τραγική σύμπτωση

εισαγωγή

-Όχι όχι αλήθεια σου λέω πρέπει να ανοίγεσαι πιο πολύ... πότε δεν ξέρεις, μπορεί τελικά να σε γουστάρει αλλά να μην στο λέει γιατί φοβάται ότι θα γυρίσεις με ένα ανέκφραστο βλέμμα και θα του πεις: ναι, και?
-Γιώτα, δεν είμαι χαζή, ξέρω ότι φαίνομαι ψυχρή, αλλά και οι δύο, και αυτός, εδώ και χρόνια, ξέρουμε ότι δεν είμαι... αν ήθελε ήξερε να μιλήσει.

Η Ελένη ήταν έξω φρένων. Την κατσαδιαζε για ψυχροτητα η Γιώτα - ποιος? Η Γιώτα!!- που στην ζωή της όλα πήγαιναν ομαλά και ρόδινα!! Που νόμιζε ότι ήταν πολύ απλό, αν σκάσεις ένα χαμογελάκι όλοι οι άνδρες θα πέσουν στα πόδια σου!! Ψηλή, μελαχρινή, λίγο αφελής, η Γιώτα είχε το πακέτο για να κάνει πραγματικότητα αυτά που έλεγε. Ενώ η Ελένη...

Στα 20 της χρόνια παρέμενε μια μικροκαμωμενη μαυρομαλλα κοπέλα με πολύ σγουρά μαλλιά που άλλαζαν θέση ανάλογα με την διάθεσή της. Και εκείνη τη στιγμή, με τα νεύρα που είχε, οι μπούκλες πρέπει να είχαν γίνει μια σγουρή αφάνα γύρω από το κεφάλι της...

-Μα σου λέω βρε Ελένη... Ίσως να βρήκε πάτημα εκεί, στο ότι δεν είσαι κι εσύ πολύ διαθέσιμη πάντα...

Να τα μας... άρχιζε πάλι το γνωστό. 《Φαίνεσαι αλλού, ότι δεν έχεις όρεξη για μπλεξίματα, ότι δεν θέλεις τίποτα και κανέναν, γιαυτό έχεις μείνει μόνη σου είκοσι χρόνια τώρα, κοίτα εμένα που δεν λέω όχι,...》Η γνωστή κατσαδα της Γιώτας. Λες και όλα είναι τόσο ρόδινα όπως τα λέει. Άμ δε.. Ούτε ρόδινα είναι και ούτε θα γίνουν αν εγώ αρχίσω να φαίνομαι πιο πολύ διαθέσιμη!