Waves Of Obscurity

Simula

"Ciao, mia moglie"

A genuine smile crept on my lips. The way he call me... tila niyayakap ako ng mainit niyang pagmamahal at hindi iyon mapagkakaila ng puso ko. Alam na alam ko ang pakiramdam na ito dahil minsan ko ng naranasan.

And it's still hunting me...

He hugged me... na kahit ang yakap niya ay kayang bigyang init ang nanlalamig kong pagkatao. Siya lang ang ang taong kayang gawin ito sa'kin and the only way I can do is to cry... cause why I am here to have him? Am I better to keep him? Because I know that I'm not worth it.

"Still thinking if you're better with me?"

Napukaw niya muli ang atensyon ko pero hindi ko ginawa ang humarap pa sakanya. I don't want him to see my tears. Tama na ang makita niya ang blankong emosyon ko...at least iyon hindi siya masasaktan o kahit maaawa.

Niyakap ko pabalik ang mga braso niyang nakapulupot sa bewang ko. "Yes... araw-araw," Isinandal ko ang ulo ko sa dibdib niya at pinakikinggan ang pintig ng puso niya. "I'm happy to have you...thank you so much."

"Anything for you mia moglie...I can do wathever you wants even staying with you forever cause love... I'm willing to do it." Napangiti na lamang ako. Walang pinagbago siya pa rin ang pinakasweet na nakilala ko...pero sapat na ba 'to para manatili kaming pareho sa bisig ng isa't isa?

Tahimik na pinagmasdan namin ang pagsikat ng araw. Salamat sa mainit niyang yakap at nabawasan ang lamig na dala ng hangin na dumadantay sa balat ko. Hanggang sa mataas na ang sikat ng araw ay nanatili kaming magkayakap. Hindi ako magsasawa sa yakap ng taong nagmahal at nagalaga sa'kin noon hanggang ngayon.

Kung tatanungin ako ngayon ay wala na akong mahihiling pa. A happy and contented life that's what I can describe where I am.

Wala na ba talaga Cy?

"Let's go back, mainit na dito."

Natawa siya sa  sinabi ko. "Really? Cause you like you don't care." Ang ilong niya ay nanatiling nakadikit sa pisngi ko slighty sniffing it.

"You think so?" Humarap na ako sakanya at tumingkayad para halikan ang pisngi niya dahil do'n ay mas lumawak ang ngiti niya. He very like that stunt.

"Hmm... you kiss me, do you want anything mia moglie?" Dahil sa sinabi niya ay bumitaw ako at itinulak siya. Hinalikan lang sa pisngi tapos may gusto na agad akong kapalit? Gago 'to.

"Idiot." sabi ko nang higitin niya ako pabalik para yakapin ulit. Pinanggigilan yata ako nito.

"I really love how short tempered you are...I can't wait to have fight with you all night again." After he said that I immediately thrown a punch to his broad chest. "Ow, calm down baby!"

"You dumbass! Baka gusto mo sa labas ng bahay matulog?" Napangisi agad ako nang makita ang panlulumo niya. Wala naman pala siya sa'kin.

"Understanding ako mahal... alam kong ganyan ka na pala dati pa...sorry na."

Napatulala ako dahil sa sinabi niya. Nanlamig. He speak very manly and attractive tulad niya... Nang matauhan ako ay mabilis na umiling ako. "No... not until you catch me Mr."

He smirked. "Simple naman yan mahal." Napatakbo agad ako ng humakbang siya. Patawa-tawa pa ako sa pagaakalang nakalayo na ako sakanya pero nang tumingin na ako sa likuran ay ilang metro na lang ang layo namin. Napapatingin na sa amin ang ilang tao pero hindi pa rin ako tumitigil kakatakbo. Napakagaling niya talagang pagaanin ang loob ko. Alam kong ginagawa niya ito para maiwasan ko ang magisip ulit... kung saan nawawala ako.

Nasa pagitan na namin ang isang lamesa at tila naglalaro na kami ng patentero. Sa isang hakbang niya pa ay nagawa na niyang hulihin ang kamay ko. Hinila niya ako at niyapos.

"Gotcha!"

Bibigyan ko na sana siya ng headbat ng matigilan ako dahil sa nakita. Napahawak ako sa puso ko ng manalantay ang sakit na akala ko matagal ng wala. Napahinto sa pagkiliti sa'kin ang lalaki ng makitang nakatulala na ako. Waves of many memories ay muling lumilinaw sa isipan ko. Wala na 'to...

Lalong naramdaman ko ang sakit at takot ng makita siyang papalapit saamin. His face, his built was traumatising and ang naiisip ko lang ay I should run... no I should hide.

Paanong nangyari 'to? Kailan man ay hindi ko na ninais pa ang makita siya.

"Grey, I thought hindi mo maipagpapalit ang trabaho mo para dito." My man said while hugging me tightly at doon na lamang ako natauhan. He know that I'm tensed kaya naman hinawakan ko ang kamay niyang nakayakap sa akin para kumalma.

And how the fuck they look like they where friends for a long time. They even have a secret handshake.

"Yeah, napagisip-isip ko lang na kailangan ko ng pahinga...and guess what I didn't expect that finally I find my home...here." His baritone voice echoed in my head. Fuck!

His eyes was deeply looking at me. Like he was reminiscing his memories if he knows me. At sana hindi na niya ako makilala pa... pero imposible iyon dahil the moment he gave me his captivating smirk all of my efforts was crashing little by little and I don't want  this. Hindi kailan man mapagkakatiwalaan ang ngiti niya.

Akala ko kaya ko na pero hindi ko pa rin magawang maging matapang kahit na ilang taon na ang lumipas...I'm still guilty.

But I think I'm still lucky dahil nang ipakilala ako sakanya ay umakto siya hindi ako kilala and that's what I want to completely vanish to his life. Hindi ako nag-exist sa mundo niya at gayon rin sa mundo ko... wala siya.

At mananatiling wala siya... hindi na.

Waves of Obscurity
by zelenexies