SEEKING IDENTITY

Chapter 33: Juvenile Incubator

Verse of the Day.
"Let each man do according as he hath purposed in his heart: not grudgingly, or of necessity: for God loveth a cheerful giver."
‭‭2 Corinthians‬ ‭9:7‬

Chapter 33
Juvenile Incubator
[ Ava Maureen ]

NGUMISI AKO sa kanila, dahilan upang manginig sila sa takot. Bakit ba sila natatakot sa'kin? Ang ganda ko kaya! My face shouldn't be feared, it shall be praised. My beauty is ethereal, not terrestrial. My forehead creased and brows were furrowed as to when I decided to voice out my thoughts. "Why so scared?"

"'W-Wag mo kaming patayin, pakiusap," nanginginig ang mga labi niya habang nagsasalita. "Y-You possess two m-magic." saad naman no'ng isa pa niyang kasama. Hindi ko sila sinagot at nginitian lang. Since I don't want their disgusting blood to stick in my hands, I raised my fingers and squished it altogether. I saw how their face went pale and catched their own breath. I once again grinned and finally finished their useless lives.

Nilagpasan ko ang walang buhay na mga katawan ng Succubus. Their faces were pale. Mulat ang kanilang mga mata habang nakanganga na parang hinahanap ng kanilang sistema ang hangin na dapat pumasok sa mga baga nila. But unfortunately, they failed. What an unlucky fate they have.

Lumiko ako sa isang pasilyo na maraming walang buhay na Succubus pero mabibilang lang sa mga daliri ko ang mga Daemon. Some parts of this marbled floor was dripping with black blood and ashes, possibly coming from the gross creatures. The air surrounding this part smells like metal. Napansin ko rin na may mga pira-pirasong bakal na nagkalat sa paligid.

So, I assume that Jenelyn was here earlier.

Sa mahabang pasilyo ay makikita ang mga bakal sa pinto. Pumasok ako sa isang siwang na pinto. A little girl was sitting on the floor while resting her head on her two closed knees. The little girl was like sleeping on her position so I decided to come closer to her. She seems harmless.

"Hey," pagtawag ko rito. Pero hindi ito natitinag at nanatiling nakayuko sa gitna ng kaniyang mga tuhod. Suddenly, a cold wind passed through my back and I could really feel the intensity coming from it. Napalunok ako dahil sa kaba. What if... this child is a ghost? Oh my, Goddess! Mas gugustuhin ko pang patayin ang mga nakakadiring nilalang kaysa makaharap ng isang multo! Shocks!

Magsasalita pa sana ako ngunit inangat niya an kaniyang mukha na siyang ikinaatras ko sa gulat. Sa mukha niya, mukha siyang walang tulog at may mga itim na ugat na dumadaloy sa kaniyang balat. Even her eyes were all black!

Nanginig agad ako sa takot at napatili dahil sa kaba. Agad akong tumalikod at tumakbo palayo. Naramdaman kong nakasunod pa rin siya sa'kin habang tumatawa ng mala-demonyo! Shocks! Gods and Goddesses from above, help me get out of this damn zombie facility! "Ahhh!"

Nakapikit ang aking mga mata habang tumatakbo hanggang sa mahinto ako. Shit! Ano 'tong nabangga ko?! Is this her companion?! Oh, no! Hindi pa rin ako gumagalaw, naghihintay sa kung ano man ang gawin ng multo sa'kin. My hands were covering my face but my eyes are close. I startled when I heard the ghost cleared its throat.

Sisigaw na sana ako pero agad akong natauhan. My forehead creased. I put down my hands and placed it under my chin, as if I'm thinking where I heard that voice. My fingers automatically snapped when I realized it. Napaatras ang kaharap ko, dahilan upang bumalik ako sa huwisyo.

Tumingala ako sa kaniya. I laughed awkwardly because of the scene I've made. Shocks! Nakakahiya 'yon! "I-I thought you're the ghost who was running after me," pagpapaliwanag ko habang pilit siyang nginingitian. I even stutter!

Nagsalubong ang makakapal niyang kilay sa sinabi ko. "What are you talking about?" he asked. Umiling lang ako sa kaniya at inangkla ang sa bisig niya ang aking mga braso.