Herkese merhaba yeni bölüm ile geldim.
Bakalım bu bölümde neler olacak
***
Bir hafta geçmiş Emir hâla uyanmamıştı. Amine bir an olsun yanından ayrılmamıştı. Her gün onun uyanacağını dileyerek uyanıp uyanmayınca ağlayarak uyuyordu. Günleri gebelde dua ederek ağlayarak Yiğit Ege'ye masallar anlatarak geçiyordu Hanife hastanede Eymen ile kalmakta zorlanıyordu ama Murat'ın tüm ısrarlarına rağmen ne eve dönmeyi ne de otelde kalmayı kabul etmiyordu. Murat Hanife'yi karşısına aldı.
"Hanife'm biliyorum burada kalmak istiyorsun biliyorum Amine'ye destek olmak istiyorsun bunu da biliyorum ama Emir'in ne zaman uyanacağı uyansa bile ne halde olacağını bilmiyoruz. Burada beklemenin anlamı yok bu yüzden Amine'yi de alıp otele git. Biraz dinlenin kendinize gelin"
Hanife başını salladı kabul etmek zorundaydı. Amine'nin yanına gittiler. Amine her zamanki gibi gözlerini hastane duvarlarına dikmiş karnını okşuyordu. Hanife Amine'nin yanına oturdu. Murat karşısına geçti
"Amine gel beraber otele gidelim"
"Olmaz Hanife abla Emir'i böyle bırakıp gidemem"
"Ben sana bırak git demiyorum zaten. Otele gidelim bir duş al üstünü değiştir karnını doyur sonra yeniden geliriz"
"Olmaz"
"Amine neredeyse bir haftadır düzgün yemek yemiyorsun gidip bir şeyler yiyelim hamilesin kendini düşünmüyorsan bebeğini düşün"
Hanife haklıydı Amine bir an bebeğini Yiğit Ege'yi düşündü. Gerçektende onu hiç düşünmüyordu.
Hanife'ye dönüp
"Tamam gidelim"
Amine merdivedivenlere doğru ilerlerken Murat Hanife'nin kolundan tuttu Hanşfe yüzünü Murat'a döndü.
"Nuriye halam geliyormuş"
Hanife sadece başını salladı kucağına uyuyan Eymen'i alarak Amine'nin peşinden merdivenlerden indi. Hastane önündeki boş bşr taksiye binip en yakın otele girip yerleştiler. Amine kendisini direk banyoya attı. Vücuduna değen ılık su onu biraz da olsun rahatlatmış aklını yerine getirtmişti. Amine duştan çıkıp üstünü giyindi. Hanife Telefonda konuşuyordu. Telaşlı olduğu belliydi. Amine sessizce Hanife'yi dinlemeye başladı.
"Nasıl emin misin?"
Hanife aceleyle arkasını döndü
"Amine hazır mısın?"
"Evet Hanife abla"
"O zaman şimdi hemen çıkıp hastaneye gidelim"
"Emir'e bir şey mi oldu"
"Hayır korkma hiç bir şey olmadı durumu aynı yolda elimize birer tost alırız"
Amine sadece başını salladı. Hanife Eymen ve Amine otelden çıkıp ellerine birer tost aldılar Amine'nin canı bir şey yemek istemiyordu ama Yiğit Ege için mecburdu. Arada bir midesi bulanıyordu. Hastaneye vardıklarında koşarak merdivenlerden çıkılar Murat hastane odasında oturuyordu. Her zaman ki gibi türkü söylüyordu. Murat son bir haftadır her gün farklı bir türkü söylüyordu. Bu gün sadece içinden mırıldanıyordu. Hanşfe araya girdi.
"Sesli söylesene"
"Neyi söyleyeyim"
"Türküyü"
"Niye"
"Başka türlü zaman geçmiyor çünki Murat"
"Hangi türküyü söyleyeyim"
