အပိုင်း(၅)

1.7K 89 3
                                    

"ဒီနေ့ငါကျွေးမယ်.. စားချင်တာစား၊ ဘောလုံးပွဲနိုင်ထားတယ် ဟဲ ဟဲ"

မုန့်ဈေးတန်းလေးရဲ့အ၀မှာ အောင်ကျော်ပြောတဲ့စကားသံ။ ဘုန်းပြည့်ခုန်ပေါက်မတတ်ပြေးသွားတာက ကြက်သားသုပ်ဆိုင်တည့်တည့်ဆီသို့။

"ပဲဟင်းရည်မ‌ထည့်ဘူးနော်"

လေပြေကတော့ကော်ဖီအေးဘဲသောက်ဖို့ရွေးထားတာမို့ ကြက်သားသုပ်မမှာ။

"မင်းလဲစားကွ.. ဘုန်းခန့်ချည်းဘဲ"

"မင်းကငါ့ကိုမသဒ္ဓါဘူးလား"

"မသဒ္ဓါလဲစားမှာဘဲကို သောက်ပိုလာမေးမနေနဲ့"

မျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့ဟန်လုပ်နေတဲ့ဘုန်းခန့်က ချက်ချင်းသွားလေးဖြီးသွား၏။ ကော်ဖီအေးဆိုင်ဘက်သူတို့လှည့်လာခိုက်မှာတော့ ဆိုင်ရှေ့မှာရပ်နေတဲ့ခွန်ပြည့်နဲ့အိမေ.. ခွန်ပြည့်ကဖူးပွင့်ကိုရိုးသွားရှာလေပြီ။

"ခွန်ပြည့်ရော မသောက်ဖူးလား"

ခွန်ပြည့်ကခေါင်းသာခါပြရင်း သူတို့ဘက်ကိုရှူတည်တည်ကြည့်၏။ ကော်ဖီဆိုင်ကအကို့ကိုစကားလှမ်းပြောရင်း အောင်ကျော့်ကိုနှုတ်ဆက်သလိုမေးဆတ်ပြကာ အိမေနှင့်နှစ်ယောက်သားထွက်သွားကြလေပြီ။

"ခွန်ပြည့်တို့များစွံချက်ကွာ"

"မင်းဆိုရင်ရော ကြောင်ချက်ကွာ လို့ပြောရမလား"

"အလှအပခံစားတတ်တာကွ -ီးလား"

ဒေါသသံမပါတဲ့ဘုန်းခန့်ရဲ့ဆဲရေးသံ‌ကို အောင်ကျော်ကပုခုံးတစ်ချက်တွန့်ရုံသာတုံ့ပြန်ရင်း သူတို့အတွက်ပိုက်ဆံလှမ်းရှင်းသည်။

"ရတယ် ညီလေး.. ဟိုကောင်ရှင်းပေးသွားတယ်"

"ခွန်ပြည့်လား"

"အင်း."

"အော်.. ကျေးဇူးဘဲအကို"

လေပြေကသောက်လက်စပိုက်လေးကိုရပ်တန့်ပစ်ကာ ငြိမ်သွားမိ၏။ ဘယ်လိုဘဲဖြစ်စေ.. ခွန်ပြည့်တိုက်တာတော့ သူမသောက်ချင်။ ခွန်ပြည့်ဟာ လူတိုင်းအပေါ်အထက်စီးဆန်လွန်းတယ်လို့မြင်သည်။

ယခုလိုသူမသိဘဲပိုက်ဆံရှင်းသွားခြင်းအတွက်လဲ သူ့စိတ်မှပိုအလိုမကျသလိုဖြစ်လာတာမို့

မောင့်လေပြေ (Completed)Where stories live. Discover now