τραγική σύμπτωση

Κεφάλαιο δύο

Η Ελένη γύρισε πίσω στην φίλη της, η οποία έκλαιγε απαρηγορητη.

-Γιώτα συγνώμη... δεν ήθελα να σε στεναχωρήσω, αλήθεια. Απλά... Μην μου δίνεις συμβουλές που δεν ακολουθείς και η ίδια, εντάξει?

Η Γιώτα χαμογέλασε. Ναι, το ήξερε ότι η φίλη της δεν εννοούσε ο,τι έλεγε, απλά μερικές φορές ήταν πολύ στοχευμενα. Στοχευμενα για να πληγωσουν. Αυτό ίσως φοβιζε και τον Νότη: η ικανότητα της Ελένης να πληγώνει. Όπως και να είχε όμως, ήξερε βαθιά μέσα της ότι ο Νότης δεν έκανε για την φίλη της, αλλά δεν ήθελε να την βλέπει άλλο έξω από μια σχέση. Δεν είχε ποτέ πριν κάνει σχέση και τώρα ο Νότης... Μπορεί να την παιδεύει χρόνια τώρα την φίλη της, αλλά ήταν η μόνη ευκαιρία που της είχε δωθει. Και γιατί να μην την αρπαζε...?? Έτσι, αποφάσισε να ξαναπιάσει την υποκριτική, ένα ταλέντο της που είχε εγκαταλείψει για χρόνια...

-Πάντως.. ξαναπροσπάθησε με τον Νότη. Ίσως να έχει γίνει κάποια παρεξήγηση, ίσως τελικά να πρέπει να είστε μαζί...

Η Ελένη βλεφαρισε. Πάλι τα ίδια...

-Βρε Γιώτα μου πάλι τα ίδια θα λέμε?? Εσύ ήσουν αυτή που επέμενε ότι δεν αξίζει ο Νότης. Εγώ δεν έφερα ποτέ αντίρρηση, γιατί έβλεπα κι εγώ ότι είχες δίκιο! Ο Νότης ήταν, είναι, και θα είναι ένας από τους πιο κατεστραμενους ανθρώπους που γνωρίζω...

-Ναι αλλά... πετάς έτσι τόσα χρόνια?? Εννιά χρόνια δεν είναι λίγα!!

-Ξεχνάς τόσο εύκολα ότι τα τελευταία τρία χρόνια μου έχει ψήσει το ψάρι στα χείλη, έτσι? Να σου θυμίσω τις ατέλειωτες ώρες πριν από τρία χρόνια που έκλαιγα από τα νεύρα μου γιατί πολύ απλά δεν τον ένοιαζε αν ζω ή αν πεθαίνω, που σε άλλες περιπτώσεις θα σκιζοταν να μάθει!!

-Κι εσύ ξεχνάς τα γεμάτα θυμό βλέμματα όταν φλέρταρες με κάποιον άλλο... αυτός τότε τι να πει??

-Το ότι ζήλευε κάτι που όταν το είχε το έχασε είναι κάτι παράλογο...

-Ναι αλλά ακόμα δικό του το ήθελε, αλλιώς δεν θα ζήλευε!!

-Ειλικρινά σου μιλάω Γιώτα, μπουχτισα με τα καμώματα του Νότη. Θες να πούμε για κάτι άλλο καλύτερα?? Πως τα πάτε με τον Αλέξη??

Ήταν η κατάλληλη αλλαγή θέματος. Και η Γιώτα το ήξερε, όταν η φίλη της ήθελε να αλλάξει θέμα, ο Αλέξανδρος γινόταν Αλέξης και η γλώσσα της Ελένης περιείχε όσο πιο λαϊκές λέξεις μπορούσε. Α, και ξεκινούσε την φράση πάντα με το "ειλικρινά". Επιστήμη ολόκληρη δηλαδή!!

-Με τον Αλέξανδρο όλα καλά, είχαμε σκοπό να πάμε στο φεστιβάλ αυτό που θα γίνει σε κανέναν μήνα στην πλατεία, γιατί λένε ότι θα μαζέψει πολύ φοιτητοκοσμο και θα παίξουν και πολλά φοιτητικά συγκροτήματα. Ε, ας ενισχύσουμε τον τόπο μας κι εμείς...!! Θα πας εσύ??

-Μόνη μου που να πάω??

-Έλα μαζί μας!! Ο Αλέξανδρος θα χαρεί να είσαι κι εσύ...

-Καλά, μόλις αποφασίσω ότι θέλω να κρατάω το φανάρι θα σας ενημερώσω!!

Η Γιώτα έβαλε τα γέλια. Πόσο δίκιο είχε η φίλη της... ξαφνικά της ήρθε μια τρομερή ιδέα, μια ιδέα που θα συνδιαζε την φιλοδοξία της με την ανάγκη της φίλης της για σύνοδο. Έπρεπε όμως πρώτα να κάνει την έρευνά της..