THE SESSION

1

(YOROBUN MERHABAAAAAA! SÜRPRİİİİZ HYUNJİNNİE İLE GERİ GELDİİİİM! Ay bir süre yokum dedim ama bi ilham geldi aniden bi sıkılmıştım kalk lan dedim ne duruyorsun özledin keretayı! Geldim burada işte sizlerleyim. Bence güzel bi senaryo. Biraz Love, her zamanki gibi biraz ekşın yaratacam sizlere. Hadi iyi okumalar o zaman. Sizi kitapla başbaşa bırakıyorum❤️❤️❤️❤️❤️❤️)

-Ünlü global grup Stray Kids'in sevilen yüzü Hwang Hyunjin'in okul yıllarında zorba olduğu idda ediliyor. Hwang Hyunjin şirketiyse hala durum hakkında bir açıklama yapmadı. Geçtiğimiz günlerde Gwangju'daki-

Dayanamadım. Şirketteki toplantı odasında tek başıma oturmuş televizyondan bu iftirayı bir de haberlerde duymuştum. Spikerin konuşmasına daha fazla müsaade etmeden televizyonu kapatmıştım. Kumandayı tekrar masaya atıp ellerimle yüzümü kapattım. Yüzümü ovuşturup saçlarımı geriye doğru attım. Sinirlerim bozuktu. Kim bana böyle bir iftira atmıştı. Az önce biten toplantıda, programlarıma ara verilmesi sonucuna varmıştık. Kime neden zorbalık yapayım? Okul dönemlerimde ben stsjyerdim o yoğunluk yorgunlukta kiminle uğraşayım? Şaka mı bu? Biri bana kötü bir oyun oynuyordu. Ve bunun bedeli de olay açığa çıkıp netleşene kadar programlardan uzak durmak olmuştu. Ensemi ovuşturup kalktım. Telefonumu cebime aldım. Ne ladsr sürebilir ki? En fazla bir haftaya yalan olduğu açığa çıkardı. Programlarım iptal edildiğine göre ben de yurda çekilmiştim. Kendimi yatağıma attığım gibi annem aramıştı.

-Alo!

-Anne. Nasılsın?

-Oğlum! Asıl sen nasılsın?

-İyiyim. İyiyim. Ne yapıyorsunuz?

-Haberleri izliyordum. Her şey yolunda mı diye bakmak istemiştim. Dediğinde dudaklarımı birbirine bastırmış ama gözyaşlarımı tutamamıştım.

-Aigooo! Ne zahmetlerle bakıp büyüttüğüm biricik oğlumu ne olduğu belirsiz bir serseri hayallerinden etmeye mi çalışıyor şimdi? Üzülme Hyun'um. Üzülme annecim. Sen neleri atlattın. Annenden daha güçlü bir çocuksun sen. Bu da geçecek. Üzülme oğlum.

-Sinirlerim bozuk. Sadece hayallerimin peşinden koşmak istedim neden insanlar benden durduk yere nefret ediyor ki! Ben kimseye bir şey yapmadım. Sadece hayatımı güzelce yaşamak istiyorum.

-Senin bir suçun yok zaten Hyunjin-ah! Belli ki seni kıskanan birileri sana kötü bir oyun oynamak istemiş. Yalan olduğu zaten belli olacak. Ağlama.

-Sadece...böyle olsun istemiyordum.

-Her şey düzelecek Hyun. Gerçekten anneye güven. Oh! Kkami seninle konuşmak istiyor. Nasıl havladığını duyuyor musun? Dedi ve tatlı gülüşü kulağıma doldu. Kkamiyi özlemiştim. Kkamiye seslenince daha şiddetli havlamaya başlamıştı. Bir süre de günlük hayattan bahsedince sonunda kapatma vakti gelmişti. Annemle vedalaşıp telefonu kapattıktan sonra instagrama girdim. Fanlar da önemliydi tabii. Paylaşım yapacaktım. Bir çok mesaj gelmişti. Beni nasıl önemsediklerini görüp güç almak için girmiştim ki tüm heyecanım kaybolmuştu. Bir çok hakaret içerikli mesaj almıştım. Çok fazla mide bulandırıcı yorum vardır. Bir şeyler paylaşma hevesimi kaybedip telefonu kapatarak bir köşeye koydum. Gidip bir duş alıp sonra atıştırmalık bir şeyler yedim. Akşama doğru üyeler gelmişti. Birlikte film izlemeyi teklif etseler de keyfim yoktu. Hiç film izleyecek modda değildim. Odama gidip masama oturdum. Bir şeyler karalamak istiyordum. Chan hyung içeri girdi.

-Hyunjin.

-Hm?

-Ne yapıyorsun?

-Hiç...sadece bir şeyler karalayacağım.

-Biraz konuşalım mı?

-Peki gel. Dedim. Gelip yatağıma oturdu ve konuşmadan önce dudaklarını ıslattı.

-Rahat ol. Dedim.

-Bir süre boyunca programlara katılamayacaksın. Ve...yakında bir kaç yoğun programımız var biliyorsun. Ne yapmayı düşünüyorsun?

-Ne yapayım? Yapabileceğim bir şey var mı?

-Şey...yok. Ama hep böyle evde mi kalacaksın?

-Belki bazen yürüyüşe çıkarım. Yapacak bir şeyleri illaki bulurum. Siz merak etmeyin. Çalışmaya odaklanın program saptamasın.

-Asma yüzünü böyle. Sürekli olmuyor mu ki bu?

-Yine de artık sıkmaya başladı.

-Biliyorum. Beklemekten başka çaremiz en azından suçsuz olduğunu biliyoruz. Yalancının mumu yatsıya kadarmış. Sonunda çıkar bu ortaya. Değil mi?

-Evet. Umarım en yakın zamanda ortaya çıkar. Beklemek istemiyorum.

-Umarım. Asma yüzünü hadiiii! Dedi ve bacağımdan dürttü beni. Bu hareketi beni güldürmüştü. Omzumu patpatlayıp odamdan çıkmıştı.

Doğrusunu söylemek gerekirse şimdi biraz daha iyi hissediyordum...