τραγική σύμπτωση

Κεφάλαιο δεκαεπτά

Αναμνήσεις άρχισαν να έρχονται στην Ελένη...

Ο Νότης μαζί με την Μαρία και τον Πασχάλη κάνουν πρόβα στον διάδρομο. Η Ελένη εκείνη την ώρα φτάνει και τους χαζεύει λίγο. Τελικά μετά από δέκα λεπτά ο Νότης παρατηρεί ότι είναι εκεί και πάει κοντά της χαμογελώντας.

~Θαυμάζεις την μουσική μας ε?

Η Ελένη απαντά και αυτή χαμογελώντας.
~Καλά παίζετε... αλλά σας λείπει το πιάνο.

Ο Νότης ξύνει λίγο το κεφάλι του από αμηχανία και ύστερα παίρνει πόζα στημένος στον τοίχο.
~Ήταν να έρθει ο Νίκος, ένα καινούργιο παιδί, αλλά πήγε και σκοτώθηκε με το ποδήλατο και τώρα έχει το πόδι του σε γύψο και δεν έρχεται σχολείο... θα τον πετύχεις όμως κάποια στιγμή!! Θα πέσει πάνω σου στάνταρ, ή θα σε λουσει κατά λάθος με κανέναν χυμό!!
Το τελευταίο το είπε γυρισμένος στα παιδιά της μπάντας, χωρίς να δίνει σημασία στο επικριτικό βλέμμα της Ελένης. Από ότι φαινόταν όμως, ήταν κοινό μυστικό ότι το παιδί ήταν αδέξιο...

Θα σε λουσει με κανέναν χυμό...
Αχ βρε Νότη, να ήξερες τι έλεγες τότε...

-Γη καλεί Ελένη. Ελένη λαμβάνεις?? Οβερ!!
Η φωνή του Νίκου την έβγαλε από τις σκέψεις της.

-Συ...Συγγνώμη, αφαιρέθηκα. Τι έλεγες?

-Έλεγα ότι αν δεν έχεις αντίρρηση εγώ θα πρότεινα να παραλειψουμε τον καφέ και να πάμε κατευθείαν να φάμε!! Άκουσα ότι έχει ανοίξει μια ωραία πιτσαρία εδώ κοντά...

Η Ελένη έπιασε την κοιλιά της. Γουργουριζε από το πρωί, αλλά δεν είχε φάει μπουκιά..
-Ακούγεται πολύ δελεαστικό... Ναι, γιατί όχι? Πάμε!!

Στην πιτσαρία έκατσαν πάνω από τρεις ώρες, μιλώντας και γελώντας. Ο Νίκος αποδείχθηκε πιο αδέξιος από ότι φαινόταν στην αρχή όταν έριξε την πίτσα στην ποδιά της σερβιτόρας σε μια προσπάθεια να το παίξει gentleman, πράγμα που προσέφερε άπλετο γέλιο στην Ελένη. Πρώτη φορά γέλαγε με την ψυχή της τα τελευταία τρία χρόνια...

Αρκετά αργότερα, και εγώ είχαν μείνει δύο κομμάτια πίτσα μόνο από την οικογενειακή που είχαν παραγγείλει, ο Νίκος και η Ελένη ακόμα μιλούσαν. Η Ελένη του έλεγε για την ζωή της στην πατρίδα, για την σχολή της και για την αδερφή της, για τα ιδανικά της αλλά και για το πείσμα της. Ο Νίκος την άκουγε μαγεμένος... πράγμα που παρατήρησε η Ελένη.

-.... και φυσικά δεν θα το άφηνα να περνάει έτσι!! Μα.. γιατί με κοιτάς έτσι?? Είπα κάτι που δεν έπρεπε??