SEEKING IDENTITY

Chapter 39: The Other Side

Verse of the Day.
"Bless those who curse you. Pray for those who hurt you."
Luke 6:28

Chapter 39
The Other Side
[ Ava Maureen ]

"LET'S TALK," Jane said using her serious voice.

Tinitigan ko siya ng mabuti at napabuntong-hininga. "What —?" I still haven't finished talking when someone from my back pushed myself towards the floor.

Damn!

Napadaing ako sa sakit. Ang pagtulak sa'kin ay parang nilagyan ng napakalakas na pwersa. My hips got really hurt that I almost fainted in pain. Bumigat ang paghinga ko sa sakit at agad akong napahawak sa ulo. Someone's continuously trying to get in... or maybe trying to snatch myself away.

Hindi pa man nawawala ang sakit, namumungay ang mga matang hinarap ko ang nagtulak sa akin. Sofia's raging eyes met mine. She's assisting Mia, holding her arms like a precious stone that needs to be protected. At her back was my comrades' wide opened eyes that is directed on me. Nasa gilid naman nila si Harrison na walang emosyong nakatingin sa pwesto ko at si Jane na napaatras kaagad nang itinulak ako.

"Wh-What the heck is your problem, Sofia?" nanghihinang tanong ko. Nanghihina ako, hindi dahil sa pagtulak niya sa akin, kundi sa katotohanang ang mga kaibigan ko pa ang kakampi sa bagong babae sa harapan ko. Nanghihina ako dahil sa katotohonang si Sofia pa talaga ang nagtulak sa'kin.

And funny how I thought it's Mia who pushed me. That's too forceful, na parang siya talaga ang ginamitan ko ng kapangyarihan kani-kanina lang. But how I wished I have Sofia's ability, to feel the person's emotion. And I want to read her mind, for me to know what's running inside it. Para malaman ko kung bakit ba galit na galit ang mga mata niyang nakatingin sa akin. But I don't want to take the risk...

"Ikaw! Ikaw ang problema ko! Tinanong mo si Mia kung sino siya at bigla-bigla na lang pumasok sa buhay natin?" Suminghal siya. "What the fuck? Ikaw ang dapat kong tanungin n'yan!"

"I-I didn't understand you!" I jerked. Unti-unti akong tumayo at pinagamot ang sarili.

Mapanguyam siyang tumawa. "Malamang! Tagalog 'yon, eh, 'di ba? Pero tanungin mo nga ang sarili mo, kung sino ba talaga ang bigla-bigla na lamang dumating? Ikaw 'yon, hindi ba?"

"Sofia..." Lumapit sa kaniya si James at hinawakan sa may braso. "Tumigil ka na," marahan ang pagkakasabi niya. Nagulat kaming lahat nang humarap si Sofia kung nasaan si James at bigla niya itong sinampal. Napaatras naman ang huli. Ngumisi si Sofia, and for a second, I thought she's not on herself anymore.

"You! You fucking bastard! You said you like me? Love me? Lies! You only like Maureen, the beautiful and the one who's stronger than us! Tingnan mo, nalamangan pa nga niya tayo, eh!"

"Malandi!" In the middle of Sofia's mad remarks, a voice whispered inside my head. Napapikit ako dahil kaboses ko iyon, malamig at nakabibighani.

"Your friend hurt your feelings. If I were you, I would've hurt her, too..."

"Stop..." bulong ko. It repeated twice before the voice faded. Liningon ko silang lahat at sinabing, "If that's what you think of me, please tell me more. I wanna know your real impression about me." Then, I smiled.

Nagulat silang lahat doon. Pagod na akong manumbat, at ayaw ko ring gawin iyon. Dahil sila ang itinuturing kong pamilya matapos kong umalis sa mundo ng mga mortal. I can't lose them... hindi pa sa ngayon. Kailangan ko pa sila dahil hindi ko pa rin nakikita o nakilala man lang ang totoo kong pamilya. Hindi ko pa rin kilala ang sarili ko at kung saan ako nanggaling. So, I still can't answer Sofia.