My Husband is from a Prohibition Book

XV

Unicode

ညဂုဏ်ပြုပွဲချိန်>>

ပွဲကျင်းပတဲ့ခန်းမကျယ်ထဲမှာ လူစုံနေပြီ။ ဝမ်ဧကရာဇ်နဲ့ကိုယ်ရံ‌ေတာ်လျုိလဲရောက်နေပြီ၊ မိဖုရားခေါင်ရှန်းနဲ့သူ့ကိုယ်ရံတော်လင်းရော၊ ကြင်ယာတော်ထန်ရော၊ စစ်ပွဲအောင်နိုင်သူစစ်သူကြီးချောင်မင်စီရော မရောက်သေးတာရှောင်းရီပဲ။

ရှောင်းရီပွဲစနေပြီဖြစ်တာကြောင့် ကပြာကယာနဲ့ ပွဲကိုလာရသည်။ သူသိပ်ပြင်စရာမရှိဘူးဆိုပြီး ‌နေ့ခင်းဘက်ကအိပ်လိုက်တာ ညမိုးချုပ်မှနိုးတယ်လေ။ ‌အားဖေးတို့နှိုးနေတာလဲ အိပ်ကောင်းနေတာမို့ အကုန်မောင်းထုတ်လိုက်တာ။

ခန်းမထဲရောက်တော့ သူ့ကိုဝိုင်းကြည့်နေကြတယ်။ ရှောင်းရီ ရှက်ရှက်နဲ့ပဲ သွားပေါ်အောင်လိုက်ရယ်ပြလိုက်သည်။ တစ်လမ်းလုံးလဲ အားဖေးနဲ့အားထုန်ရဲ့ ပွစိပွစိသံကိုနားထောင်ခဲ့ရတာ။

စစ်သူကြီးချောင် နောက်ကျမှဝင်လာတဲ့ မိန်းကလေးကိုလိုက်ကြည့်မိသည်။ သူဒီတစ်ယောက်ကိုတစ်ခါမှမမြင်ဖူး။ လိုက်ရယ်ပြနေတဲ့မိန်းကလေးက တကယ်ချစ်ဖို့ကောင်းတယ်။ စဝင်လာထဲက သူ့မျက်လုံးရွှေ့မရတော့တာ။

ရှောင်းရီက နက်ပြာရောင်ဝတ်စုံကိုဆင်မြန်းထားကာ ဆံပင်ကိုအကုန်သိမ်း၊ အမြင့်စည်းပြီးထုံးထားတယ်။ ဆံထုံးမှာနက်ပြာရောင်ကြိုးအရှည်တစ်ချောင်းထဲကိုသာချည်ထားပြီး တခြားဘာအဆင်တန်ဆာမှမပါ။ ရိုးရိုးလေး‌နဲ့ချစ်စရာကောင်းနေတဲ့ရှောင်းရီကြောင့် ချောင်မင်စီအကြည့်မလွှဲချင်တာလဲသဘာဝကျပါတယ်။

စစ်ပွဲတွေကိုပဲစိတ်ဝင်စားပြီး တခြားဘာကိုမှဂရုမစိုက်တတ်တဲ့ စစ်သူကြီးချောင်က ဘာပကာသနမှမမက်‌ေမာပဲလွတ်လွတ်လပ်လပ်နေရတာကြိုက်တဲ့ ကြင်ယာတော်ရှောင်းကိုချစ်မိသွားပါသည်။ ကြင်ယာတော်မှန်းမသိပဲနဲ့ပေါ့။

ရှောင်းရီရောက်တဲ့ချိန်က ပွဲစလို့ ဖျော်ဖြေသူနှစ်အုပ်စုလောက်တောင်ပြီးသွားပြီ။ အခုဖျော်ဖြေနေတဲ့အုပ်စုပြီးရင် နောက်ဆုံးေဖျာ်‌ေဖြမယ့်ရှောင်းကျန့်ပဲကျန်တော့တယ်။ ဒီတစ်ခေါက်ရှောင်းကျန့်ဟာ ဘယ်သူမှမပါပဲ တစ်ယောက်ထဲသီးသန့်ကပြဖျော်ဖြေမှာလေ။