Er was een groep agenten om haar heen komen staan. De vrouw praatte tegen haar maar de woorden kwamen niet binnen. De vrouw vertelde over wat ze gingen doen. Een dik kogelwerend vest werd over haar hoofd getrokken. Opeens hoorde ze een bekende stem. Agent Burs die norse agent met achter hem agent Lars Hops. "Maria je moet echt meekomen." Zei Hops. Ergens achter in haar hoofd werd ze bewust dat ze zich zelf tot kalmte moest manen. Langzaam knikte ze. 'In...uit...ffft' Ze werd overeind geholpen door de vrouw en in een politie wagen gezet. Langzaam werd ze kalmer, maar de tranen liepen nog steeds over haar wangen. Door de deur aan de overkant werd een aluminiumfoliedeken aangegeven die ze gretig aan nam en om zich heen sloeg. Twee agenten gingen voorin zitten. Ze kon eindelijk zitten op een stoel ze sloot haar ogen en wreef de tranen weg. Een branderig gevoel borrelde in haar buik. Ze onderdrukte het maar herkende het maar al te goed: angst... angst voor het volgende. Maar tegelijkertijd voelde ze nog iets. Was het hoop? Geluk? Vreugde? Opluchting? Alles. Alles raasde door haar heen.
Begin van het eind. Dat betekend ook het begin van het eind van dit boek. GEEN zorgen ik weet nog niet hoelang ik nog doorschrijf maar zeker meer dan 1 hoofdstuk :p hopelijk vonden jullie het wat en was dit een goed hoofdstuk. Vote ☆☆☆ en comment!
JE LEEST
Één TV is één dode man
Misteri / ThrillerMaria loopt op de verkeerde dag met haar vader een TV winkel binnen. Een vreselijke dag met een trauma voor de rest van haar leven. Dit zal haar altijd bij blijven.
