ဆေးရုံဝင်းထဲသို့ဝင်လာသော
အနက်ရောင်ကားတစ်စီး။
ထိုပေါ်ကဆင်းလာသူကtop1
Company၏CEOဂျွန်ဂျောင်ကု။
ဆေးရုံကဆရာဝန်မလေးများ
နဲ့သူနာပြုမလေးများမှာအထာ
ပေးချင်ကြသော်လည်းထိုသူ
သည်အိမ်ထောင်ပြုပြီးပြီဖြစ်
သောကြောင့်နှမြောတသစွာ
အဝေးကကြည့်နေရသည်။
ပြောင်လက်နေသောအနက်
ရောင်ရှူးဖိနပ်ကကြမ်းပြင်
ထက်ခြေချရင်းသူ့အချစ်
ကလေးရှိသည့်အထပ်သို့
သွားလေတော့သည်။
"ဒေါက်တာကင်မ်ထယ်ယောင်း
ကကံကောင်းလိုက်တာနော်..
အခုလိုရူပါကလည်းမိမိုက်ပြီး
ချမ်းသာတယ့်အိမ်ထောင်ဘက်
မျိုးရထားတာ"
"ဟုတ်ပ..ဒေါက်တာကလည်း
ချောတယ်လေ..အက်တော့
နေနဲ့လရွှေနဲ့မြလိုလိုက်ဖက်
နေတော့တာပေါ့..ငါတော့
အားကျတယ်တအားပဲ"
ထွက်သွားသည့်ဂျောင်ကုကို
ကြည့်ရင်းတီတွန်းပြောနေကြ
သည့်ဆရာဝန်မလေးနှစ်ယောက်။
တကယ်လည်းဒေါက်တာကင်မ်နဲ့
ceoဂျွန်တို့ကသိပ်ကိုလိုက်ဖက်
လွန်းလှပါသည်။
.
.
"အကိုဂျောင်ကု..ဒေါက်တာ့ကိုလာကြိုတာ
လား..?!"
ဟန်နီ့အခန်းရှေ့ကအိုင်ရင်းကမေး
လာတော့ဂျောင်ကုလည်းခေါင်း
ငြိမ့်ကာပြုံးပြလိုက်သည်။
ဟန်နီ့ကိုလာပိုးကတည်းက
အိုင်ရင်းနဲ့ရင်းနှီးနေခဲ့သည်။
အစကဟန်နီနဲ့အနေနီးနေသည့်
အိုင်ရင်းကိုသဘောမကျခဲ့ပေ
မယ့်အိုင်ရင်းကိုယ်တိုင်ကမြှား
နတ်မောင်လုပ်ပေးခဲ့လို့နည်း
နည်းတော့သဘောကျကာ
ဟန်နီ့အနားဆက်ထားထား
ခြင်းဖြစ်သည်။
မဟုတ်ပါကဟန်နီ့အနားမှာ
အခုလိုရှိနေမည်မဟုတ်ပါ။
"ဒေါက်တာကခွဲခန်းထဲဝင်သွား
ပါတယ်..ဆရာဝန်ကြီးခွဲတာကို
အကူသဘောမျိုးနဲ့လိုက်သွားတာ
အကိုခနလေးတော့စောင့်ရမယ်
ထင်တယ်"
"အွန်း..အကိုသိတယ်"
"ရှင်..!"
"အော..ခွဲခန်းထဲဝင်နေတော့
အကိုအခန်းထဲမှာစောင့်ရမယ်
ဆိုတာသိတယ်ပြောတာပါ..
လုပ်စရာရှိတာလုပ်ပါ..အကို့ကို
အားမနာနဲ့ ..!"
