Konservatuar mezunu olan Lâl Kadoğlu, okuduğu bölümün aksine gündüzleri nezih bir kafe, geceleri ise ortalığı yıkan içkili bir mekan işletmektedir.
Her daim soğuk bakan gözleri yıllardır aşık olduğu adama karşı bile yumuşamazken, başındaki dertler a...
Bölüm şarkısı; Can Ozan • Öyle Kolay Aşık Olmam İyi okumalar dilerim.✨
Hayat üç bölümdür: Dünyayı değiştireceğini sandığın, Değişmeyeceğini anladığın, Ve dünyanın seni değiştireceğine emin olduğun...
J. P. Sartre •
*** 15.Bölüm; BEYHUDE 20.02.2022
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
***
Aşk bazen bir bıçaktan daha yaralayıcı olabiliyordu.
Bir bıçak sizi öldürebilirdi, ölünceye kadar acı çekebilirdiniz ancak bu acı ölünce son bulurdu. Aşk ise ömrünüz boyunca kalbinize sürekli bıçakların batırılması gibiydi. Bıçağı her çekişinde yeniden nefes aldırıyor, her saplayışında yeniden öldürüyordu. En kötüsü ise bu bıçağa da bıçağın verdiği acıya da bağımlıydınız, vazgeçemiyordunuz.
Hem acı çekiyordunuz, hemde korkuyordunuz.
Seni seviyorum demekten korkuyordunuz mesela. Onu kaybetmekten korkuyordunuz. Ona, sizin yüzünüzden zarar gelmesinden korkuyordunuz. Karşınızda bir başkasını sevişini izlemekten korkuyordunuz.
Öyle veya böyle... Bir türlü kavuşamıyordunuz.
Sarhoş olduğum gecenin sabahına uyandığımda tıpkı saatler önceki gibi Elis'i yatağımın sağ tarafında bulmuştum. Yine yarı oturur pozisyondaydı, tek fark gözlerinin kapalı oluşuydu.
Başta her şeyi rüya sanmıştım. Yataktan kalkıp koştura koştura içki raflarının önüne gittiğimde her şeyin gerçek oluşu yüzüme bir tokat gibi çarpmıştı. Zira raftaki içki şişelerinin sayısı hiçbir zaman bu kadar az olmazdı.
Aslında terastaki cam kırıklarının olmayışı, yere damlayan alkollerden tek bir damla kalmayışı rüya tezimi güçlendiriyordu. Dağıttığım evim tertemizdi ve tüm bunlar aklımı bulandırmıştı. Ta ki bileğimdeki sargıyı fark edene kadar.
Morarmış bileğim beyaz bir sargıyla sarılmıştı. Bileğime sürülen sarı krem sargının dışından bile belli oluyordu, ki evimde böyle bir krem olmadığına emindim.
Alaca'nın su kabının doldurulmuş oluşu ise ayrı bir kanıt niteliğindeydi.
Tek bir hareket... Tek bir hareket yeniden kalbimi çarptırmaya yetmişti. Ne bileğimdeki sargı, ne de kırık içki şişelerinin olmaması... Hiç biri umrumda değildi. Alaca'yı düşünerek kabına su koyması benim için her şeyi sollayıp geçmişti. Benim kalbime giden yol da buradan geçiyordu.
