Şeker Baba ( Camren G!P )

1.Bölüm

YENİ CAMREN ÇEVİRİ  KİTAPLA GELDİM İNŞALLAH ÇEVİRİ ANLAŞILIYORDUR ELİMDEN GELDİĞİNCE DÜZELTMEYE ÇALIŞIYORUM.

Camila'nın Bakış Açısı:

Benim adım Camila Cabello. Şu anda 20 yaşındayım ve hukuk öğrencisiyim. Annemle babam boşandığından beri kendime bağımlıydım, babam bizi terk etti, bizi zor duruma soktuğu için ona çok kızdım. Annem New York'un en büyük ve en zengin Şirketi olan Jauregui Şirketi'ne temizlikçi olarak başvurmaya karar verdi. Bana orada çalışan binlerce insan olduğunu ve bunun New York'taki en genç CEO tarafından yönetildiğini söyledi. Ailesinin zengin olduğunu ve Amerika'nın her yerinde lüks villaları olduğunu söyledi. Görünüşe göre bazı insanlar zengin doğuyor ama benim gibi değil

Anneme yardım etmek ve üniversite harçlığımı ödeyebilmek için her gece en yakın arkadaşım Dinah jane ile bir barda çalışıyorum, onu çocukluğumuzdan beri tanırım, onunla çalışmamı isteyen odur. Çünkü durumumu biliyordu, Bana abla gibi, beni korumak için her zaman yanımdaydı. Onu çok seviyorum ve hayatımda olduğu için mutluyum, aynı zamanda bir hukuk öğrencisi ve bu da birlikte kalmamızı sağlıyor.

"Walz, iyi misin?" Dinah bana endişeli bir yüzle sordu.

"Endişelenme DJ, dün gece saati bilmeden ödevim üzerinde çalıştım" dedim gülümseyerek ona güven verdim çünkü annem gibi davranmayı seviyor

"Yooooww Walz bazen ara vermelisin. Üniversitede en iyi notu almışsın ve hayatın buna bağlıymış gibi çalışıyorsun" dedi başını sallarken

"Cheechee biliyorsun benim çalışmam lazım bir an önce mezun olmak, bir iş bulmak ve tüm bu borçları ödemek istedim" diye söyledim.

"Walz'ı tanıyorum ve yanında olacağım..., bu bardakları çabucak bitirip eve gideceğim. Dinlenmen gerek." dedi ciddi bir yüzle.

"Evet anne ...., Dinah benim en iyi arkadaşım olduğun için çok teşekkür ederim" dedim ona sarıldım. Bunu o olmadan nasıl yapabilirdim?

Dinah sayesinde bu gece eve iki saat erken gidebildim, gerçekten kötü görünüyor olmalıyım bu yüzden eve gidip dinlenmemi söyledi. Gerçekten de kocaman yüzüklerim vardı, tam anlamıyla bir pandaya benziyordum. Annem her zaman büyüdüğümde başarılı olacağımı söylerdi. Bir ailem olacak ve dünyanın en mutlu insanı olacağım. Bakın ben neyim, hala derslerimi ödemekte zorlanıyorum. Zombi gibi görünüyorum, sosyal hayatım yok ve dolayısıyla erkek arkadaşım da yok. Her neyse, bana yardım edemeyeceği hiçbir şeye ihtiyacım yok ve o benim ekstra görevim olacak.

"Anne, ben geldim!" Bağırdım.

"Tatlım, mutfaktayım!" diye bağırdı mutfaktan, ona güzel kokulu bir şeye doğru yürüyorum.

"Sana pizza aldım" dedi tatlı bir şekilde, tanıdığım en cesur kadın, işten yorgun olmasına rağmen yemeğimi hazırlamam için hala zamanı var. Böyle görmek bende onun için daha çok savaşma isteği uyandırıyor, ne olursa olsun onun için asla pes etmeyeceğim, benimle gurur duymasını istiyorum.

"Anne seni çok sevdiğimi biliyorsun değil mi?" Aeygyo'mu yaptım çünkü onu sevdiğini biliyorum

"Hahahahah biliyorum mija, ben de seni seviyorum, seninle gurur duyuyorum, çok akıllı ve çok güzelsin." Gözlerinde yaşlarla söyledi

"Awww anne..... ağlama yoksa ben de ağlarım" dedim kalçasına sarılırken

"Böyle bir bebek..... Şimdi yiyelim çok acıktım" dedi neşelenmek için, belki en şanslı kişi ben değilim ama en iyi anneye sahibim, o yüzden şikayet etmiyorum çünkü bazı insanların anne babası yok

Bazı zamanlar bu tür bir hayattan nasıl zevk alacağınızı bilmeniz gerekir. Yarın belki güzel bir şey olur, hiçbir şeyden emin değiliz

Oy sınırı:5