1/Manjiro Sano x Reader

0.6

"kendime acımadım tanrı beni bağışlasın."

bölüm şarkısı: frxzbie-sadece bir rüyadasın
~~~~~~~~~~~~~
17 haziran 2002

manjiro'nun doğum gününe sadece 3 gün kalmıştı. baji ile kazutora bana büyük bir sürprizleri olduğunu söylemişlerdi ama ne olduğunu söylememişlerdi. ben ise hala bir hediye bulamamıştım. aklıma hiç bir şey gelmiyordu. yavaşca manjiro'nun belimdeki kolunu kaldırıp yanından kalktım.

normalde bugün pijama partisi yapacaktık ama birileri uyuyakaldığı için tek başıma bir pijama partisi yapmak zorunda kaldım.  filmin 45. dakikasında uyuyakalmisti manjiro. ben de filmi bitireli bir 20 dakika oluyordur herhalde.

aklıma gelen fikir ile gözlerim parıldadı. shinichiro'ya soracaktım. saate baktığımda daha 12 ye anca geldiğini gördüm. manjiro'nun masasından bir kağıt ile kalem alıp ona küçük bir not bıraktım.

not: manjiro eğer uyanıp beni bulamazsan merak etme! abimizin yanındayım 2 saate en fazla gelirim <3.

notu komidinin üstüne yapıştırıp manjiro'nun ceketini aldım. dışarıda çok hafif yağmur yağıyordu. spor ayakkabılarımı da pijamalarimin altına giyip sokaklarda koşmaya başladım. ara sokaklardan giderdim yanımda biri olsaydı. ama muhtemelen hepsi uyuyordu.

5 dakika içinde shinichiro-san'ın dükkanına gelmiştim. arka kapıdan girdim. shinichiro-san normalde orada oluyordu. ışıklar açıktı. belki uyuyordur diye ses çıkarmadan içeri girdim. yoktu ama dükkana geçen koridorun kapısı açıktı. koşarak oraya gittiğimde önümde biri vardı. önümdeki uzun boyluydu. ah evet shinichiro-san!!! tam arkasından sarilacakken shinichiro'ya yaklaşan kazutora'yı gördüm. kazutora hızla elindeki şeyi kaldırdı...

a"KAZUTORA YAMEDAA!!!"
-yapma yazcaktim ama bu daha güzel-

tek bir ses geldi. yere bir şeyin çarpma sesi. ışığı açtım ve ardından ise baji ile göz göze geldik.

b"kazutora... o manjiro-san'ın abisiydi!!!" baji'nin sesi ile olduğum yere sabitlendim. ne hareket edebiliyor ne de konuşabiliyordum. nefes aldığımı bile hissetmiyordum.

kafamı doğruca yere çevirip shinichiro'ya baktım. anlık korku ile çığlık atacakken baji ağlayarak ağzımı kapattı.

ikisi de acayip panik olmuştu. ne yapacaklarını bilmiyorlardı. onları ilk defa böyle görüyordum. ikisi de benim için her şeyi yapabilecek kişilerdi. manjiro onları daha eskiden tanıyordu.

a"YETER! ETRAFTA KOSUSTURMAYİ KESİN!!!" Dediğim şey ile ikisi de göz yaşları ile bana baktı.

korka korka shinichiro'nun yanına yaklaşıp nabzını baktım. çok yavaş atıyordu.

a"yaşıyor. nabzı iyi sayılır. ambulansı ve polisi arayacağım. siz önden gideceksiniz bende kanıtları yok edip arkadan size yetişeceğim. benim evime gidin. bende manjiro'nun yanına gidicem. sabaha konuşuruz. gidin şimdi." Kazutora beni dinlememiş gibi saçma sapan şeyler söylüyordu. kazutora'ya yaklaşıp sağlam bir tokat attım.

a"APTAL MISIN SEN?!! ŞİMDİ DEDİĞİMİ YAPIN VE SİKTİRİN GİDİN!" Baji kazutora'yı tutup dışarı sürükledi. baji çıkarken son kez bana baktığında ona gülümsemeye çalıştım. hoş en iyi yaptığım şey duygularımı gizlemekti. onlar çıkarken shinichiro'nun telefonundan ambulansı ve polidi aradım. umarım hayattasındır shinichiro.

sh"kendini feda mı ediyorsun akami?"

a"y-yaşıyorsun..." ağlamaya başladım. hızla ona sarıldım.

sh"manjiro'ya aşık olduğunu biliyorum. kardeşlerim sana emanet akami. özür dilerim benden bu kadar."

a"n-ne?" gözleri tekrsr kapanınca sinir krizi geçirmek üzereydim.

a"ACSANA GÖZLERİNİ! ŞAKA MI YAPIYORSUN!!! UYANSANA SHİNİCHİRO!!! KALK!!! BENİ BÖYLECE TERK EDEMEZSİN!!! İLK DEFA BİR ABİM OLDU VE HENÜZ ONU KAYBEDEMEM!!!" aldığım cevap ise sessizlikti. hüngür hüngür ağlarken birden çığlık atmak aklıma geldi. sonuçta her türlü hapise giricem. çığlığı bastım. sinirim ve üzüntüm yarışıyordu. ayağa kalktım. önüme gelen her şeyi yıkıp deviriyordum. dağıtmaya bişey bulamayınca duvarları yumruklamaya başladım. yerde kırık bir çerçeve bulunca camlarından bir kaçını alıp kollarımı çizmeye başladım. henüz 8-9 çizik atmisken ambulans sesi gelmeye başladı ardından da polis sirenleri.

30 saniye içinde içeri bir polis girdi ve bana ne olduğunu sordu.

a"ben öldürdüm. o öldü. özür dilerim. amacım hırsızlık yapmaktı. birden gelince korkup ingiliz anahtarı ile kafasına vurdum."

p"neden kaçmadın?"

a"çünkü bunu hakediyorum."

p"kollarına ne oldu?"

a"ben yaptım."

p"yaşın kaç?"

a"11."

polis abla beni sorguya çekerken arkada polisler ve hemşireler çalışıyordu.

polis abla beni kolumdan hafifçe kaldırıp yürütmeye başladı. neden kelepçe takmadiklarjnj anlamamistim. kapıdan çıktığımda kalabalık bir insan topluluğu karşımdaydı.

yere bakarak polis arabasına ilerlerken bir ses duydum.

"AKAMİ?!!"

yazar köşesi:
birazdan kapı kırılırsa hiç şaşırmam beni dövmeye gelebileceğinizi düşünüyorum sorry ĞWŞSĞWÇZĞQÖXÇA

bölüm müq yalnız

ağlayan var mı lan

bu arada 300 okunma olmuş agliyorm 🥺