1.Bölüm; BÎ-EFGÂN

8.8K 390 322
                                    

Bölüm şarkısı; Sezen Aksu • Ben Öyle Birini Sevdim Ki

Başlamadan önce, saatin kaç olduğunu yazar mısınız lütfen?

Sana giden yollar kapalı
üstelik,
Sende hiçbir zaman sevmedin beni.
Cemal Süreya•

***
1.Bölüm; BÎ-EFGÂN
21.01.2020

Bir saat durdu, tam bir ömürlük.

Yelkovan akrebe karıştı, sadece kalbimin atışı duyuldu.

Ve kalp atışlarımdaki ritim tek bir ismi fısıldıyordu.

Kılıç, Kılıç Karakan.

Kılıç, Kılıç Karakan

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.


***

Sana içimi dökmem gerek sevgilim...
Çok yorgunum, öyle böyle değil.
Gözlerim kararıyor, dünya dönüyor ama ben yine kalbimin sesini kısamıyorum, hep seni çağırıyor.
Ayı yıldızlara bağlayan bir gecedeyim. Yıldızlar yaldızlarını saçıyor üstüne, öyle güzelsin ki ve seni bana bağlayan hiçbir şey yok yine.
İçimde sürekli sigara içen bir kız çocuğu var.
Günde iki paket sigaradan sonra şehrin ruhu sararıyor, fark ediyorum.
Günde iki paket sigaradan sonra şehrin bütün çocukları akciğer kanseri oluyor.
Ve yine günde iki paket sigaradan sonra sen düşüyorsun aklıma.
Çok karanlık.
Çok, çok karanlık ve soğuk.
Üşüyorum, sensizlik üstüme kara bir çarşaf gibi gömülüyor ama ben yine üşüyorum. Çok üşüyorum.
Biliyor musun?
Bugün birkaç dakikalığına sigarayı bıraktım.
Ve birkaç dakikalığına seni düşünmedim. Seni unutabileceğimi kanıtlamak istedim belki kendime.
Yine olmadı, yine unutamadım, yine sigara dumanı gibi sardın benliğimi.
Bir gün yeniden tanışırsak seninle, bu sefer memnun olmayacağım, her zaman buz gibi olan gözlerim erimeyecek karşında.
Belki o gözlerin olmasaydı tutulmazdım sana. Ya da o içimi eriten gülüşün, zehirli kıvrımlara ev sahipliği yapan dudakların.
Ama hayır, gülmeseydin, gözlerin öyle güzel bakmasaydı, dudakların hiç kıvrılmasaydı ben yine sana tutulurdum. Ruhuna tutulurdum, benliğine yanardım yine.
Unutma, bu şehir insana tuzak kuruyor.
Biz bu şehrin karanlık çocukları...
Hep kanıyor, hep acı çekiyoruz.
Beni dinlediğin için teşekkür ederim sevgilim, her ne kadar sen duymasanda ben hep sana anlatıyorum seni ne kadar sevdiğimi...

21.01.2020
Veda



Elimdeki kalemi defterimin üstüne bırakıp, sırtımı sandalyeye yasladım. Bu defter tüm acılarımdı. Tüm yaşanmışlıklarım, tüm yenilmişliklerim, tüm kayboluşlarım. Yazdıklarımın ruhu olan defter simsiyahtı. İçim daraldığı zaman gelir beyaz bir kalemle yazardım hep. Benim ağlayamadığım kadar o ağlardı.

AHZAN VAKTİHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin