nasa trabaho ako,o abala man ako walang oras na laging kayong nasa isip ko.
Kaya paano mo naiisip na abala kayo sakin.?lagi akong nag aalala na baka ano mang oras mawala kayo sakin tapos malalaman ko umalis kayo at tumakas?"
Nang marinig ko ang sinabi niya, napahinto ako sa pag aayos ,bumilis ang tibok ng puso ko sa tuwa.Pero malaki parin sa part ko ang na guilty.
Binitawan ko at humarap sa kanya..
Kaya lang ang labi ko hindi ko talaga mapigilang hindi makagawa ng kasiyahan expression.
Walang ano-ano ay umupo ako sa harap niya.
Sinalubong ko ang mata niya
"Sorry, sorry....hindi ko naman intensyon na maramdaman mo yon, kasalanan ko,sorry talaga. h--hindi na ulit ito mauulit, promise kahit pa makalbo si Hector."
Nagsalubong ang kilay niya
"Bakit napasama si Hector?"
"hmmp... hahahaha
...pwede din naman Ikaw..kaya lang di ko yata kayang makitang manlagas ang buhok mo at makalbo.Di ko ma- imagine"sabay napapailing
BINABASA MO ANG
My not so Ordinary Stalker(BxB)
FantasyIsa lang akong simpleng tao,na nagustong mabuhay ng normal tulad ng karamihan. Pero sa isang kisap mata ,may isang taong dumating sa buhay ko na hindi ko inaakalang gagawin niyang kakaiba ang magiging takbo ng buhay ko. Ang iniisip kong normal na b...
