Kabanata 18

0 0 0
                                    

I never expected that am I too good to grant my wish that fast. Suddenly, after a few days a news came.

Damion's woman was seen in this place. Nasa palawan lang pala ang hinahanap niya. And to more shocking part, the girl has a son who is like a carbon copy of Damion.

I can't forget how I screamed in happiness when his family know about that news. Finally, natauhan na sila sa kabaliwan nilang lahat.

They said sorry for what they have done. But Alejandro, never say sorry he just smiled and said that it was for the best.

Anong best sa bagay na iyon? Forcing me to get married to someone who is tied to someone—in heart mind and soul.

Now, that Damion find her wala na ibang mas sasaya pa sa 'kin. Seeing how he cried for his family make me think that it was a best decision to let him go and move on.

"I hope you'll find your own love, Cy." Damion sincerely said to me while hugging his child.

"Love self ang gagawin ko, hindi ako maghahanap." Pinanggigilan ko ang mukha ng anak ni Damion na matutuwa naman pinaglalaruan ang buhok ko. Two years old na ang baby nila.

"Mas masarap ang may nagmamahal sa 'yo." He said, nakatingin sa fiance niyang nakikipagusap sa mga bisita.

Mabilis lang na lumipas ang mga araw. At ngayon ang engagement party nila. Ako pa ang pinakaunang nagsponsor sa lahat na gastusin kahit hindi naman na kailangan.

"Ayaw ko nang mag-asawa, nakakatrauma na." He laughed at that.

"Mabait at maalaga naman ako sa 'yo ah?" He teased.

"Sige, sabihin ko 'yan sa asawa mo." biro ko.

His eyes twinkled. "Oh please do it for me, Cy!"

"Are you?"

Bumusangot ang mukha niya. "Mula ng makita ko siya hindi man lang siya nagpakita ng senyales na mahal niya ako!" Pagsusumbong niya sa akin. "And she didn't even get jealous when I told her that I'm was married to you... like... she doesn't love me?"

"Naku, loveless marriage na ba?"

Tinulak niya ang noo ko. "Hindi nakakatulong!"

"Kung gayo'n buti pumayag na magpakasal sa 'yo?" I kissed his child's cheek.

"Ni-romansa ko eh." He proudly said, enough to make me laughed.

"What a Damion way." Siya naman ang tinulak ko. "Be happy my bestfriend, my first savor, my first love." Sinabi ko iyon habang nakatingin sa mga mata niya.

Hinahanap ko ang lungkot pero matagal na iyon nawala. Tanging tunay na pagiging masaya para sa kanya ang nararamdaman ko.

"You too, Cy."

After taking my medicine bumalik ako sa pagkakaupo sa may veranda. Sinarado ko na ang librong binabasa ko at mas pinagkatitigan ang buwan.

"Are you happy being alone in this night?" I ask the moon but deep inside it is a question for me.

I'm alone but not lonely.

Kontento na ako kung anong meron ako ngayon. Leaving in this village wihout anyone knowing was a peaceful and a fresh start for me.

Pumasok na ako sa kwarto at nagtipa ng mensahe para kay Alejandro.

To: Alejandro 😈

Stop stalking me.

Ibaba ko pa lamang ang cellphone ko ng tumunog ito. Tanda sa mabilis na reply ni Alejandro.

From: Alejandro 😈

Waves Of Obscurity Where stories live. Discover now