The Taste of Solitude (Medical Series #3)

Chapter: 18

Nakaupo kaming dalawa sa dalampasigan habang pinapanood at pag alon ng dagat kasabay ng paglubog ng araw. My fear completely vanished, my whole mind was thinking all about him, how strong he is, how he fight all his battle alone. I am thinking if someone was there beside him by chance, when he was having some breakdown. Iam thinking how he manage to go through all of this. How he stayed positive and kind. I salute him for that.

Tumingin ako sa kanya, his eyes were directly watching how the sun sets down.

"Why do you love sunsets?" tanong ko rito.

"Because it symbolizes hope, lulubog man siya ngayon, babangon at babangon siya sa umaga para magbigay uli ng liwanag sa lahat." sagot niya.

Just like him.

Binalik ko ang tingin sa araw na papalubog, I gathered all my courage before speaking again.

"Luke..."

"Hmmm?"

"Gusto kita."

I felt his stare pero di ako nagpatinag.

"C-can you just forget Kim? Can you give me a chance? I know, it was so selfish to ask you this, pero pwede bang ako nalang?" di ko alam pero tumutulo na ang luha ko. I never imagined my self confessing to someone. Natatawa pa ako noon dahil parang ang corny. But love made me do it.

Tumingin ako sa kanya pero di na ito nakatingin sa akin. Bigla akong nahiya sa pinagsasabi ko. Ang bilis naman mag expire ng lakas na loob na 'to.

"Sorr——————" I wasn't able to finish my sentence ng hilain niya ako at halikan. Nagulat pa ako nung una pero unti unti rin akong pumikit at hinalikan siya pabalik.

Bumitaw lang kami sa isa't isa nang di na kami makahinga. He was looking at me genuinely.

"Di mo na kailangang humingi ng chance. My heart is already belong to you. I liked you first." saad niya at niyakap ako, my heart was beating so fast while my tears keeps on streaming down my face. I felt safe.

Nagtatakang tinignan ako ng tatlo nang ilapag ko sa harapan nila ang tig-iisang libo.

"What the fuck?" gulat na sabi ni Nikkolai nang ma gets ito. Agad ding nabulunan si Hans sa kinakain, nasa Cafeteria kasi kami ng Ospital.

"I told you." umiiling na sabi ni Matteo bago nilagay sa pitaka yung isang libo.

"Gago? seryoso? Shet si Krystal babae nga!" tawang tawang sabi ni Hans matapos uminom ng tubig.

Inirapan ko lang ang mga ito bago nagsimulang kumain.

We made a bet before, ang kulit kasi nila eh so to stand my claim, I dared them, magbibigay sila ng tig-iisang libo sa akin pag di ko magugustuhan si Luke at magbibigay ako ng tig-iisang libo sa kanila kung magugustuhan ko siya. I was so confident back then that I'll receive 3k by the end of this year pero wala pang kalahati ako na ang nagbayad. Again...fuck love.

"Does he know?" seryosong tanong ni Nikkolai.

Tumango lang ako.

"Anong sabi? Paano niya nalaman?"thrilled na tanong ni Hans.

"I confessed." honest na sagot ko.

Agad namang nabulunan si Matteo, palibhasa di niya magawa kay Elizabeth.

"Tanga ka ba?" saad ni Nikkolai sa akin.

"Chill, di siya one sided di tulad ng iba diyan. And to sum it up. Kami na." deretso kong sabi.

Nakita ko pa ang pag irap ni Matteo sa akin. Ma inggit siya.

"Sigurado ka bang gusto ka talaga niya? baka mamaya ginagawa ka lang panakip butas ha, malilibing ko yan ng buhay." pagbabanta ni Nikkolai.