Embracing the Dark (PSYCH SERIES #1)

Chapter 17

Trigger Warning: Violence
-

When I thought to myself that I am now ready to live a new life, I was sure of that. I promised myself that I will not waste the life that was given to me. I'd cherish it, I said.

But why is it that when I have finally decided to live my life happily, something bad happens?

"Ah!" I screamed in pain when something hit my ear.

Napaupo ako sa sahig sa lakas ng impact nang paghampas ni Tito sa pinto ko. Hindi ko alam kung anong bagay ang ginamit niya sa paghampas ng pinto ko pero sapat ito para paduguin ang tainga ko.

"Valerie! Kakain na tayo kaya lumabas ka na diyan!" sigaw ni Tito sa labas.

Para akong mamamatay sa kaba at takot ngayon. Pakiramdam ko, katapusan ko na ngayon. Hindi na ako makahinga sa sobrang takot na baka kapahamakan ang bubungad sa akin paglabas ko ng banyo.

Hinawakan kong muli ang tainga ko at pinakiramdaman ang sakit. Hindi ako makarinig nang maayos, something hard must have hit my ear. All I can hear from is the static sound and I cannot hear other than that!

Natigilan lamang ako sa ginagawa nang narinig ulit ang hampas mula sa labas ng banyo. This time, it was more aggresive. Buong lakas na sinubukang sirain ni Tito Rey ang pinto ng banyo ko at ako ay nakaupo lamang habang takot na takot sa pwedeng mangyari.

I cried uncontrollably when I realized that I can't hear from my left ear! All the static noises that I heard earlier are now gone! Wala na! Hindi na ako makarinig sa kaliwang tainga ko!

"Valerie! Huwag mo akong ginagalit! Kumain na tayo!"

I cried loudly. I am so scared! I am so scared for my mom! Paano kung sinaktan siya ni Tito? How is she? Is she hurt? Anong ginawa sa kanya ni Tito?

If she's awake and okay... then she should've been here by now! She should be protecting me by now! But she's not here! So...where is she!?

Sinubukan kong tumayo mula sa pagkakasalampak sa sahig at naglakad patungo sa pinakamalayong pwesto mula sa pintuan. I can hear Tito Rey's frustrated grunts and it's screaming me more!

Tahimik kong pinikit ang mga mata ko at nagdasal. Kahit hindi ako nagdadasal, nagdasal ako. Kahit hindi ako relihiyoso, nagdasal ako. Wala nang ibang tutulong sa akin ngayon kaya iaasa ko ang buhay namin ni mama sa dasal.

"Valerie!"

I heard a loud and angry grunt. I heard Tito Rey shouted... and I screamed when he was finally standing in front of me!

"Tangina mong bata ka at pinaghintay mo pa ako nang matagal!"

Nagsimula siyang abutin ako kaya agad kong iniwas ang katawan ko sa kaniya. He angrily grabbed my hair and forced me to stand up! I suppressed myself to stand up and that made him angrier so he grabbed my hair from both sides and he started walking while grabbing my hair!

"Tito!" I screamed in pain.

Akala ko hihinto siya sa paglalakad ngunit mas lalong humigpit ang pagkakahawak niya sa buhok ko habang patuloy pa rin na naglalakad. I can feel the roughness of the ground and the stinging pain of my scalp.

It was tormenting. I can feel his tight grasp every now and then at mas lalo itong sumasakit habang dumadaan ang mga segundo!

"Tito, stop! Masakit!"