Herkese merhaba 😃 Normalde bu bölüm +18'di ama bir çok kişi rahatsız olmasın diye +18 olan bölümü kaldırdım
***
20. Bölüm "Tek Göz Oda"
Hanife ağzına geleni söylemişti. Amine şaşkındı bu Hanife olamazdı bu onun abla dediği kadın olamazdı. Amine'nin tutunduğu dallardan bir tanesi daha kırılmıştı. Amine koşarak salona gitti Emir hâla yan odadaydı. Amine Yiğit Ege'yi pusete yatırdı. Montunu giydi çantasını taktı. Emir salona girdiğinde Amine'yi öyle görmeyi beklemiyordu. Emir titreyen sesiyle
"Amine'm nereye?"
Hanife salonun kapısına sırtını yaslamıştı kollarını birleştirmişti. Emir'e gülerek cevap verdi.
"Görmüyor musun Emir? Karın gidiyor işte"
Amine Emir'i geçip kapıya yöneldi. Kapıyı açıp dışarı çıktı. Emir'de arkasından gidiyordu ama Amine'ye yetişemiyordu. Apartman Emir'in Amine'ye seslenişleriyle yankılanıyordu.
"Amine dur dinle"
Amine durmuyor hızlıca merdivenlerden iniyordu. Emir en sonunda Amine'ye yetişti Amine'yi sol bileğinden tuttu.
"Nereye gidiyorsun?"
Amine'nin gözünden iki damla yaş aktı titreyen sesiyle
"Babama"
Emir dudaklarını kıvırıp gözlerini kapattı gözlerini geri açtığında Amine'nin yüzüne bakıp derin bir nefes aldı.
"Eve almazki"
Amine bir an gerçeklerle yüzleşti onu öldürmeye çalışanlarmı evine alacaktı. Emir, Amine'nin yüzüne bakıyordu.
"Bir yer bulurum..."
"Nereye giderceksen beraber gidelim."
Amine şaşkındı Emir ne olursa olsun onu bırakmıyordu onu seviyordu değer veriyordu Amine bu kadar çok sevilmeye değer görmeye alışık değildi.
"Mustafa Emir'im"
Emir, Amine'yi alnından öptü. Gözyaşlarını sildi.
"Beni burada bekle çantamı alıp geliyorum"
Amine tamam anlamında başını salladı. Emir arkasını dönüp merdivenlerden çıktı kapıyı çaldığında kapıyı Murat, açtı. Murat'ın yüzünde utanç vardı Hanife'nin sergilediği davranış nedeniyle Murat utanmıştı boynu büküktü.
"Çantamı verir misin abi?"
Murat içeri gitti elinde çantayla ve iki battaniye ile döndü. Emir, Murat'ın elindeki çanta ve battaniyeyi aldı. Murat Emir'e para uzattı çantanın içinde altınları vardı geçen akşamda banka hesabından çekebildiği kadar para çekmişti ama şuan nakit paraya ihtiyacı vardı almak istemesede Murat'ın uzattığı parayı aldı. Merdivenlerden aşağı inerken arkasını döndü.
"Konağınıza döndüğünüzde Nuriye denen kadına selamımı söyle"
Sonra önüne döndü merdivenlerden indi onu bekleyen Amine'ye baktı. Apartmandan çıktılar. Ne yapacaklardı nereye gideceklerdi kucaklarında 40 günlük bir bebek ile. Caddeye çıkıp otobüse bindiler. Otobüsteki herkes onlara bakıyordu zaten garipte duruyorlardı. İndikleri yerde kuyumcuya girip altınları bozdurdular. Bir tek Amine'nin üstünde geyik olan kolyesini bozdurmamıştılar. Paralarını alıp kuyumcudan çıktılar alyanslarını bozdurmuştular. Yol kenarında 1 TL'ye satılan sahte alyanslardan alıp parmaklarına geçirdiler. En sonunda bir eve gelmişlerdi.
"Emir burası neresi"
"Çok yakın bir dostumun evi"
Kapıyı çaldıklarında kapıyı yaşlı bir kadın açtı. Kadın sanki onları bekliyormuşçasına gülümsedi.
"Amine sen iki üç saat kadar Şerife teyzenin yanında dur ben o zamana kadar bir hâl çaresine bakacağım"
Amine sadece başını salladı.
"Şerife teyze karım ve oğlum sana emanet"
"Sen hiç merak etme Emir. Gel kızım çocukla dışarıda kalma"
Amine içeri girdi ayakkabılarını çıkardı. Emir'de çoktan oradan ayrıldı. Şerife teyzenin evi küçücüktü. Şerife teyze oturması için Amine'ye koltuğu işaret etti. Amine koltuğa oturdu Yiğit Ege'yi pusetten çıkardı kucağına aldı. Şerife teyzede Amine'nin karşısındaki koltuğa oturdu.
"Hoşgeldin kızım"
Amine'nin sesi titriyordu
"Hoşbulduk teyzeciğim"
Şerife teyze Amine'nin kucağındaki Yiğit Ege'ye baktı.
"Maşallah bu güzelliğin adıda ne"
"Yiğit Ege"
"İsmiyle yaşasın inşallah"
"Amin teyzeciğim teşekkür ederim"
Amine birazda olsun rahatlamıştı. Amine ile Şerife teyze sohbet etti yemek yediler. Amine başından geçenleri Şerife teyzeye anlattı. Tabiki Akın ve onunla yaşadıkları hariç Akın'la değilde Emir'le hataya düşmüş gibi anlattı. Babasının ve kardeşinin onu öldürmek istediğini. Emir ile çektşği zorlukları. Şerife teyzede ona hayatında yaşadıklarını anlattı.
"Kimsenin hayatı kolay değil kızım. Kolay olsaydı bu dünyaya ağlayarak gelmezdik"
Amine başını salladı. Kapı çaldı Emir gelmişti.
"Amine hazırsan gidelim"
Amine Yiğit Ege'yi çantayı battaniyeyi ve puseti aldı. Şerife teyzenin elini öptü. Emir ile yola koyuldular. Sonunda küçücük bir yere ıssız bir mahalleye gelmişlerdi.
"Amine param buna yetti"
Burası bir ev değildi tek göz bir odaydı bir tek tuvaleti ve odayla birleşik bir mutfak tezgahı vardı yerdede yatmak için epeyce büyük bir sünger.
"Amine biliyorum burası iğrenç bir yer hiç bir şey yok..."
Amine Emir'in sözünü kesti.
"Senin ve oğlumun olduğu her yer bana ev olur
***
Arkadaşlar 21. Bölümü çoğu kişiyi rahatsız ettiği kanatine vardığım için sildim.
