ငြိမ့် (COMPLETED)

Chapter-33

Unicode

ချစ်မိပြီးနောက် နေ့ရက်များ ၁၀

(ငြိမ့်အား ချစ်လို့ပင်မဝနိုင်)

တဝှီးဝှီး လည်နေသောပန်ကာသံကလွဲလျှင်
တိတ်ဆိတ်နေသောအခန်း။ ညဉ့်နက်လွန်းနေပြီမို့ အပြင်ဘက်ပတ်ဝန်းကျင်ကလည်း အိပ်မောကျနေကြပြီထင်။ တစ်ချက်တစ်ချက် ခပ်ဝေးဝေးလမ်းမထက် ဖြတ်မောင်းသွားသည့် ဆိုင်ကယ်သံ ၊ ကားသံ သဲ့သဲ့သာ ကြားရတတ်သည်။

ငြိမ့်တည်က ကုတင်ထက်တွင် တင်ပလ္လင်ခွေထိုင်လျက်သား ခေါင်းကိုငုံ့လို့နေပြီး
လက်ချောင်းထိပ်လေးများကို အချင်းချင်းပွတ်လို့နေသည်။ အသက်ရှူသံ တိုးတိုးဟာ
သူ့ဆီကလား သူ့မျက်နှာချင်းက သူဆီကလား သေချာအာရုံမထားနိုင်။ လစ်ဟာကာ
နွမ်းလျကျန်နေ‌ခဲ့သော ရင်ဘတ်ကြောင့်
ငြိမ်နေပေမဲ့ ပင်ပန်းနေသလို ခံစားနေရသည်။

ငြိမ့်တည် သူ့ရှေ့မှာ ခေါင်းအုံးကို မှီထိုင်ရင်း
အိပ်ခန်းတံခါးပေါက်ဆီ ငေးနေသူကို
တစ်ချက်မော့ကြည့်လိုက်မိသည်။ ခံ့ညားသော မျက်နှာဟာ ငြိမ့်တည်လိုပဲ
နွမ်းနယ်နေပုံပေါ်ကာ အတွေးများနေပုံလည်းရသည်။ ဘာမှ မရှိတဲ့ တံခါးဝဆီငေးလို့
စိတ်အာရုံက တခြားတစ်နေရာရာကို ရောက်နေပုံပင်။

ဇာတ်လမ်းရှည်ကြီးက နားထောင်ခဲ့တဲ့
သူ့ကိုဝောာင် ရိုက်ခတ်သွားခဲ့တာမို့
မေ့ထားချင်ရှာမည့် အတိတ်တွေကို ပြန်ပြောပြခဲ့ရသူအတွက် လွယ်ကူမည်မဟုတ်တာ
ငြိမ့်တည် နားလည်ပါသည်။ သူကိုယ်တိုင်ပင်
ဝမ်းနည်းမှု၊ ခံပြင်းမှု နှင့် ဒေါသတွေကို
တစ်ချိန်ထဲမှာ စုပြုံနေအောင် ခံစားခဲ့တာဖြစ်သည်။

ကိုယ်တိုင် ကြုံခဲ့ရတာ မဟုတ်ပေမဲ့ ကိုယ်တိုင်ကြုံခဲ့ရသည့်အတိုင်းပါပဲ။ ငြိမ့်တည် ရှေ့မှာ
တဖြေးဖြေးချင်း ပြောပြနေခဲ့တဲ့သူက
များစွာသော ဝမ်းနည်းနာကျင်မှုတွေကို ဖွင့်ချပြခဲ့ပြီး အမြဲကြည်လင် ချိုမြနေသော မျက်နှာဟာ ဆွေးရိပ်တွေ အပြည့်ဖြစ်နေခဲ့၏။

အထင်မြင်လွဲခံရမှု ၊ အယုံကြည် ကင်းမဲ့မှု၊ မတရားစွပ်စွဲခံရမှုတွေကြားမှာ လူငယ်လေး
ကိုလှိုင်းဆက်က သူ့ရဲ့ အရှိန်ဝါတစ်ချို့ကို
ပစ်ချထားခဲ့ပုံရသည်။ တက္ကသိုလ် ကျောင်းသားအရွယ်က ဘယ်လောက်ရှိအုံးမလဲ။ တကယ်လို့များ ငြိမ့်တည်သာဆိုရင်တော့ ဒီလို သည်းခံနိုင်ခဲ့လိမ့်မယ်မထင်။