"အကိုဂျီမင်း!ဒီနေ့အကိုထယ်ယောင်း
မလာဘူးလားဟင်"
လူနာပါးတုန်းလေးဂျီဟွန်းအကိုဂျီမင်း
ဘေးသွားကာအကိုထယ်ယောင်းအ
ကြောင်းမေးမိသည်။
မနေ့တုန်းကအကိုထယ်ယောင်း
အမျိုးသားကအကိုထယ်ယောင်းကို
ဆွဲခေါ်သွားသည်မို့စိတ်ပူပြီးတစ်ည
လုံးစိုးရိမ်နေခဲ့တာ။
ဒီနေ့ကျအကိုထယ်ယောင်းကအလုပ်
မဆင်းသည်မို့ပိုမိုကာစိတ်ပူမိသည်။
သူ့ကြောင့်နဲ့သူများအိမ်ထောင်ရေး
အဖုအထစ်ဖြစ်မှာမလိုလားဘူးလေ။
"အော..ဂျီဟွန်းဒီနေ့ထယ်ယောင်းက
နေမကောင်းလို့ခွင့်တင်ထားတယ်"
"ဟုတ်လားအရမ်းနေမကောင်းဖြစ်
နေတာလားဟင်၊ကျတော်ကကျတော့်
ကြောင့်သူတို့ကြားအဖုအထစ်ဖြစ်
သွားတာလားစိတ်ပူနေတာ"
ဂျီမင်းလည်းဆေးစာအုပ်ကိုချလိုက်
ပြီးဂျီဟွန်းဘက်လှည့်ကာ..
"ထယ်ယောင်းအမျိုးသားကအက်လို
ပါပဲ၊အရမ်းသဝန်တိုတတ်တယ်လေ
အရမ်းလည်းသည်းတယ်၊ငါတို့အသိုင်း
အဝိုင်းကလူတွေဆိုထယ်ယောင်းကို
တော်ရုံစကားမပြောရဲကြဘူး၊အခုက
လည်းမင်းကြောင့်မဟုတ်ပါဘူးကွာ
စိတ်ထဲထားမနေနဲ့!"
အကိုဂျီမင်းစကားကြောင့်နည်းနည်း
စိတ်သက်သာရာရသွားပေမယ့်မနေ့
ကအကိုထယ်ယောင်းနဲ့စကားပြောနေ
မိတော့အကို့ကိုအထင်လွဲသွားမှာစိုးရိမ်
မိသည်။
သူကအကိုထယ်ယောင်းကို
မြင်မြင်ချင်းစီနီယာတစ်ယောက်
လိုသဘောကျရုံပါပဲ။
"အကိုဂျီမင်း..ကျတော့်ကိုတစ်ခုလောက်
ကူညီပေးနိုင်မလားဟင်"
"ပြောလေအကိုကူညီပေးမယ်"
"ညနေကျ ကျတော်အကိုထယ်ယောင်း
ဆီသတင်းသွားမေးချင်လို့အဲ့ဒါကျတော့်
ကိုလိုက်ပို့ပေးနိုင်မလားဟင်"
ဂျီဟွန်းစကားကိုအနည်းငယ်တွေဝေ
မိသွားပေမယ့်သူလည်းထယ်ယောင်း
ကိုသတင်းမေးသွားမှာမို့လက်ခံလိုက်
သည်။
ဂျောင်ကုမကြိုက်လည်းဂျီမင်းပါ
တာမို့အဆင်ပြေဖို့ကိုသာဆုတောင်း
မိသည်။
