🔥🔥🔥
"JoceLeen, I'm sorry kung bigla nalang akong pumasok sa kwarto mo!" Paumanhin naman sa akin ni Leighton. Napapikit nalang ako sa aking mata ng makaramdam ng hiya dahil sa nangyari kanina.
Hindi ko na naintindihan ang mga sinasabi ni Vivian kanina dahil gusto ko ng lumubog sa aking kinatatayuan kanina dahil sa hiya. Alam kung narinig niya ang pinag usapan namin ni Vivian pero ayaw naman niyang umamin.
"Talaga bang wala kang narinig kanina sa pinag usapan namin ni Vivian?" Tanong ko naman sa kanya.
"I don't think I heard what you guys talking about." Seryoso sabi naman niya sa akin. Tiningnan ko naman ang kanyang mukha at napa iwas naman siya dahil sa paraan ng aking pagtingin.
"Just tell me the truth Leighton. Mas nakakahiya pa kung magiisip ako dito!" Inis naman na sabi ko sa kanya. Natawa nalang siya sa aking sinabi.
"Okay! I admit! I heard what you talked about." Sabi naman niya sa akin.
"So, It's true that you're coming with us!" Nakangising sabi naman niya sa akin. Nag iwas nalang ako ng tingin sa kanya at tumango.
"That's would be great. Mas naiexcite pa ako na matulog ng maaga para bumukas na ngayon." Sabi naman niya sa akin.
"Corny. Wala namang espesyal kung nandodoon ako!" Natatawang sabi ko naman sa kanya.
"Yeah it does! You're important! Don't say that! Mas magugustuhan ko pag kasama kita sa bahay!" Sabi naman niya sa akin. Napailing nalang ako at nag iwas ng tingin. Ayokong makita niyang kinikilig pa ako. May mga anak na kami pero nagagawa ko pang kiligin.
"Oo nga pala, ano nga pala ang naiwan mo dito?!" Tanong ko naman sa kanya.
"Yong panyo ko. Baka siguro nasa Kwarto ng mga bata. Pupuntahan ko lang." Sabi naman niya sa akin. Tumango naman ako sa kanyang sinabi.
Pero bago pa niya maisara ang pinto ng aking kwarto ay bigla nalang siyang magsalita na nagpapula sa aking mukha.
"Pack your thing already. Baka makalimutan mo, wala kang maisusuot sa bahay. But it's okay, it's benefit the both of us!" Nakangising sabi naman niya sa akin. Inirapan ko nalang ito at sinarado naman niya ang aking pintuan. Napabuntong hininga nalang ako at kinuha ang aking maleta.
Sa kalagitnaan ng aking pag aayos ay bigla nalang tumunog ang aking cellphone kaya kinuha ko naman ito.
"Oh?! Anong nangyari? Bigla mo nalang ibinaba ang tawag kanina?" Tanong naman niya sa akin. Napairap nalang ako sa kanya.
"Bakit ngayon ka lang nag react? Kanina pa yon ah!" Inis naman na sabi ko sa kanya. Natawa nalang siya sa aking sinabi.
"Wag ka nang magalit. Nandiyan naman ang bebe mo!" Natatawang sabi niya sa akin. Napairap nalang ako sa kawalan dahil sa kanyang sinabi.
"So, ano nga?! Sasama ka sa kanya bukas. Nasabi mo na sa kanya?" Tanong naman niya sa akin.
"Salamat sa tanong! Malamang! Narinig niya tayo kaninang nag uusap. Malamang narinig niya. Hindi naman siya bingi!" Sabi ko pa sa kanya.
"Bakit ba galit ka? Ako na nga ang tumawag kahit may ginagawa ako?!" Sabi pa niya sa akin.
"Ano ba yang ginagawa mo na kanina mo pa binabanggit sa akin?" Sabi ko pa sa kanya.
