Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İtalik yazılar geçmişi anlatıyor.
Taehyung gözlerini tıklanan kapının sesiyle açtı.
"Kahvaltınızı getirdik efendim."
Uykusundan uyandığında Jungkook'un hala uyuduğunu gördü. Dün verilen sakinleştiricilerin etkisi geçmemişti. Taehyung esnerken yataktan gönülsüz bir şekilde kalktı. Tutulmuş sırtını esneyerek açmaya çalıştı. Ayakkabılarını ayağına geçirirken esnemeye devam ediyordu. Ayaklarını sürüye sürüye kapıya kadar geldi. Sürgülü oda kapısını açıp elinde tepsiyle kendisine bakan görevliye kısa bir bakış attı.
Tepsiyi alıp içeriye geri dönerken görevlinin, "Afiyet olsun efendim." deyişi sessiz odada yankılandı. Görevli sürgülü kapıyı kapatıp giderken Taehyung sinirle dişlerini sıktı. Aptal adam fazla sesli konuşmuştu. Taehyung tepsiyi yemek masasına koyup yatakta huzurla uyumaya devam eden sevgilisine bakıp derin bir nefes verdi. Adam, Jungkook'un uyanmamış olmasına dua etmeliydi.
Taehyung, tepsiden bir tane domates alıp ağzına attı. Şu an o kadar aç değildi. Kahvaltı etmek istemiyordu. Tepsiyi kısa bir süre inceleyip burun kıvırdı. Adımlarını Jungkook'a doğru yönlendirdi. Yatağa yatmak yerine siyah deri koltuğa oturmayı tercih etti. Hem Jungkook'u rahatsız etmek istememişti hem de uykusu yoktu. Uyumak yerine Jungkook'u izlemek daha cazip gelmişti o an.
Sevgilisinin düzenli nefes alışlarını dinlerken yüz hatlarını ezberlemek istercesine izledi, inceledi. Tek bir kusur bile yoktu. Sadece gözleri fazla ağlamaktan şiş duruyordu ama bu bile onu güzelleştiren bir etmendi sanki. Taehyung onun şişmiş gözlerine bakınca içinde bir yerlerin acıyla kavrulduğunu hissetti. Kendisine, aptalca tavırlarına lanet okudu. Nasıl olurda dokunmaya kıyamadığı bu çocuğu ağlatırdı? Sıkıntıyla nefes verdi esmer adam. Huzursuz düşüncelere kapılmak istemedi. Daha hoş ve pozitif şeyleri düşünmeye çalıştı. Hayatında bir kırılma, dönüm noktası olan o günü düşündü mesela.
Sol yanının ona geldiği o günü...
_
12 Mart 2012
Genç adam ısrarla çalan zilin sesiyle birlikte gözlerini açtı. Dün geceden kalma olan başı inanılmaz bir acıyla kasılırken yüzünü buruşturdu. Yüz üstü yattığı geniş yatakta doğruldu. Her yeri tutulmuştu resmen. Her haraketinde ağrıyan bir yeri baş gösteriyordu. Ağrıyan vücudu yüzünden inleye inleye yataktan kalktı. Bu sırada zil ısrarla çalmaya devam ediyordu. Dağılmış yatağın diğer tarafına baktı. Dün gece birlikte olduğu adamın yatakta olmadığını görünce memnun oldu. Kim Taehyung tek gecelerin adamıydı. Ertesi günü yoktu. Ertesi gün ilişkiye girdiği insanın yüzünü görmek bile istemezdi. Tuhaf bir takıntı, belki prensipti bu.
Taehyung tamamen çıplak vücudunu örtmek için sadece bir eşofman ve tişört giymişti. İç çamaşırı namına bir şey yoktu üzerinde. Israrla çalmaya devam eden kapı ziliyle oflarken öfkeli ve sert adımlarla yatak odasından çıktı. Çıplak ayakları zemini dövercesine ilerlerken, "Kapıyı çalan kişiyi nasıl öldürsem?" diye düşünüyordu. Evin merdivenlerinden inip kapıya ulaştı. Koskaca evde tek başınaydı. Koruması bile yoktu Taehyung'un. Çünkü korkusu yoktu. Kimse bana bir şey yapamaz kafasındaydı. Kaybedecek bir şeyide olmadığından sıkıntı etmiyordu.
