τραγική σύμπτωση

Κεφάλαιο Οκτώ

-Όλα άρχισαν πριν έντεκα χρόνια, τότε που γνώρισα την Ελένη... ήμασταν τα μόνα κορίτσια σε όλη την τάξη που δεν είχαμε άλλη παρέα. Ήμουν καινούρια στο σχολείο, γιατί είχαμε μετακομίσει με την μαμά μου εδώ πρόσφατα. Με πλησίασε και μου πρότεινε να κάτσω μαζί της. Ήμουν πολύ ντροπαλό κοριτσάκι τότε, ήμουν και σαν ντολμαδάκι... ντρεπόμουν. Η Ελένη το είδε. Ήξερε πάντα πότε έπρεπε να βοηθήσει τον καθένα να μην ντρέπεται. Και ήξερε ακριβώς τι έπρεπε να κάνει. Άνοιξε την τσάντα της, έβγαλε από μέσα την αγαπημένη της κούκλα, την φίλησε και μου την χάρισε. "Ένα δώρο",είπε, "για την καινούρια μου φίλη!!". Την χαμογέλασα πλατιά. Από τότε γίναμε αχώριστες. Πολλοί μας περνούσαν για αδερφές, τόσο μοιαζαμε. Ποτέ όμως δεν πάτησα σπίτι της. Λίγο καιρό αργότερα, η Ελένη ήρθε κλαμένη να με βρει. "Τι έγινε?", την ρώτησα. Μόλις είχε γνωρίσει ένα παιδί, Νότη τον έλεγαν, που συνεχώς την πείραζε. Της τράβαγε τα μαλλιά, την κλωτσαγε, της φυσαγε καπνό από το τσιγάρο του στην μούρη της και αυτή άρχιζε να βήχει, γιατί την ταλαιπωρούσε το άσθμα για χρόνια μικρή... κακό παιδί και πειραχτήρι. Της είπα να μην του δώσει σημασία. Στο κάτω κάτω ένας βλακας ήταν σαν όλα τα άλλα 《μαγκάκια》της ηλικίας του. Πάντως μου είχε κάνει εντύπωση που παιδί 11 χρονών κάπνιζε. Αλλά δεν είχα δώσει σημασία...

》Ο Νότης εξακολουθούσε να την ενοχλεί. Μέχρι να τελειώσουμε το γυμνάσιο της την έμπαινε συνέχεια, έκανε τον νταη και τον μάγκα, την έβριζε συχνά, ενώ το τσιγάρο, που ακόμα την ενοχλούσε,《μαγικά》εμφανιζόταν κάθε φορά που βρίσκονταν στην ίδια παρέα. Η Ελένη είχε πεισθεί πλέον ότι την μισούσε, εγώ πάλι έβλεπα κάτι πιο βαθύ.

》Εκείνο το καλοκαίρι όμως είχαμε αλλά επεισόδια. Οι γονείς της Ελένης χώρισαν και η μητέρα της πέθανε σε δυστύχημα λίγες μέρες αργότερα. Εμένα για μέρες σπίτι της να την παρηγορήσω, και κάποια μέρα συνάντησα όπως έφευγα τον πατέρα της. Μου φάνηκε πολύ γνωστός... την επόμενη μέρα όταν ήρθε και με πήρε η μητέρα μου τον συνάντησε... Μετά από άπειρες συζητήσεις και ένα τεστ DNA αποδείχθηκε ότι ήταν πατέρας μου. Μετά από αυτό παντρεύτηκαν και αρχίσαμε να ζούμε όλοι μαζί. Εγώ, η Ελένη η αδερφή μου, ο πατέρας μας και η μητέρα μου.

》Όταν μπήκαμε στο λύκειο τα πράγματα είχαν αλλάξει. Εκείνο το καλοκαίρι είχαμε αδυνατίσει και οι δύο πολύ, αλλά εγώ περισσότερο. Και είχα ψηλωσει πολύ. Άρχισα να περιποιουμαι τον εαυτό μου και σιγά σιγά άρχισαν να με πλησιάζουν οι γοηδες του σχολείου. Είχα βλέπεις και το κατάλληλο τουπέ για αυτούς... το τουπέ της σκύλας. Η Ελένη αντίθετα παρέμεινε το γλυκό κοριτσάκι που ήταν, όμως ο Νότης πλέον είχε ρίξει τις άμυνες του και προσπαθούσε κάπως και να την προστατεύσει, γιατί έπεφτε συχνά θύμα bulling. Τότε είχα δει μια φλόγα μεταξύ τους... ήξερα ότι την ήθελε, αλλά δεν ήξερα πώς θα την διεκδικούσε.

》Στην δευτέρα λυκείου η κοινή παρέα του Νότη και της Ελένης έσπασε λόγω του διαχωρισμού των τάξεων. Ο Νότης έκανε μια προσπάθεια στην αρχή να την προσεγγίσει, με το να την ρωτησει πως να μπει στην θεατρική ομάδα , τον μεγαλύτερο έρωτα της Ελένης- και έπειτα να μπει. Όταν όμως έριξε και η Ελένη τις άμυνες της και το παραδέχτηκε σε εμένα ότι της άρεσε ο Νότης, ο τελευταίος άρχισε να κλείνεται στον εαυτό του. Μίλησαν για ένα μικρό χρονικό διάστημα μέσα από email, η Ελένη έφτασε πολύ κοντά να του πει ότι ναι, της αρέσει, αλλά τότε ο ίδιος άρχισε να την γειωνει καθημερινά. Δεν της μίλαγε, αδιαφορούσε για αυτή, δήλωνε σαν μεγαλύτερη και μοναδική του αγάπη την κιθάρα του, ενώ έπαιζε και με άλλες κοπέλες ταυτόχρονα. Η Ελένη γύριζε κάθε μέσα σπίτι και έκλαιγε στην αγκαλιά μου, και κάθε μέρα σκλήραινε όλο και πιο πολύ. Ώσπου, μια μέρα, γύρισε σπίτι και δεν την ένοιαζε πια. Ούτε ένα δάκρυ για την αδιαφορία του ούτε τίποτα.

》Από εκείνη την μέρα η καρδιά της είχε παγώσει. Μεταξύ τους εάν βρίσκονταν, ήταν ζήτημα αν θα πουν μια καλημέρα. Αυτή έκανε σαν να της είχε σκοτώσει αυτός την μάνα και αυτός σαν να αποστατησε ένας από τους στρατηγούς του στον πόλεμο. Καμία επικοινωνία!! Όταν πέρασαν στο πανεπιστήμιο, η Ελένη αποφάσισε να δώσει τόπο στην οργή και να αρχίσει να του ξαναμιλάει, μιας και θα βρίσκονταν συχνά στην σχολή, αφού παρακολουθουσαν τα ίδια μαθήματα, και δεν είχαν άλλους γνωστούς. Μάταια όμως. Ο Νότης της είχε κηρύξει σιωπηλό πόλεμο αυτή τη φορά και όλα έδειχναν ότι δεν θα ξανάριχνε τις άμυνες του έτσι απλά.... Μέχρι σήμερα.

》Ξέραμε ότι στο φεστιβάλ θα λάβουν μέρος πολλοί συμφοιτητές μας. Δεν ξέραμε όμως ότι ένας από αυτούς ήταν ο Νότης... τον είδα πριν πάμε για καφέ να κουρδιζει την κιθάρα του, και ήξερα βαθιά μέσα μου ότι εάν τον συναντούσε η Ελένη θα γινόταν μεγάλη βλακεια, οπότε ήλπιζα να μην τον πετύχουμε. Έλα όμως που τον πετύχαμε, και την είδε- γιατί μην ξεχνάς, οι ερωτευμένοι άνθρωποι ξεχωρίζουν το άλλο τους μισό ακόμα και με 1000000 άτομα κοινό από κάτω-, και της αφιέρωσε και τραγούδι. Η Ελένη πριν λίγο, στην πλατεία, αν καθόμασταν κι άλλο θα του απανταγε με τον πιο ανάρμοστο τρόπο για την συναυλία του... αν μέναμε λίγο ακόμα... θα είχε καταστρέψει τα πάντα.

》Γιαυτό ένιωθα ενοχές. Γιατί απόψε ξυθηκαν πληγές που δεν έπρεπε, και ενώ μπορούσα να το προλάβω αυτό, δεν έκανα τίποτα... 》

Η Γιώτα δάκρυσε. Επιτέλους τα έβγαλε από μέσα της.