Mams27
(kailangan nang magfast forward hehe)
ZEAN’s pov
Hinihintay ko na ngayon si May sa harapan ng Bahay nila. kumaway lang ako sa kanya paglabas niya. tumango lang siya at nagpaalam sa mga magulang niya.
“morning.”bati ko sa kanya.
“morning rin.”matamlay niyang tugon.
Hindi na kami nag-imikan. Nakatanaw lang siya sa labas. Maya’t-maya ay nag-oopen ako ng topic pero isang tanong isang sagot lang kami. after 1234567 minutes ng byahe at nakarating na rin kami sa aming destinasyon. Hindi siya agad bumaba. Pinagmamasdan lang niya ang maraming tao na pareho ang pakay gaya namin.
Lahat nakaputi. Bumaba ako para pagbuksan siya ng pinto.
“hinihintay na nila tayo…”
Tumango lang siya. nandito na ang mga kaibigan at mga magulang namin.
“ayaw niyang nagkakaganyan ka diba?”
she nodded and wipe her tears. Deretso lang kami sa mga upuan sa unahan at nagstart na ang misa sa harapan ng puntod ni Zolenn. Hawak-hawak ko ang kamay ni May sa kasagsagan ng misa. I know she’s still hurting kahit isang taon na ang lumipas.
Nag-uwian na ang mga kamag-anak at kaibigan ng pamilya nina zolenn at kami na lang ni May ang naiwan. Nagsindi siya ulit ng kandila para kay zolenn.
“panglima nay an May ah.”
“ayoko pang umuwi…”tugon niya.
Ipinagtapat sa akin ni zolenn ang naging sitwasyon niya sa US. kahit daw dumaan siya sa surgery ay hindi maiiassure ang kaligtasan niya. mas pinili niyang umuwi na lang sa Pilipinas ang gugulin ang huling mga araw kasama si May at nag kanyang pamilya kaya hindi nagdalawang isip ang mga magulang ni May sa pagtira nila sa iisang bahay.
Madalas rin akong dumalaw doon gaya ng hiling niya. hindi na rin inilihim ni Zolenn kay May ang lahat kaya mas naging mabuting partner si May sa kanya. saksi ako sa bawat pag-aalala niya kung inaatake ng sakit si Zolenn. Hanggang sa huling hininga niya ay nasa tabi niya kaming dalawa.
“naging mabuti ba ako kay zolenn?”tingala ni May sa akin.
“Oo. You’re a great partner to her May. I saw it in myself.”
Matamlay na ngiti ulit ang isinukli niya sa akin. she stood ang put her hands at the side of her mouth and shouted.”ZOLEEEEEENNNNNNN KKOOOOOOOOOOOO IKAW NA ANG HULING BABAENG MAMAHALIIIIIINNNNNNN KKKKKOOOOOOOOOO….”saka niya pinunasan ang mga luha niya.bumaling siya sa akin.”umiiyak ka ba?”
“ah hindi…”pinunasan ko ang aking mga mata.”so ano? Uuwi na tayo?”
Umiling siya.”isa pang kandila please?”
Ako na ang nagsindi ng kandila at itinirik sa may puntod niya.”tutuparin ko ang pangako ko sayo zolenn. Ipinakita mo sa akin ang mga bagay-bagay na hindi ko pinapansin noon.”
“anong pangako mo sa kanya?”
I smiled at her.”in time malalaman mo rin.”
Nag-squat lang kami sa harapan ng puntod and played all her favorite songs.
---
We went to the reyesses after. Gathering rin kasi ng mga oldies. Sasabit na naman kaming mga anak. After ng dinner ay ginather nila kami sa malaking sala ng mga reyeses. We stayed with pour families.
