ငြိမ့် (COMPLETED)

Chapter-29

Unicode

ချစ်မိပြီးနောက် နေ့ရက်များ ၆

(ချစ်အတ္တနှင့် အထင်မြင်လွဲမှု)

ခံစားချက်ဟူသည်ကား ချုပ်တီးထားလေ
ပေါက်ကွဲဖို့ ပိုလွယ်လေဖြစ်သော အရာပင်။
မည်မျှပင် ကင်းကင်းနေမည်လုပ်သော်လည်း
ပက်သက်ရာ ပက်သက်ကြောင်းတွေ
ရှိလို့နေပြီး ၊မြင်ရ ကြားနေရတဲ့အခါ
လှိုင်းဆက်စိတ်မှာ မချမ်းသာနိုင်တော့။
မျက်နှာမပျက်အောင် ကြိုးစားနေရတာကိုပင် စိတ်ပင်ပန်းလို့လာသည်။

ငြိမ့်ကြောင့်ပဲ သူပြောင်းလဲလာခဲ့တာလား။
အရင်ကလောက် သည်းခံနိုင်စွမ်း မရှိတော့တဲ့ လှိုင်းဆက်က တစ်ခုခု ရင်ထဲမှာအခဲမကြေ။
အထူးသဖြင့် ဇင်ကိုဝင်းနဲ့ ပက်သတ်ရင်
ပိုပြီး စိတ်ရှုပ်ရလွန်းသည်။ ငြိမ့်နဲ့သူ ရုံးအပြန်
ထိုလူနှင့် လှေကားမှာတွေ့တိုင်း နေရထိုင်ရခက်နေသလို လုပ်တဲ့ပုံစံက လှိုင်းဆက်ကို
‌မထိခိုက်ပေမဲ့ ငြိမ့်ကတော့ ကြောင်တောင်တောင်လေး ဖြစ်သွားတတ်၏။

ဒီကောင်လေးနဲ့ ပက်သတ်ရင် သူ့စိတ်တို့က
ဆတ်ဆတ်ခါရသည်။ ဒီအသက်ရွယ်ကျမှ
အကုန်လုံးကို လွန်ဆန်ပြီး အရွဲ့တိုက်ပြချင်တဲ့အထိ ငြိမ့်တည်ကို လှိုင်းဆက်ချစ်ပါသည်။
သေးသေးတင်မခံချင်တဲ့ စိတ်ဟာ သူ့အတိတ်က အိပ်မက်ဆိုးကြောင့် အသွေးသွားထဲကနေ
နိုးထလို့လာခဲ့သည်ထင်၏။

တတ်နိုင်သလောက် ထိန်းသိမ်းနေသည့်ကြားမှ တစ်ခုသော ညနေရဲ့ အချိန်ကာလတစ်ခုမှာ
လှိုင်းဆက်ဟာ လေတင်းအောင်ဖြည့်ခံ
လိုက်ရတဲ့ ဘောလုံးတစ်ခုလို ခပ်ပြင်းပြင်း
ကွဲထွက်လို့သွားခဲ့သည်။ အစနတို့ဟာ
ဘေးက ချစ်ရသူကို နာကျင်စေခဲ့သလို
သူ့ကိုယ်သူလည်း နာကျင်မှုကို တွန်းမလှန်နိုင်ခဲ့။

ပုံမှန်ရုံးတက် ရုံးဆင်းရသည့် နေ့တစ်နေ့။
လှိုင်းဆက်က ငြိမ့်တည်ကိုကြိုပြီး
၇၈လမ်းအတိုင်း မောင်းပြန်ခဲ့သည်။
ညနေ ၅နာရီခွဲလောက်မို့ လမ်းပေါ်မှာ ကားတွေဆိုင်ကယ်တွေ များပြားလို့နေပြီး
ညနေနေရောင်က မန္တလေးမြို့အပေါ်ကို
ပုဇွန်ဆီရောင် ပက်ဖြန်းလို့ထားခဲ့သည်။