τραγική σύμπτωση

Κεφάλαιο έξι

Πίσω στην σκηνή, ο Νότης, βουρκωμενος αλλά όχι κλαμενος ακόμα, κοίταζε την Ελένη από μακριά να χάνεται στην αγκαλιά του φλώρου. "Γιατί αυτή να φύγει μαζί του, τι θέλει με τον ξενέρωτο η ηλιθια, αφού εγώ ακόμα και τραγούδι της αφιέρωσα.." σκεφτόταν καθώς έδινε το μικρόφωνο στην τραγουδιστρια του συγκροτηματος. "Εγώ κάνω τα πάντα για να με προσέξει πάλι και να καταλάβει τι εννοώ μια ζωή τώρα, και αυτή μου γυρίζει την πλάτη και φεύγει με τον πρώτο τυχαρπαστο"

Έπρεπε να την ξεχάσει. Έπρεπε να ξεχαστεί...

"κοίτα τον κωλο της Μαρίας. Βρε κοίτα να δεις πόσο τούμπανο έχει γίνει αυτή η κοπέλα και εμείς δεν την έχουμε παρατηρήσει ακόμα. Καλό κομμάτι", σκέφτηκε. Ο,τι έπρεπε για την νύχτα αυτή...

Μόλις τελείωσε η συναυλία, ο Νότης πλησίασε την Μαρία.
-Συγχαρητήρια για εκεί πάνω. Ήσουν...λιγότερο άθλια από τις προηγούμενες φορές.

-Εμμ...Ευχαριστώ..??

-ήταν κοπλιμέντο. Θες να κάνουμε τίποτα σήμερα??

-Ναι αμέ γιατί όχι??

Και βγήκαν. Σε ένα τρομερό κλαμπακι. Χαμαιτυπειο καλύτερα, αφού εκεί τα κορίτσια έμπαιναν με το μετρό της φούστας: αν ήταν μακρύτερη από μια λεπτή λωρίδα δεν έμπαιναν. Η Μαρία βέβαια δεν ήταν σαν και αυτές... Η δικιά της φούστα κάλυπτε τα ΑΠΟΛΎΤΩΣ ΑΠΑΡΑΊΤΗΤΑ, αφήνοντας ακάλυπτα τα υπόλοιπα. Στην αρχή ο Νότης δυσκολεύτηκε να ξεχωρίσει αν η Μαρία φόραγε φούστα ή βρακι, αλλά αποφάσισε ότι είχε λίγη φούστα πριν το στριγκακι της. Που δεν ήταν άσχημο, αν το έβλεπε κάνεις έτσι... αλλά σκεφτόταν τις μακριές φούστες της Ελένης, που αέρινα ανεμιζαν στον άνεμο, και τσουπ, σιγά σιγά σηκωνόταν ο πύργος της Πίζας...!! Στο μεταξύ η Μαρία είχε αρχίσει το twerking και του επιβεβαιωνε για άλλη μια φορά ότι πήγαινε γυρεύοντας...

Ο Νότης συνέχισε να χορεύει μαζί της, και αυτή άρχισε να τρίβει τον κωλο της ακριβώς στο σημείο που είχε ήδη ερεθιστει από την σκέψη της Ελένης. Ο Νότης δεν μπορούσε να κρατηθεί άλλο. Την έσυρε σχεδόν ως το μπάνιο όπου την έγδυσε βίαια και σκιζοντας τα ελάχιστα ρούχα της. Έπειτα έβγαλε το στριγκακι της με τα δόντια του, δαγκωνοντας το γυμνό της δέρμα όπου μπορούσε. Όταν την άφησε ολόγυμνη, άρχισε να την πασπατευει σε κάθε σπιθαμή του σώματος της, ενώ αυτή δεν πρόβαλε καμιά αντίσταση. Αυτός τότε της τον έχωσε. Και όλο πιο βαθιά, όλο πιο βαθιά... αυτή φώναζε "αχ Νότη... αχ Νότη", αλλά ο Νότης στα αυτιά του άκουγε την φωνή της Ελένης, στα μάτια του έβλεπε το παλευκο δέρμα της και τα σγουρά μαύρα μαλλιά της. Δεν την ξεπέρασε ποτέ, ποιον κοροΐδευε? Ξαφνικά συνειδητοποίησε ότι η κοπέλα που τόση ώρα βασάνιζε δεν ήταν αυτή. Δεν ήταν η Ελένη. Την τράβηξε από το μαλλί και την πέταξε κάτω.