Rust?

26 2 0
                                    

Voor ze het wist reed de auto al weg en was ze bij het ziekenhuis. Ze liep de grote hal binnen waar haar ouders haar opwachtten. Haar moeder huilde toen ze Maria uiteindelijk in haar armen sloeg. Ook haar vader was emotioneel en sloeg zijn armen om de twee. Opeens voelde Maria een hand op haar schouder. Ze schrok even, maar toen zag ze dat het de agente was, die een hand op Maria's schouder legde. "Je moet meekomen." Zei ze zachtjes. Toen wende ze zich tot haar ouders jullie mogen wel meekomen." In het ziekenhuis werd ze uitgebreid gecontroleerd. Haar ouders hielden elkaar de hele tijd vast. Toen de dokter zei dat ze over een week de uitslagen zou krijgen. Weer bekroop dat angst gevoel haar. Drugs. Het spookte door haar hoofd.

De politie had haar daarna een verhaal verteld over wat er nu ging gebeuren: ze moest uitrusten, maar wel in een beveiligd oort. Ze zou ook worden beveiligd met polite vrouwen of mannen. Haar ouders en zij zelf werden naar een huis gebracht waar ze mocht blijven.

Ze moest slapen. Ze voelde zich klein. Hopeloos. Morgen zou ze haar verhaal doen aan de politie. Die nacht sliep ze bij haar ouders. Het kon haar niks schelen. Het voelde veilig.

Het boek is echt bijna afgelopen :, ( *huil huil*
ik ga wel nieuwe boeken beginnen:
Ik heb al een boek van iemand anders er op staan: Rosa en Bella.
Gedachtes: zo heet het nu maar ik ga het nog niet posten pas als ik er zeker van ben en dit boek klaar is.
Madam: dit is ook nog niet zeker de titel. Dit boek maak ik samen met sicupcakebon. Ik post dit als zij dat ook wil en het ook samen met mij uitschrijft.

Please take a look and read on! ☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

Één TV is één dode manWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu