Merhaba.
30 bölümlük Montana maceramızın sonuna geldik. Bu hikaye benim için çok kıymetli. O kadar buruk hissediyorum ki... Yaklaşık iki yıllık bir macera ve bitirmek öyle kolay değil.
Bu hikayeye başladığımda gözüm korkmuştu aslında. Hello, Mr. Kim'den sonraki 2. hikayemdi ve Hello Mr. Kim'den farklı olmasını istiyordum. Nedensizce okuyanların acemiliğimi attığımı, düşünce yapımın değiştiğini hissetmesini istiyordum. Farklı şeyler yazmak istedim, daha önce deneyimlemediğim bir şeyi yazmak zor, oldukça. Bir kaç defa kalırdım, uzun süre ara verdim, ama bir şekilde yazdım. Ben hikayelerimde hayallerimi yazıyorum aslında. Kendimden bir şeyler katmaya çalışıyorum. Montana'da ise Park Jimin bendim, Park Seokjin ise erkek kardeşimdi. Park Jimin'in karakteristik özellikleri, sevdiği şeyler, hedeflerini yazarken kendimden esinlenerek yazdım. Seokjin'in işitme engelli olması ise kardeşimden esinlendim. Biraz da farkındalık yaratmak için.
Soft bir hikaye yazdım çünkü hayat zaten kötüyken burada, hayallerimde mutlu olmak istedim. Belki biraz abarttım bilemiyorum ama yazdıklarımdan memnunum ben. Daha önce hiç sevgilim olmadı ve yazdıklarımın hepsi sevgilimle yaşamak istediğim şeylerdi. Bunlara ortak olduğunuz için teşekkür ederim.
Bölüm isimlerini şarkı olarak yazmak benim için çok önemliydi çünkü çiftimiz şarkı sayesinde tanıştı. Ayrıca burdaki şarkıların hepsi benim için çok özel, çok kıymetlidir.
Özel bölüm gelir mi emin değilim. Çok özlersem, çok özlerseniz eğer yazarım gibi geliyor.
Son olarak, bu hikayeyi okuduğunuz için, oylarınız ve yorumlarınızla destek olduğunuz için çok teşekkür ederim. Bu zamana kadar bir hatam olduysa affedin lütfen.
Bana istediğiniz zaman mesaj atabilirsiniz ayrıca Instagram hesabımdan da yazabilirsiniz. Aylindemir4858 hesabım.
Montana olarak son kez bir şarkı önerisiyle veda ediyoruz, Cigarrettes After Sex -Cry.
Sevgilerle, Arielle Parker.
11/10/21
