bedorven appel

26 4 0
                                    

Kwaad schopte ze tegen de prullenbak buiten de deur. Wat dachten ze wel niet?! Ze konden allemaal oprotten! De prullenbak kreeg nog een schop. Met haar armen over elkaar liep ze de gang door naar haar kamer. Op een kastje lag nog een reep chocolade, die ze gisteren van haar ouders had gekregen. Ze plofte neer in de stoel bij het raam en scheurde het aluminium folie van de reep af. Het hoogtepunt van de dag. Waarom? Waarom moest haar leven een totale chaos zijn. Ze vroeg het zich zelf de hele tijd af. Waarom had ze niet gewoon ruzie met haar vader gekregen en gezegt dat ze die winkel niet in wilde? Dan was dit alles niet gebeurd. Haar gedachten werden verstoord doordat er op de deur werd geklopt. Er stak een hoofd om de hoek van de deur. "Mag ik binnen komen?" Maria humde wat terwijl ze de chocola uitstak naar Sarah. "Leven is sit." Zei Sarah terwijl ze beide voor zich uit staarde. "Alles is shit." Ze keken elkaar even aan en lachten. "Bed-nkt voor re ch-oc'la" zei Sarah met mond vol. "Soms is het gewoon nodig." Maria zapte de tv aan en keek naar een programma of film. De twee stemde in voor een film die al een tijdje bezig was. Zo werd de dag toch wat beter. Sarah bleef de hele avond en zou morgen ook misschien langs komen.

Sorry een slecht, kort, langzaam hoofdstuk. Ik ben het einde een beetje aan het uitzoeken. Heb geen inspiratie.

Één TV is één dode manWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu