Kαԃıɳ

12 "MUTLAK KURTULUŞ"

Zaman ilerlemiş,iki gün çoktan geçmişti.
Annie marry jane'in evine gitmek için hazırlanırken sinirli bir tavırla söylendi.
"Tabiiki,herkesle ayak üstü yatıp kalkan birisinin klinige gelmesini beklemiyordum."
Kürtaj için gerekli aletleri yanına aldığından emin olduktan sonra klinikten çıktı.
Doğu londra mahallesinde ara sokaklara geldikçe fahişelerin çalışma alanları ve meyhaneler artıyordu.
Annie gibi birinin burada görünmesi imkansız gibi birşeydi.
Sinirle elindeki çantanın tutacağını sıktıktan sonra olabildiğince hızlı adımlarla doğu londra mahallesinin sonuna geldi.
O sırada bir müşteriyi uğurlayan marry,adama gülerek baktı.
Yanakları kızarmış,sendeleyerek yürüyordu,annie'yi görünce kaşlarını kaldırdı.
"Doktor?"
Annie kafasını salladıktan sonra,marry onu içeri davet etti.
Gri,boyasız bir odanın yanında beyaz çarşaflı geniş,dağınık bir yatak duruyordu,yanda duran sehpanın üzerinde birkaç ağrı kesici vardı.
Annie,yerde halı dahi olmadığını görünce kaşlarını çattı.
Marry aniden söylendi.
"Para kazanmak kolay değil"
Kahverengi saçlarını gözünün önünden çekti.
"Bu odadaki eşyaları bile zor aldım,bütün birikimim diğer evime gidiyor."

Annie kafasını salladıktan sonra oturması için yatağı işaret etti.
"Neden çocuğunu aldırmak istiyorsun,marry?"

Marry derin bir nefes verdi.
"İşime engel oluyor,müşterilerimde hoşlanmıyor,üstelik bana işimde ayak bağı olur."

Annie dişlerini sıktı.
"Sadece bunun içinmi?"
Marry korkmuş gözlerle annie'ye baktı.
"Bana cevap ver!"

Marry kekeledi.
"Evet"
Annie sinirine hakim olmaya çalıştı.
Marry konuşmasına devam etti.

"Bu dönemde geçinmek gerçekten zor,güzel bir vücudu olanlar için pek sorun olmaz ama karnımdaki ağırlık bana çok yük oluyor"

Annie sinirden titrerken bağırdı.
"Kes sesini,adi fahişe!"
Annie,marry'i iki eliyle yatağa bastırırken bağırdı.

"Fakirliği biliyorsun! Açlığı biliyorsun! Ama anne olmanın nedemek olduğunu bilmiyorsun!"

Marry i nefessiz bırakmaya çalıştı.
Nefesi kesilen marry annie'nin ellerini tırnaklıyor,kaçmaya çalışıyordu.
Annie bağırmaya devam etti.

"Senin gibi,erkeklerin zevklerini tatmin etmeye çalışan kadınlardan nefret ediyorum! Annem böyle yapmadı! O böyle yapmadı! O eşi dışında kimseyi sevmedi ! Hamile olmasına aldırmadı! Ama senin gibi fahişeler yılda en az beş kere kürtaj yaptırıyor!"
Zavallı marry en sonunda nefessiz kalmış,direnecek hali kalmamıştı.
İki ayağının arasına oturan doktor boğazını öyle sıkı tutuyordu ki,daha fazla dayanamıyordu.
Sonunda marry'nin eli yana düştü.

Annie sinirden gözü dönmüş şekilde,kürtaj için tanında taşıdığı tıbbi bıçağı almış,zavallı kadını delik deşik ediyordu.
Annie bağırdı.
"Yüz derini yüzünce artık erkekler seni beğenemeyecek! Artık onların işine yaramayacaksın!"
Elindeki bıçağı okadar hızlı hareket ettiriyordu ki hareketleri anlaşılamıyordu.
Birkere daha bağırdı.
"Karnını deleceğim! Karnını delip rahmini alacağım,böylece birdaha kürtaj yaptıramayacaksın! Birdaha böylesine bir bahane ile yanıma  gelemeyeceksin Seni adi kadın!"
Delirmişcesine bağırıyor,zavallı kadının organlarını deşiyordu.
Annie'de farkındaydı,marry çoktan ölmüştü,fakat psikolojik olsa gerek,kendinde değil gibiydi.
Sanki kendi yetkisi dışında hareket ediyor,beynine komut vermekte zorlanıyordu.
Annie kendine gelince,yatağın haline baktı.
Bembeyaz,dağınık çarşaflar kana bulanmıştı,çarşafların üzerinde yatan,organları darmadağın olmuş,kafa derisi yüzülmüş cesede insan demeye bin şahit isterdi.
Annie korkuyla çığlık attı.
"Tanrım ne yaptım ben!"
Ortada,ceset dışında hiçbir kanıt bırakmamaya çalışarak oradan ayrıldı.
Üzerini temizlemiş,elbisesini çantaya koyduktan sonra marry'nin kyafetlerinden birini giymişti.
Fakat üzerindeki nahoş kokuyu hala geçirememişti.
İnsanlardan uzak durmaya çalışarak doğu londra mahallesinin çıkışına doğru yürüdü.
Gözünden birkaç yaş akınca Annie kendine engel olamadı
Neredeyse 1 aydır planladığı cinayet gerçekleşmiş,kurbanı ise tam bu zamana denk gelen zavallı mary olmuştu. Ardında iz bırakmamaya özen göstererek oradan ayrıldı.
Planladığı "Mutlak kurtuluş'' u şimdi başlıyordu.