The Queen With An Inosent Look✔️

CHAPTER 31

JEREMY'S POV
DALAWANG Linggo na simula nang umalis si violet o miracle sa company at hindi ko na muling nakita pa.

Hindi ko na alam kung anong gagawin ko. Nag-aalala at natatakot ako na baka nandun siya sa lalaking kumaon sa kaniya noon o kaya naman baka may nangyari ng masama sa kaniya.

I've been searching her but until now I don't know where she is.

I sadly smiled and hold our last picture when she was with me. Ang ganda ng ngiti niya dito. Ito yung picture namin noong sinagot niya ako na hindi ko alam na kinuhanan pala kami ng picture ni cheska.

Honey, bakit ganon nandito ka na, abot kamay ko na ngunit bakit parang kahit akong gawin ko ay pilit tayong pinaglalayo ng tadhana? Gusto kong gawin ang lahat ng nais ko pero paano? hindi ko alam kung paano magsisimula kung hanggang ngayon ay wala ka parin sa tabi ko.

I sighed and looked away from the picture and get my phone. I need to do something. Hindi maaaring umaasa lang ako sa inutusan ko. Kailan ko ng gumalaw at ako ang gumawa ng paraan.

"Rachel, cancel all my meeting in the whole week. Oh, ikaw na rin muna ang bahala dito habang wala ako," seryosong sabi ko sa dating sekretarya.

"Copy, boss." I nodded at her and walked away.

Nasa loob palang ako ng elevetor ay bigla na lang tumunog ang cellphone ko. Kumunot ang noo ko at nagtatakang binasa ito.

Himala nag text ang isang ito. Sa pagkakaalala ko ay busy siya sa paghahanap sa kaniyang mag-ina.

Mag-ina agad. Naunahan pa akong may girlfriend ngunit nawala naman.

SANTIAGO
Let's meet, same location. Now!

Kumunot ang noo ko. "Ano naman kayang kailangan nito?" tanong ko sa sarili at walang ganang sumakay sa kotse at nag drive sa lugar kung saan kami palaging nagkikitang magkakaibigan.

Kahit na nawala si miracle ay hindi parin nabubuwag ang apat na grupo na nabuo dahil sa kaniya. Ang red, blue moon, dark and scorpio Gang.

Napapangiti na lang ako sa tuwing naaalala na dahil sa kaniya napalapit kami sa mga taong kinahahangaan namin at ang malupit pa ay naging kaibigan namin.

Ang swerte namin sa kaniya kaya naman ng mawala siya parang mababaliw kami sa pag-aalala. Buti na nga lang ay natauhan agad kami ng biglang kausapin kami ng lolo nila miracle at ipaliwanag kung anong mararamdaman kaya ni miracle kung mananatili kaming ganon at kung anong mapapala namin kung hindi namin aayusin ang sarili.

Napakalaking impak talaga ang pagkawala niya pero dahil din dun ay mas lalong tumibay ang samahan at naging malakas para sa kaniya at para sa mga taong umaasa pa sa amin.

Pagkarating ko sa restaurant ay naruon na silang lahat ngunit wala ang dalawang mondragon.

Ilang minutong nagbatihan ang lahat habang ako at tumatango lang sa kaniya. Umupo ako sa tabi ni night na ngayon ay busy sa kakapindot sa laptop.

"Yow, may balita ka na?" he asked without looking at me.

Nagpakawala ako ng isang buntong hininga at umiling. "Wala parin. Ikaw ba nakahanap ka?" tanong ko. This time tumingin na siya sa akin at malungkot na ngumiti na ikinayuko ko na lang.

"Pasensya na bro pero gagawa parin ako ng paraan para mahanap natin siya," sambit niya ay pinat ang balikat saka muling bumalik ang tingin sa laptop niya.

Tahimik lang akong pinagmamasdan sila na ngayon ay busy sa pagkausap sa isa't isa. Napatingin ako sa pwesto nila cheska na ngayon ay nakikipag-usap sa ibang kababaehan na mga kasintahan ng iba.