Er stond een man tegenover haar. Ongeveer 35 jaar schatte ze hem. Hij had zijn zwarte haar achterover gekamd en was een stuk groter als haar. Ze dacht rond de 1,75 meter. Hij had een redelijk strenge aanblik zoals hij daar stond: rechtop met zelfvertrouwen. Ze had een tijdje gewacht en was ongeduldig. Maria keek hem recht aan. "kunt u mij vertellen wat hier aan de... hand is?" Ze zei het met een heldere stem, maar toch brak haar stem even. "Dat kunnen we niet vertellen dit is een ernstige zaak. Als we dit zouden vertellen kan je nog meer risico lopen, dan dat je nu al hebt."
"En wat als ik dan niet mee wil helpen aan dit onderzoek?!" Zei ze bozig.
"Chantage helpt hier niet." Zei de agent zonder enige emotie.
"Maar ik zou toch kunnen helpen?"
"Nee dat kan niet. Je bent daar te jong voor." Zei de agent en keek op haar neer.
"Pff te jong. Alles wat ik te weten kan komen of wat ik kan zeggen zal me in gevaar brengen." Zei ze sarcastisch.
"Daar heb je gelijk in."
Ze keek hem met puppy ogen aan en hij schudde zijn hoofd.
Ze fronste haar wenkbrauwen. De man draaide zich om en liep weg toen er een agent naar haar toe kwam. "Je zult hier nog moeten blijven, dus ik moet nu op je 'opletten'." Ze zuchtte en liep naar buiten. De agent volgde haar. Ze ging op een bankje zitten. Terwijl ze voor zich uitstaarde.
JE LEEST
Één TV is één dode man
Misterio / SuspensoMaria loopt op de verkeerde dag met haar vader een TV winkel binnen. Een vreselijke dag met een trauma voor de rest van haar leven. Dit zal haar altijd bij blijven.
