Amine canının karpuz istediğini çoktan unutmuştu. Emir'de bunu farketmişti artık sadece karnını okşuyordu.
"İsim düşündün mü Amine?"
"Hayır henüz aklımda bir isim yok"
"Ya bence belirleyebiliriz ismi hazır olsun"
"Olabilir sende düşün"
Amine hiç durmadan karnını okşamaya devam ediyordu dudakları oynuyordu ama sesi çıkmıyordu. Emir bunu farketmişti ama sesini çıkarmamıştı. Konağa vardıklarında. Amine bu sefer Emir'in onu kucaklamasına izin vermemişti arabadan inip konağın kapısa doğru yürüdüler. Hanife kapıyı açtı gözleri dolu doluydu.
"Hoşgeldiniz"
"Hoşbulduk yenge"
Amine hiç bşr şey söylememişti başını öne eğmişti yaptığından utanıyordu.
Murat'ta evdeydi
"Geçmiş olsun Amine"
"Sağol Murat abi"
Amine başını hâla kaldıramıyordu. Nasıl böyle davranırdı? Nasıl evdeki eşyaları yıkıp dökerdi? Niye hiç kimse ona kızgın değildi?
Amine kendini suçlu hiseddiyordu. Emir tebessüm etti
"Abi Amine biraz dinlensin"
Amine ile Emir odalarının bulunduğu kata çıktı. Amine Emir'e dönüp
"Üstümü değiştireceğim de 5 dakika kapıda bekler misin?"
"Tabi ki"
Amine odaya girdi bir kaç dakika geçmiş ama hâla giyinememişti. Emir kapıyı tıklamaya başladı
"Amine içeri girebilir miyim?"
Amine'den ses gelmemişti. Emir üstünü değiştirdiğini düşünüp kapıyı açtı bir anda Amine'nin güzel fiziğini görüp büyülenmişti. Amine bunu farkedince giymekte olduğu etteği hızlıca beline çekmişti ve tekrar mahremiyetine kavuşmuştu. Emir'in sesi titredi
"Özür dilerim ben üstünü giydin sandım"
Amine utanmıştı. Sadece Emir'in yüzüne baktı
"Ben mutfağa inip Hanife ablaya yardım edeyim"
"Tamam"
Emir'de utanmıştı Amine odadan çıkınca kendini yatağa attı. Uzanırken sadece düşünüyordu acaba bebek kime benzetecekti?
"Bu kadar beyazın arasına bir esmer doğmaz umarım"
Emir sadece bunu düşünmüyordu az önce gördüğü Amine'nin bedeni geliyordu aklına bunu düşünmemesini gerektiğini söylüyordu kendine ama engel olamıyordu.Bunları düşünürken. Amine odaya girdi. Emir o sırada sayıklıyordu
"Olamaz olmaz niye bunları düşünüyorum ki"
"Emir"
Emir bir anda gözlerini açtı suçlu bir çocuk gibi kızardı.
"Emir iyi misin?"
"Evet iyiyim iş ile ilgili bir şey düşünüyordum bir an aklıma bir şey geldi de"
"Anladım işlerinde sıkıntı mı var?"
"Boşver ufak tefek şeyler"
Amine başını sallayıp lavoboya girdi. Emir utanmıştı aynada kendine baktığında kıpkırmızı olduğunu gördü. Suç üstü yakalanmış gibi hisetti kendisini neyse ki Amine hiç bir şey anlamamıştı.
